Ο επίσκοπος Δαμασκηνός μέχρι το 2022 έπαιρνε όλα όσα επεδίωκε να πάρει: ήταν πρωτοσυγκελεύων στη Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου, ηγούμενος στη Μονή Αγίας Τριάδας των Τζαγκαρόλων και ταυτόχρονα τιτουλάριος – επίσκοπος Δορυλαίου, βοηθός του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Εκείνη τη χρονιά όμως, η φιλοδοξία τον οδήγησε στο μεγαλύτερο και, όπως αποδεικνύεται, μοιραίο λάθος της ζωής του.
Ο 46χρονος, σήμερα, επίσκοπος Δορυλαίου Δαμασκηνός είναι κεντρικό πρόσωπο και κατηγορούμενος στην πολύκροτη υπόθεση της κρητικής μαφίας.
Οπως αποκαλύπτει το «ΘΕΜΑ», ο άνθρωπος που πριν από τρία χρόνια, σύμφωνα με εκκλησιαστικούς κύκλους της Κρήτης, είχε επιδιώξει πεισματικά να γίνει μητροπολίτης, διώκεται ήδη και με άλλη κακουργηματική κατηγορία για απιστία σε βάρος της ιστορικής μονής, της οποίας διετέλεσε ηγούμενος, μια θέση που κατέλαβε στα όρια ενός παιχνιδιού εξουσίας και ελέγχου.
Προτού αποκαλυφθεί η υπόθεση της πώλησης έκτασης 175 στρεμμάτων της Μονής των Τζαγκαρόλων από τον ξενοδόχο που θεωρείται εγκέφαλος της εγκληματικής οργάνωσης με βεβαίωση που είχε υπογράψει ο Δαμασκηνός και σύμφωνα με την οποία η έκταση δεν ανήκε στο μοναστήρι, είχε ήδη ασκηθεί ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος στον Δαμασκηνό για απιστία σε βάρος Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου, «ποσού άνω των 120.000 ευρώ» σε βάρος της Μονής.
Η δίωξη έχει ασκηθεί από τον Ιούλιο και η υπόθεση βρίσκεται πλέον στην κύρια ανάκριση.
Ο επίσκοπος Δαμασκηνός περιγράφεται ως ένας άνθρωπος με διοικητικές ικανότητες μεν, αλλά λάτρης της ίντριγκας, φιλόδοξος, αλλά και ζηλόφθονος.
Γρήγορα στους κόλπους της Μητρόπολης των Χανίων είχε καταφέρει να κερδίσει την εύνοια του μακαριστού μητροπολίτη Δαμασκηνού (Παπαγιαννάκη), ο οποίος έφυγε από τη ζωή στα τέλη της Ανοιξης.
Επί δώδεκα χρόνια ο επίσκοπος Δαμασκηνός (ως αρχιμανδρίτης το μεγαλύτερο διάστημα) ήταν πρωτοσυγκελεύων στη Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου (Χανίων) και ταυτόχρονα μόναζε στην ιστορική Μονή των Τζαγκαρόλων.
Το συγκεκριμένο μοναστήρι είναι από τα πλέον ιστορικά, αλλά και από τα πλουσιότερα. Τόσο η Μονή της Αγίας Τριάδας των Τζαγκαρόλων όσο και η κοντινή Μονή της Κυρίας των Αγγέλων ή Μονή Γουβερνέτου είναι αναγεννησιακά μοναστήρια που έχουν ιδρυθεί στις αρχές του 17ου αιώνα, επί ενετοκρατίας στην Κρήτη.
Ο έως τότε πρωτοσυγκελεύων – αρχιμανδρίτης Δαμασκηνός γίνεται επίσκοπος Δορυλαίου και τίθεται ηγούμενος στη Μονή των Τζαγκαρόλων (πήρε το όνομα από τους ιδρυτές της, τα αδέλφια Ιερεμία και Λαυρέντιο από τη βενετοκρητική οικογένεια των Τζαγκαρόλων).
Η βεβαίωση
Τότε αρχίζει να πιστεύει ότι είναι άτρωτος και οι φιλοδοξίες του χάνουν κάθε όριο. Ηδη, πάντως, όπως αποκαλύπτεται τώρα, από το 2017 είχε υπογράψει δήλωση ότι έκταση περίπου 175 στρεμμάτων στην περιοχή του Σταυρού που καταλήγει όμως στην περίφημη παραλία όπου χόρευε ο Αντονι Κουίν στον «Ζορμπά» δεν ανήκει στη μονή.
