Κάθε νύχτα στην Πάτρα, μια συνήθεια φαίνεται να εδραιώνεται: νέοι άνθρωποι συνωστίζονται στα πεζοδρόμια και στις γωνίες των δρόμων, πίνοντας κρασί ή απεριτίφ ή και ποτά από πλαστικά ποτήρια. Πότε ξεκίνησε η συνήθεια; Στην πανδημία. Τότε που οι σκάλες Αγίου Νικολάου και Γεροκωστοπούλου, αλλά και η περιοχή στο παλιό υδραγωγείο στην Ανω Πόλη γέμιζαν κόσμο. Με ένα ποτό σε πλαστικό στο χέρι. Και μάλιστα ποτό… στη μισή τιμή από ότι σε κάποιο «στεγασμένο» μπαρ της Ρήγα Φεραίου, της Μαιζώνος κλπ. Η μουσική διαχέεται από τα κοντινά καταστήματα, οι συνομιλίες κυριαρχούν και η «διασκέδαση» κρατά μέχρι τις πρωινές ώρες.
Στην Πάτρα το φαινόμενο των «street bars», κυριαρχεί στον πεζόδρομο της Γεροκωστοπούλου αλλά και στην οδό Καραϊσκάκη, και επεκτείνεται. Ενα φαινόμενο που έχει αναδιαμορφώσει την ελληνική νυχτερινή ζωή την τελευταία πενταετία και συνεχίζει να αναπτύσσεται, προκαλώντας συζήτηση όσο και έντονη κριτική. Στην οδό Γεροκωστοπούλου τα street bars είναι μικρά μαγαζιά που δίνουν ποτό στους πελάτες τους σε πολύ χαμηλότερη τιμή. Όμως και τις μπύρες. Street bar έχει και η Πατρέως με τους πελάτες να απολαμβάνουν τις βραδιές στις σκάλες.
Κάποια μπαρ έχουν και φαγητό! Αντί να προσκαλούν τους πελάτες να καθίσουν μέσα, τους ενθαρρύνουν, ή τουλάχιστον τους επιτρέπουν, να συγκεντρωθούν μπροστά από το κατάστημα, καταλαμβάνοντας ουσιαστικά τον πεζόδρομο. Το αποτέλεσμα είναι ένας ζωντανός, ανεπίσημος χώρος συνάντησης όπου άγνωστοι αναμειγνύονται και φίλοι συναντιούνται σε ένα είδος πάρτι… χωρίς τοίχους.
ΟΙ ΝΕΟΙ ΤΟ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ
Το φαινόμενο είναι πιο δημοφιλές μεταξύ των νέων, ιδιαίτερα εκείνων που βρίσκονται στα τέλη της εφηβείας, στα είκοσί τους και στα τριάντα τους. Ενώ τα παραδοσιακά καφέ και μπαρ δεν χάνουν την αξία τους, πολλοί νεαροί απορρίπτουν το συγκεκριμένο μοντέλο τού να κάθεσαι σε ένα τραπέζι, να παραγγέλνεις ποτά και να μένεις ακίνητος. Αντ’ αυτού, προτιμούν να στέκονται όρθιοι, να περιφέρονται και να κοινωνικοποιούνται με έναν πιο ελεύθερο τρόπο!
Υπάρχει όμως και μια οικονομική διάσταση σε όλο αυτό το φαινόμενο. Για τις επιχειρήσεις, αυτό το μοντέλο μπορεί να είναι πολύ κερδοφόρο. Επεκτείνοντας τις δραστηριότητές τους στον δημόσιο δρόμο χωρίς να πληρώνουν επιπλέον ενοίκιο, διπλασιάζουν ή τριπλασιάζουν αποτελεσματικά τη χωρητικότητά τους. Ούτε καν τον Δήμο Πατρέων δεν πληρώνουν αφού… δεν έχουν τραπεζοκαθίσματα! Αντί να εξυπηρετούν 30 πελάτες στο εσωτερικό, μπορούν να εξυπηρετήσουν 150 έξω, όλοι όρθιοι σε δημόσιο χώρο. Κάπως έτσι, γεννιούνται μαγαζιά των 30 τ.μ. που εκμεταλλεύονται το στενό, το δρομάκι, το πεζοδρόμιο, την πλατεία μπροστά τους και μετατρέπονται από ένα απλό, μικρό μπαράκι, σε ένα μεγάλο αυτοσχέδιο πάρτι.
Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ
Ποιος είναι ο κίνδυνος; Οι ανήλικοι! Όπως έχει παρατηρηθεί (και έχει επισημάνει η «Πολιτεία» σε πολλές περιπτώσεις σε τέτοια street bars δίνονται ποτά σε ανήλικους. Και κάποιοι… καταλήγουν στα Νοσοκομεία. Γιατί έλεγχος… δεν υπάρχει!
