δημοσιογράφου, υποψήφιου βουλευτή Αχαΐας τον Μάιο και τον Ιούνιο 2023, τ. μέλος Ν.Ε. Επιτροπής Αχαΐας ΠΑΣΟΚ

Ο Ραμσής Β΄, ο Μέγας, που ύψωσε μνημεία πιο μεγάλα κι από την ίδια τη ζωή, έφερε τον βαρύγδουπο τίτλο «Ουσερμαάτ-Ρα Σετεπεν-Ρα», δηλαδή «Η δικαιοσύνη του Ρα είναι ισχυρή, ο εκλεκτός του Ρα». Οι αρχαίοι Έλληνες τον βάφτισαν Οζυμανδία.

Ένα όνομα που πέρασε στους αιώνες, για να συμβολίζει την αλαζονεία που σβήνει σαν ίχνος στην άμμο.

Κι εδώ έρχεται το ερώτημα: Τι μένει όταν η εξουσία εξαντληθεί; Στο μισογκρεμισμένο άγαλμα του φαραώ σώθηκε μια επιγραφή: «Κοιτάξτε τα έργα μου, εσείς οι ισχυροί, και απελπιστείτε». Αυτό βρήκαν οι επισκέπτες του μέλλοντος και αυτό ενέπνευσε και το υπέροχο ποίημα του Σέλλευ, αιώνες αργότερα. Επρόκειτο για ένα μνημείο ύβρεως, που αντί για δέος προκαλεί πια μόνο χλευασμό.

Στη σημερινή Ελλάδα, οι δικοί μας Οζυμανδίες φοράνε κοστούμι και γραβάτα. Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη νομίζει ότι μπορεί να στήνει βασίλεια πάνω σε σαθρά θεμέλια. Μιλούν για «μεταρρυθμίσεις», ενώ κρύβουν πίσω από τις λέξεις την πιο χυδαία διαπλοκή. Στήνουν επικοινωνιακά παλάτια με δανεικές λέξεις από τα κανάλια της διαπλοκής και με διθυράμβους από κονδυλοφόρους που πληρώνονται από το δημόσιο χρήμα. Και πίσω από τα τείχη τους, κρύβουν σκάνδαλα όπως αυτό του ΟΠΕΚΕΠΕ, που απομυζά τον ιδρώτα του αγρότη.

Θυμίζουν τον φαραώ που νόμιζε ότι θα τον λατρεύουν αιώνια. Αλλά εδώ δεν πρόκειται για αγάλματα. Πρόκειται για φακέλους. Για υποκλοπές που μαύρισαν τη δημοκρατία, για παρακολουθήσεις πολιτικών και δημοσιογράφων, για φακέλους που θάφτηκαν στα συρτάρια της Δικαιοσύνης με εντολές «άνωθεν». Και την ίδια ώρα, ένα επικοινωνιακό καθεστώς χτίζει την ψευδαίσθηση ότι όλα βαίνουν καλώς.

Κι αν ψάξει κανείς το πιο εφιαλτικό μνημείο της αλαζονείας τους, θα το βρει στα Τέμπη: Στο αίμα των παιδιών που χάθηκαν επειδή η εξουσία προτίμησε να συντηρεί πελατειακά δίκτυα αντί να φτιάξει ένα ασφαλές σιδηροδρομικό σύστημα. Εκεί βρίσκεται το πιο σκληρό μνημείο της ενοχής τους, εκεί γράφτηκε με αίμα η πιο μαύρη επιγραφή.

Μα η Ιστορία δεν τρώει κουτόχορτο. Στο τέλος, όλα τα «μεγαλειώδη έργα» τους θα γκρεμιστούν κάτω από το ίδιο τους το βάρος. Και τότε, τι θα απομείνει; Μια επιγραφή, ίδια κι απαράλλαχτη με εκείνη στην έρημο: «Εδώ κάποτε νόμιζαν ότι θα βασίλευαν αιώνια».

Γιατί η εξουσία χωρίς δικαιοσύνη είναι απλώς αλαζονεία. Και η αλαζονεία οδηγεί πάντα στην πτώση. Το ερώτημα είναι αν θα περιμένουμε παθητικά να σβήσει από μόνη της ή αν, ως πολίτες, θα βάλουμε ένα τέλος στην αυθάδεια πριν θάψει οριστικά τη δημοκρατία μας!