Εκείνη την περίοδο, ο Δαμασκηνός ήταν ιερομόναχος στη μονή και σε καμία περίπτωση δεν είχε το δικαίωμα να βεβαιώσει ό,τι αναγράφεται στη δήλωση-βεβαίωσή του, που πλέον έχει περιληφθεί στη δικογραφία.
Με αυτή τη βεβαίωση οι δύο κατηγορούμενοι ξενοδόχοι πούλησαν την έκταση που, όπως υποστήριζαν, ήταν του παππού τους από το 1952. Τα αδέλφια, σύμφωνα με όσα έχουν προκύψει έως τώρα από την αστυνομική έρευνα και τη σχηματισθείσα δικογραφία, είχαν καταφέρει να καταγράψουν «σε δώδεκα βίντεο, να τραβάς τα μαλλιά σου», την αχίλλειο πτέρνα του ιερωμένου και να τον εκβιάζουν με αυτά.
Παρότι τόσο η καταπάτηση της έκτασης όσο και ενέργειες για την αξιοποίησή της (αποχαρακτηρισμός από το Δασαρχείο Χανίων) έχουν γίνει αντιληπτές στο μοναστήρι και έχει αποφασιστεί να κινηθεί με αγωγή σε βάρος των δύο αδελφών, ο ορισμός του Δαμασκηνού στη θέση του ηγουμένου έβαλε στον πάγο κάθε αξίωση και κίνηση της μονής.
Οσο ο Δαμασκηνός ήταν ηγούμενος δεν υπήρχε πρόβλημα: κανένας δεν τον ήλεγχε, σε κανέναν, όπως αποδεικνύεται, δεν έδινε λογαριασμό, όχι μόνο για την έκταση που εκείνο το διάστημα μεταβιβάστηκε από τους ξενοδόχους σε εταιρεία ισραηλινών συμφερόντων αντί 1,5 εκατ. ευρώ, αλλά και για τις εισπράξεις του μοναστηριού.
Το σημείο που αποδεικνύεται κομβικό για τον Δαμασκηνό είναι η κένωση της θέσης του μητροπολίτη Ρεθύμνου: ο έως τότε μητροπολίτης Ρεθύμνης είναι ο σημερινός αρχιεπίσκοπος Κρήτης, που διαδέχθηκε τον αρχιεπίσκοπο Ειρηναίο, ο οποίος απηλλάγη των καθηκόντων του λόγω των σοβαρών προβλημάτων της υγείας του.
Ο Δαμασκηνός επιθυμεί διακαώς να γίνει μητροπολίτης Ρεθύμνου, δεν κρύβει τη φιλοδοξία του, αλλά απομονώνεται και χάνει.
Οργισμένος, κλείνεται στη Μονή των Τζαγκαρόλων, δεν απαντά καν στον μητροπολίτη του, δεν πηγαίνει στο γραφείο του στη Μητρόπολη ως όφειλε, έχοντας τον ρόλο του πρωτοσυγκελεύοντος, και τελικά προκαλεί την αντίδραση του μακαριστού, πλέον, Δαμασκηνού, ο οποίος ήταν και o μόνος που τον είχε υποστηρίξει από τους μητροπολίτες της Eκκλησίας της Κρήτης.
Τον παύει από ηγούμενο, αναδεικνύεται νέο ηγουμενοσυμβούλιο στη μονή και ταμίας αναλαμβάνει αρχιμανδρίτης, που γίνεται και πρωτοσύγκελος στη Μητρόπολη.
Ο συγκεκριμένος αρχιμανδρίτης έχει καταθέσει στην Αστυνομία και δήλωσε ότι από το 2017 κιόλας το μοναστήρι είχε αντιληφθεί την καταπάτηση και περιέγραψε πώς πάγωσαν οι νομικές του κινήσεις.
