Γράφει η Σοφία Καυκοπούλου
Δημοσιογράφος
Οι πυρκαγιές που μαίνονται στην πατρίδα μας τις τελευταίες μέρες, δυστυχώς μας φέρνουν αντιμέτωπους με ένα τεράστιο γιατί. Γιατί πρέπει κάθε καλοκαίρι η Ελλάδα να καίγεται και ανθρώπινες ζωές να κινδυνεύουν, ζώα να χάνονται, δέντρα και περιουσίες να παραδίδονται στην πυρά. Διαχρονικό το πρόβλημα, διαχρονικές και οι ευθύνες.
Ανοχύρωτο λοιπόν το κράτος για άλλη μια φορά, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των πυροσβεστών και των εθελοντών κάθε είδους οι οποίοι συνέδραμαν, συχνά υπερβάλλοντας εαυτόν, κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες.
Όσον αφορά όμως στην φωτιά της Δυτικής Αχαΐας, την οποία η γράφουσα έζησε από πρώτο χέρι, κατά το κοινώς λεγόμενο, πολλά μπορούν να ειπωθούν. Το γιατί κόπηκε το νερό σχεδόν αμέσως είναι ένα ζήτημα που πρέπει να απαντηθεί, διότι οι κάτοικοι έμειναν χωρίς το πολύτιμο αυτό αγαθό, μην έχοντας τρόπο να προστατευθούν όπως σε άλλες περιοχές, που είδαμε ανθρώπους να κουβαλούν νερό με κουβάδες και να συνδράμουν το έργο της Πυροσβεστικής.
Η φωτιά λοιπόν ξεκίνησε από το Ίσωμα, το Χαϊκάλι, το Θεριανό, τα Μοιραίικα, σύμφωνα με το 112 και τα μηνύματα που έρχονταν. Σιγά σιγά, σύμφωνα πάλι με τα μηνύματα του 112, άρχισε να κατεβαίνει. Άγιος Στέφανος, Περιστέρα και μετά Λουσικά, Σπαλιαρέικα, Αχαϊκό, Διδαχέικα, Καμενίτσα, Αλισσός. Και αργότερα ακόμη και στην Αχαγιά.
Το ερώτημα που γεννάται είναι πώς ξέφυγε τόσο πολύ η φωτιά και δημιούργησε αυτό το τεράστιο μέτωπο. Σύμφωνα με κάποιους, η εντολή που είχε δοθεί ήταν να προσέχουν οι πυροσβεστικές δυνάμεις τα εργοστάσια της ΒΙΠΕ και όχι τα σπίτια του κοσμάκη. Κατ’ άλλους, φταίει ο αδιάκοπος δυνατός αέρας, και για τους περισσότερους ευθύνεται το ότι δεν πέταξαν -για να λέμε την αλήθεια δεν πετούσαν μέχρι σχεδόν αργά το απόγευμα- παρά ελάχιστα πτητικά μέσα.
Ο Κώστας Παπαγιαννόπουλος, εκπαιδευτικός, δήλωσε στη Γ: «Τα εναέρια μέσα άρχισαν να επιχειρούν στις 17.30. Στο πικ της πυρκαγιάς δεν επιχειρούσε εναέρια τίποτα. Στην Καμενίτσα μιλάμε για καταστροφή. Κάηκαν σπίτια και περιουσίες, ζώα, μιλάμε για ανυπολόγιστη ζημιά.»
Ο συγγραφέας Ανδρέας Λάζαρης, έγραψε χαρακτηριστικά: «Τώρα παλεύουμε να ζήσουμε και να σώσουμε ο,τι σώζεται…Πριν από λίγο κοντά στο σπίτι μου Πυροσβέστες ήρωες ξάπλα στο χώμα. Πάνω στο χώμα. Και νερό και ο,τι χρειάζεται το έδωσαν οι κάτοικοι. Νέοι άνθρωποι πάλεψαν. Δεν λιποτάκτησαν. Η αλληλεγγύη και η αγάπη νίκησαν. Η Ελλάδα είναι νεκρή. Μηδέν πτητικά. Πυροσβέστες που πάλευαν χωρίς οργάνωση και καθοδήγηση. Φιλότιμα αλλά χωρίς σχέδιο. Στον οικισμό Καμενίτσα όπου κάηκαν σπίτια τα πυροσβεστικά ήρθαν αφού έγινε η καταστροφή…»
Φωνές, ουρλιαχτά και βροχή από στάχτη παντού γύρω μας. Οι γείτονες, έχασαν ένα όμορφο σπίτι στα Μοιραίικα… Ο Αλισσός έδωσε μάχη για να σωθεί. Οι πυροσβέστες, αλλά και η πολιτική προστασία ήταν εκεί. Σε θέση μάχης. Ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος στην πρώτη γραμμή. Μαζί του ο εφημέριος του Άνω Αλισσού π. Σωτήριος Μανέττας, ο οποίος περιδιάβαινε το χωριό κι έδινε κουράγιο στους πιστούς.
Και τώρα, που το ρεύμα ήρθε σχεδόν παντού, μετά από αγώνα των εργαζομένων στον ΔΕΔΔΗΕ, το νερό όμως ακόμη δε μας έχει κάνει την τιμή, κάηκε το αντλιοστάσιο όπως λένε όσοι ξέρουν, περιμένουμε την Δευτέρα 18/8 το κυβερνητικό κλιμάκιο να έρθει στην περιοχή. Να αξιολογηθεί η κατάσταση. Για τους κατοίκους έχει ήδη αξιολογηθεί. Σπίτια, χωράφια και πολλά ζώα καμένα. Ολοκληρωτική καταστροφή.
