Λέμε συχνά-πυκνά: «Ουδείς αναντικατάστατος!». Λέμε αυτή τη φράση «βιάζοντας» κάπως τον λόγο, κυρίως κάτω από το βάρος μίας συναισθηματικής φόρτισης ή ενός, δίκαιου θα έλεγα, επαίνου προς κάποιο πρόσωπο! Τις περισσότερες, μάλιστα, φορές αυτό το … «αναντικατάστατον» ξεπερνιέται πολύ γρήγορα και αποδεικνύει την ασυμβατότητα των όσων βεβαιώναμε νωρίτερα και, βεβαίως, το γεγονός ότι η ίδια η ζωή συμπαρασύρει στο διάβα της τα πάντα και φέρνει μπροστά μας μία νέα πραγματικότητα!
Στην περίπτωση, όμως, του Στέφανου Σκαρπέλλου η έννοια του «αναντικατάστατου» έχει πλήρη εφαρμογή! Διότι ο αγαπημένος της Πάτρας μας, της Αχαΐας μας, της Πελοποννήσου, της Δυτικής Ελλάδας, της Πατρίδας μας ολάκερης, Στέφανος Σκαρπέλλος υπήρξε μία προσωπικότητα τεραστίων διαστάσεων, τεραστίου διαμετρήματος και βεληνεκούς!
Πολυτάλαντος άνθρωπος, προικισμένος με πάμπολλα χαρίσματα σε πολλούς τομείς, ο Στέφανος Σκαρπέλλος αφήνει πολύ ισχυρό αποτύπωμα στον τόπο μας!
Πενθεί και οδυνάται σήμερα η Πάτρα, η Αχαΐα μας, διότι φτώχυναν τα ελληνικά γράμματα, φτώχυνε η πνευματική Πατρίδα, φτώχυνε η Βυζαντινή μας Μουσική, φτώχυνε ο ελληνικός τύπος!
Σήμερα προπέμπουμε στην επέκεινα του τάφου ζωή την αρχοντιά, την ευγένεια, την καλοσύνη, την ανιδιοτέλεια, το χαμόγελο, την αγάπη! Δεν αποτελούν σκόρπιες λέξεις αυτοί οι χαρακτηρισμοί μόνον και μόνον για να ικανοποιήσουμε το θέλημα μίας λυρικής πένας! Αυτοί οι χαρακτηρισμοί τολμούν, με σεβασμό, να σκιαγραφήσουν μία υπέροχη ψυχή που πέρασε από κοντά μας και μάς έκανε καλύτερους ανθρώπους, που μάς μετέδωσε φως από το Ανέσπερο Φως!
Ως φιλόλογος – γλωσσολόγος, από τους διαπρεπέστερους της Ελλάδας! Ο ΜΕΓΑΣ Μαμπινιώτης δημοσίως τον επήνεσε ως τον καλύτερο φοιτητή του! Ως καθηγητής των Αρσακείων Σχολείων Πατρών, το έργο του κρίνεται πολύτιμο τόσο από τους μαθητές του όσο και από τους συναδέλφους του!
Ως αρθρογράφος, της εφημερίδας «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» παλαιότερα και τα τελευταία πολλά χρόνια μονίμως της εφημερίδας «ΓΝΩΜΗ Πατρών», με την περίφημη στήλη του «Λόγου Δοκιμές», μέσα από την πένα του μάς ενέπνεε, μάς διαφώτιζε, μάς καθοδηγούσε, μάς ανύψωνε διανοητικά και πνευματικά! Ως υμνωδός των μεγαλείων του Θεού υπήρξε ένας από τους καλύτερους ιεροψάλτες της Ελλαδικής μας Εκκλησίας! Τίμησε με το παραπάνω το πρώτο συνθετικό της λέξης, τη λέξη «ΙΕΡΟΣ»!
Δεν ήταν απλά ένας τραγουδιστής κάποιων ύμνων της Εκκλησίας μας, αλλά ένας από τους τελευταίους ΜΕΓΑΛΟΥΣ κλασικούς της πατρώας Μουσικής μας, από εκείνους που υπερηφανεύονταν για την ανόθευτη παράδοση της Εκκλησιαστικής Μουσικής, μακριά από τους νεοεπεξηγηματισμούς που τόση σύγχυση επέφεραν και συνεχίζουν να επιφέρουν τα τελευταία χρόνια!
Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι ο Στέφανος Σκαρπέλλος υπήρξε εκ των αρίστων μαθητών του τρανού Πρωτοψάλτου της Ρωμηοσύνης, Μανώλη Χατζημάρκου! Θα ήταν άξιο λόγου να σημειώσουμε ότι ο αείμνηστος ΜΕΓΑΣ Πρωτοψάλτης Εμμανουήλ Χατζημάρκος θεωρούσε τον Στέφανο Σκαρπέλλο ως τον καλύτερό του μαθητή! «Τρεις φωνές ξεχώρισα», έλεγε, «τον Μιχάλη Μελέτη (μετέπειτα Πρωτοψάλτη Βόλου και, για ένα διάστημα, Πρωτοψάλτη Παντανάσσης Πατρών), τον Στέφανο Σκαρπέλλο και τον Πέτρο Γαϊτάνο». Ταλαντούχος και οξύμωρος ηδυμελίφθογγος μύστης του Ιερού Αναλογίου, ο Στέφανος Σκαρπέλλος δονούσε, συγκινούσε και κατένυγε τους πιστούς!
Φιλόξενος όσον ολίγοι εις το Αναλόγιο, αποτέλεσε για όλους μας, φίλους και γνωστούς, σημείο αναφοράς! Βαθύς γνώστης της ελληνικής γλώσσας, αλλά και της λαογραφίας μας, ήταν ένας νέος κυρΑλέξανδρος Παπαδιαμάντης, διότι και η ζωή του υπήρξε ευλαβής, ολιγαρκής, μακριά από κάθε είδους σητόβρωτα… Μαζί με τον σπουδαίο πρόεδρο της Διακιδείου Σχολής Λαού Πατρών, Ι. Φ. Αθανασόπουλο, σε συνέχεια των μεγάλων μορφών
της πνευματικής Πάτρας μας Κωνσταντίνου Τριανταφύλλου και Σταύρου Ιντζεγιάννη κ.ά., δημιούργησαν μία κατάσταση στη «Διακιδειο», ώστε να σεμνυνόμαστε απαξάπαντες!
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι πολλοί, εν ολίγοις ο διαπρεπής λαμπαδάριος του ιερού μας Αποστολείου, συνάδελφός του εις το Αρσάκειο, Σπυρίδων Σκιαδαρέσης και άλλοι πολλοί, προσφωνούσαμε τον Στέφανο – μεταξύ μας – «Άγιο»!!!
Είχε τέτοια καλοσύνη, τόλμη, κατανόηση και αγάπη, που στις συνειδήσεις μας είχε καταγραφεί ως ένα είδος «αγίου ανθρώπου»!
Πραγματικά, πολύ σημαντική η διαδρομή του, με ακόμη σημαντικότερη την εβδομαδιαία παρεμβολή του στις στήλες της ιστορικής και δημοκρατικής «Γνώμης», την οποία έβλεπε ως ένα μεγάλο σχολείο! Διότι η εφημερίδα γι’ αυτόν ήταν ένα ΜΕΓΑΛΟ ΣΧΟΛΕΙΟ! Αγωνιούσε για το πού βαδίζουμε ως λαός, ως Έθνος, ως Ευρώπη, ως
ανθρωπότητα…
Πονούσε για τον ξεπεσμό των κοινωνιών από το επίπεδο του ανθρώπου προς εκείνο του μαζανθρώπου! Αγαπούσε τον Ιησού μέσα από τα τρίσβαθα της ψυχής του και
ήθελε πάντοτε να εντρυφεί στο αρχαίο κάλλος του Χριστιανισμού!
Ηρέσκετο πολύ στις θεολογικές και φιλοσοφικές συζητήσεις! Βοηθούσε τους πάντες και τα
πάντα..
Συμμετείχε στις χορωδίες του Αρ. Μπουχάγιερ, του Σπ. Σκιαδαρέση, του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου κ.ά. Συνελόντι ειπείν, ήταν ένας νέος Γιάννης Χατζηφώτης στην πνευματική προσφορά και ένας νέος Μανώλης Χατζημάρκος στη μουσική!
Θα ήταν, όμως, παράλειψη να μη τονίσουμε πόσο πολύ εκτιμούσε τον Στέφανο Σκαρπέλλο ο ιστορικός εκδότης της «Γνώμης», ο διαπρεπής δημοσιογράφος και μαχητής της Δημοκρατίας, αείμνηστος Χρήστος Χριστόπουλος!
Προπέμποντάς τον σήμερα στη μεγάλη γιορτή της Θείας Μεταμορφώσεως προς την αιωνιότητα, τού κράζουμε: Φίλε, αδερφέ, πολύτιμε κι αγαπημένε, θα είσαι πάντα στις καρδιές μας! Με το καλό στον Παράδεισο!