Η παύση
«Μετά την πάροδο ικανού χρονικού διαστήματος και μεσούσης της απραξίας του ηγουμένου, τόσο στην εκκλησιαστική, όσο και στην ευρύτερη κοινωνία των Χανίων, άρχισε να κοινολογείται η πεποίθηση ότι ο εν λόγω υψηλόβαθμος κληρικός (σ.σ.: ο Δαμασκηνός) έχει πέσει θύμα εκβιασμού από τον… (σ.σ.: αναφέρεται το όνομα του ξενοδόχου), ο οποίος για να διατηρήσει την υφαρπαχθείσα ακίνητη περιουσία τον είχε εξαναγκάσει με εκβιαστικά μέσα, στην υπογραφή και παράδοση δημοσίου εγγράφου μέσω του οποίου η Μονή, εκπροσωπούμενη από τον ίδιο, παραιτούνταν από κάθε αξίωση σχετικά με την υφαρπαχθείσα ακίνητη περιουσία», αναφέρεται χαρακτηριστικά και προστίθεται: «Ως μέσο για την τελεσφόρηση του εκβιασμού, κοινολογούνταν η κατοχή από μέρους του κατηγορούμενου ηλεκτρονικών αρχείων με εικόνα και ήχο, με άγνωστο περιεχόμενο και σίγουρα, πάντως, συντριπτικό για τη δημόσια εικόνα και τα συμφέροντα του τότε ηγουμένου και ως μέθοδο εκβίασης η απειλή δημοσιοποίησης αυτών».
Τα δεδομένα αλλάζουν μετά τα πείσματα του Δαμασκηνού που προκαλούν την οργή του μακαριστού μητροπολίτη, ο οποίος τον έπαυσε από τα καθήκοντα του ηγουμένου. Το νέο ηγουμενοσυμβούλιο αναλαμβάνει να διερευνήσει την υπόθεση της καταπάτησης και να προχωρήσει σε αγωγές κατά παντός υπευθύνου.
Η αγωγή πράγματι κατατέθηκε στις 16 του περασμένου Μαΐου κατά τόσο του ξενοδόχου όσο και της εταιρείας που στο μεταξύ είχε αγοράσει την παραλία του Ζορμπά. Με την κατάθεση της αγωγής ξεκίνησε νέος γύρος απειλών με αποδέκτη τους, αυτή τη φορά, τον αρχιμανδρίτη-μέλος του ηγουμενοσυμβουλίου.
Τα δύο αδέλφια, όπως προκύπτει από συνομιλίες που έχουν περιληφθεί στη δικογραφία, θεωρούν αρχικά πιθανή την εκλογή του αρχιμανδρίτη-πρωτοσύγκελου στον μητροπολιτικό θρόνο. Λένε μάλιστα ότι είναι της επιρροής τους – «άμα του λέμε πήδα, πηδάει».
Στη συνέχεια, όμως, ο μικρότερος από τα αδέλφια, που έχουν διαπιστώσει κινήσεις από την πλευρά της Μονής και της Μητρόπολης για τη δικαστική διεκδίκηση της έκτασης, ζητά από τον αδελφό του να φυλάξει την έγγραφη δήλωση του επισκόπου Δαμασκηνού και να μην τη δώσει σε κανέναν, ακόμη κι αν αυτός που θα εκλεγόταν ήταν άτομο της επιρροής τους διότι… θεωρεί όλους του κληρικούς διεφθαρμένους, οι οποίοι δεν θα διστάσουν να κινηθούν εναντίον τους παρά τις διαβεβαιώσεις.
Το έγγραφο του Δαμασκηνού, πάντως, είναι το ισχυρό χαρτί για τους ξενοδόχους που λένε σε μεταξύ τους συνομιλία: «Πάντως, εμείς…λόγω του ότι έχουμε το χαρτί, τελειώσαμε. Αυτοί είδανε…φαντάσου ότι τώρα τέσσερα…τρία χρόνια έχουνε ζητήσει το χαρτί… το έχουνε πάρει και δεν έχουν κάνει τίποτα. Κυνηγήσανε το μικρό, τον εδιώξανε. Είδανε ότι δεν είχε τίποτα στο λογαριασμό, ούτε είδαν…το να…το άλλο…».
Η ίδια βεβαιότητα επαναλαμβάνεται και σε άλλη συνομιλία τους όπου ο μεγαλύτερος αδελφός λέει: «Και οτιδήποτε και να γίνει, εμείς έχοντας αυτό το χαρτί, είμαστε κατοχυρωμένοι εκατό χιλιάδες τα εκατό. Και μην ξεχνάς τώρα ότι πρόσεξε, έχουνε γίνει δυο και τρεις αγοραπωλησίες. Τα πουλήσανε εκεί σε κάτι Γερμανούς, οι Εβραίοι….»
Ο Μελχισεδέκ
Ολα αυτά πλέον εξελίσσονται παράλληλα με τη μάχη της διαδοχής του μακαριστού Δαμασκηνού (Παπαγιαννάκη) στη Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου (Χανίων). Σε αυτή τη μάχη μπαίνει ο τρίτος αρχιμανδρίτης που βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας τις προηγούμενες ημέρες. Πρόκειται για τον αρχιμανδρίτη Μελχισεδέκ, ο οποίος έχαιρε της αποδοχής μεγάλου μέρους του ποιμνίου των Χανίων, αλλά δεν είχε περιληφθεί στον κατάλογο των επιλέξιμων.
Ο κατηγορούμενος, πλέον, ξενοδόχος ανέλαβε να μεσολαβήσει ώστε να εξασφαλιστεί η εκλογή του Μελχισεδέκ. Ετσι, έκανε τα γνωστά, πλέον, τηλεφωνήματα στον πρώην υπουργό Αμυνας Πάνο Καμμένο, ζητώντας του να συνδράμει με τον «αμερικανικό παράγοντα» ώστε ο εκλεκτός του να εκλεγεί μητροπολίτης. Ο ξενοδόχος θεωρούσε ότι αυτό θα βοηθούσε τα συμφέροντά του στη δικαστική διαμάχη με τη Μονή των Τζαγκαρόλων, ζήτησε ωστόσο ως «αντίδωρο» από τον αρχιμανδρίτη και τμήμα λειψάνων του Αγίου Λαζάρου…
Η δημοσιοποίηση των συνομιλιών Καμμένου – ξενοδόχου προκάλεσε την τοποθέτηση του πρώην υπουργού και προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που δεν μπορούσε παρά να παραδεχθεί αρχικά την πρώτη συνομιλία. Οπως είπε, του είχαν πει για έναν παπά, αλλά δεν έκανε τίποτα και δεν απάντησε ξανά στο τηλέφωνο.
Δύο μέρες αργότερα, πάντως, διέρρευσε και η δεύτερη συνομιλία, στην οποία ο Πάνος Καμμένος ακούγεται να καθησυχάζει τον κατηγορούμενο ότι έχει μεταφέρει το αίτημα να γίνει μητροπολίτης ο αρχιμανδρίτης Μελχισεδέκ «στο επιτελείο του Τραμπ». Αυτή τη φορά εμφανίστηκε πιο προσεκτικός, λέγοντας ότι δεν θυμάται αν υπάρχουν κι άλλες συνομιλίες, αλλά δικαιολόγησε τα περί επιτελείου Τραμπ, λέγοντας ότι μιλάει με 500 άτομα τη μέρα και… έκανε πλάκα.
Ο ίδιος ο αρχιμανδρίτης Μελχισεδέκ, πάντως, σε δηλώσεις του αρνήθηκε ότι ζήτησε πολιτική μεσολάβηση για να εκλεγεί μητροπολίτης, λέγοντας ότι η Σύνοδος της Εκκλησίας της Κρήτης αποφασίζει αν θα είναι υποψήφιος, ούτε ο Καμμένος, ούτε ο… Τραμπ. Υποστήριξε, επίσης, ότι η επαφή του με τον κατηγορούμενο ξενοδόχο ήταν στο πλαίσιο της εκκλησιαστικής ζωής και δεν θα μπορούσε να γνωρίζει ούτε το παρελθόν, ούτε το παρόν, ούτε πολύ περισσότερο το μέλλον του.
Η ιστορία
Οι Μονές Αγίας Τριάδας των Τζαγκαρόλων και Κυρίας των Αγγέλων (Γουβερνέτου) ειναι δύο πατριαρχικές και σταυροπηγιακές μονές, υπαγόμενες, δηλαδή στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, καθεστώς που διέπει πολλές ακόμη μονές στην Κρήτη, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, στα όρια, δηλαδή της Εκκλησίας της Ελλάδος. Και οι δύο χτίστηκαν περίπου την ίδια περίοδο – με παλαιότερη εκείνη της Κυρίας των Αγγέλων. Το 2019, προκειμένου να αποκτήσει άμεσο έλεγχο στις δύο μονές, το Οικουμενικό Πατριαρχείο έδωσε επισκοπικούς τίτλους σε δύο αρχιμανδρίτες, τους οποίους εν συνεχεία όρισε ηγουμένους. Ο ένας εν των δύο είναι ο Δορυλαίου Δαμασκηνός.
Η Μονή της Αγίας Τριάδας των Τζαγκαρόλων χτίστηκε στις αρχές του 17ου αιώνα από τους αδερφούς Ιερεμία και Λαυρέντιο, από τη βενετοκρητική οικογένεια των Τζαγκαρόλων στη θέση μικρότερης, ιδιοκτησίας του ιερομονάχου Ιωακείμ Σοφιανού. Σύμφωνα με το υπουργείο Πολιτισμού, η μονή ανατέθηκε το 1611 στον Ιερεμία, ο οποίος άρχισε αμέσως τις οικοδομικές εργασίες.
Μετά τον θάνατό του, περίπου το 1634, το έργο συνεχίστηκε από τον Λαυρέντιο και δεν είχε ολοκληρωθεί κατά την κατάληψη των Χανίων από τους Τούρκους το 1645. Η μονή συνέχισε να ακμάζει στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, αν και με προβλήματα. Κατά το 1821 κάηκε από τους Τούρκους και χάθηκαν πολλά από τα κειμήλιά της. Σήμερα η Μονή,αν και έχει μικρό αριθμό μοναχών, είναι και πάλι σε ακμή με ιδιαίτερη επίδοση στις βιοκαλλιέργειες.
«Παρά τις μεταγενέστερες προσθήκες, η μονή διατηρεί αρκετά την αρχική της μορφή, που συνδέεται με την επικράτηση του Μανιερισμού στην Κρήτη από τα μέσα του 16ου αιώνα, αλλά και με την παιδεία των κτιτόρων, όπως φαίνεται και από τις δίγλωσσες επιγραφές. Είναι ένα μεγάλο ορθογώνιο συγκρότημα που αξιοποιεί το επικλινές έδαφος, με μια λύση που συναντάται στο έργο του γνωστού αρχιτέκτονα Σεμπαστιάνο Σέρλιοo και το μετατρέπει σε μια τεχνητή επίπεδη αυλή, κάτω από την οποία υπάρχει μεγάλη δεξαμενή και οι κύριες αγροτικές εγκαταστάσεις.
Ετσι τα ισόγεια εξωτερικά είναι υπόγεια από την πλευρά της αυλής, με την οποία επικοινωνούν με κλίμακες. Στα σχέδια του ίδιου αρχιτέκτονα αναγνωρίζεται και το πρότυπο της μεγαλοπρεπούς κεντρικής πύλης, ενώ άλλες επιμέρους επιδράσεις του εντοπίζονται και σε άλλα σημεία», αναφέρει το υπουργείο Πολιτισμού για τη μονή των Τζαγκαρόλων και προσθέτει: «Στο κέντρο της αυλής υπάρχει το μεγάλο Καθολικό, στον αρχιτεκτονικό τύπο του τρίκογχου με τρούλο, πρόθεση, διακονικό, νάρθηκα και ανά δυο παρεκκλήσια στο ισόγειο και στο δώμα του νάρθηκα. Ακολουθεί τον προσφιλή στο Αγιον Ορος τύπο, από όπου κατά την παράδοση το αντέγραψε ο Ιερεμίας. Ως προς τα επιμέρους στοιχεία, ωστόσο, πρόκειται για ένα από τα τυπιικότερα έργα της Κρητικής Αναγέννησης, που αποτέλεσε το πρότυπο για μια σειρά μοναστηριακών ναών της περιοχής των Χανίων. Οι τρούλοι δεν είχαν κτιστεί ακόμα, όταν η περιοχή των Χανίων έπεσε στα χέρια των Τούρκων το 1645 και ολοκληρώθηκαν μαζί με τα παρεκλήσια στον όροφο το 1836. Το ξυλόγλυπτο, επίχρυσο τέμπλο κατασκευάστηκε το 1836 και το μεγαλύτερο μέρος των εικόνων του είναι έργα του ικανού ζωγράφου Μερκουρίου από τη Σαντορίνη περί το 1840. Τα τέμπλα στο νότιο παρεκκλήσιο και στο ναΐσκο του Σωτήρα χρονολογούνται από το 17ο αιώνα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το ισόγειο, θολωτό οστεοφυλάκιο με τον κομψό κοιμητηριακό ναίσκο του Σωτήρα στον όροφο, η τράπεζα, το αρχικό ηγουμενείο, καθώς και οι υπόγειοι θολωτοί χώροι του ελαιοτριβείου, της κρήνης, της μεγάλη δεξαμενής και της οιναποθήκης. Την ανατολική πτέρυγα καταλαμβάνει το μεγάλο κτίριο της πρώην Εκκλησιαστικής Σχολής, που λειτουργούσε εδώ από τα τέλη του 19ου αιώνα. Στη βόρεια πλευρά της Μονής υπάρχει το νεώτερο, θολωτό ελαιοτριβείο του 18ου αιώνα και μια σειρά από κτίσματα για το βοηθητικό προσωπικό».
Η Μονή της Κυρίας των Αγγέλων του Γδερνέτου ή Γουβερνέτου, όπως ονομάζεται σήμερα, κτίστηκε πάνω σε ένα μικρό οροπέδιο της οροσειράς του Σταυρού, κοντά στη Μονή της Αγίας Τριάδας των Τζαγκαρόλων μεταξύ του 1537 και 1548. Το 1621 αναλαμβάνει προσωρινά ηγούμενος ο Ιερεμίας Τζαγκαρόλος, που φρόντισε για την ανασυγκρότησή της με την εντολή των ενετικών αρχών. Η μονή, αναφέρει το υπουργείο Πολιτισμού, πέρασε σοβαρές δυσκολίες στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, παρέμεινε ωστόσο σε λειτουργία μέχρι σήμερα. Τελευταία καταβάλλεται από την Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου έντονη προσπάθεια για την αναδιοργάνωσή της.
Κειμήλια και ιερά λείψανα
Η Μονή Γουβερνέτου συνδέεται με τη λατρεία του Αγίου Ιωάννη του Ερημίτη, τοπικού αγίου, που έζησε κατά τον 16ο αιώνα. Στα τέλη του 16ου αιώνα η μονή φροντίζει, εξαιτίας της μεγάλης αύξησης του αριθμού των προσκυνητών του αγίου, να κτίσει ναό και κτίσματα, τα οποία αργότερα επεκτείνει, κοντά στη σπηλιά που έζησε ο Ερημίτης. Το συγκρότημα αυτών των κτηρίων είναι γνωστό ως Καθολικό.
Το συγκρότημα του Καθολικού, που φιλοξενούσε τους προσκυνητές κοντά στον τόπο άθλησης του αγίου, καθώς είναι κτισμένο στον πυθμένα ενός άγριου φαραγγιού, αποτελεί ένα εντυπωσιακό δείγμα προσαρμογής της αρχιτεκτονικής στο φυσικό περιβάλλον, με την εντυπωσιακή γέφυρα-πλατεία, μπροστά από το κτισμένο σε σπηλιά ναό του Ερημίτη. Στη διαδρομή προς το Καθολικό υπάρχουν τα μικρά Μετόχια του Αγίου Αντωνίου και της Παναγίας Αρκουδιώτισας, με τους ναούς μέσα σε σπήλαια. Το σπήλαιο της Αρκουδιώτισας είχε χρησιμοποιηθεί κατά την αρχαιότητα ως ναός.
Στο μικρό Μουσείο της Μονής Γουβερνέτου σώζονται λίγες εικόνες από το 15ο μέχρι τον 19ο αιώνα, χειρόγραφα, βιβλία, άμφια και άλλα κειμήλια, μεταξύ των οποίων η εξαίρετης τέχνης εικόνα της Παναγίας Γλυκοφιλούσας, των μέσων του 15ου αιώνα. Τα βημόθυρα με τις παραστάσεις της Εγερσης του Λαζάρου, της Κοίμησης του Αγίου Ιωάννη του Ερημίτη και του Αγίου Σισώη, από το κατεδαφισμένο σήμερα παρεκκλήσιο του Αγίου Προκοπίου, και άλλες νεότερες εικόνες του τοπικού αγίου δείχνουν ότι ο εικονογραφικός τύπος με τον βίο του δημιουργήθηκε στη Μονή Γουβερνέτου, όπως εξάλλου και η ακολουθία του, για την οποία φρόντισε ο ηγούμενος Ιωάσαφ Καπετανάκης-Γαβαλάς.
Φωτογραφία: Παναγιώτης Κουφαλέξης
