Το παιδί 53χρονου γνωστού πατρινού επιχειρηματία από τον χώρο του εμπορίου, είναι ο 17χρονος που πάσχει από αυτισμό και «ξέμεινε» σε δομή ημερήσιας φροντίδας της Πάτρας. Σύμφωνα με πληροφορίες η αλήθεια για το συμβάν δεν είναι όπως εγράφη. Ο πατέρας δεν πήγε να παραλάβει το παιδί του πιστεύοντας ότι θα το παραλάβει η πρώην σύζυγός του. Όταν εκείνη για άγνωστο λόγο, δεν πήγε, τότε ειδοποιήθηκε η Αστυνομία, αλλά και ο πατέρας. Ο οποίος επειδή απουσίαζε έστειλε τη μητέρα του και γιαγιά του παιδιού να το παραλάβει. Ο ανήλικος παρακολουθούσε καθηµερινά το πρόγραµµα του Κέντρου Ηµερήσιας Φροντίδας. Την Παρασκευή, πήγε κανονικά το πρωί, παρακολούθησε το θεραπευτικό πρόγραµµα, ωστόσο το απόγευµα κανένας από τους δύο γονείς του δεν πήγε να τον παραλάβει. Η ώρα είχε φτάσει 6 το απόγευµα όταν οι υπεύθυνοι της δοµής επικοινώνησαν µε τους γονείς για να παραλάβουν το παιδί. Το προσωπικό του Κέντρου χειρίστηκε διακριτικά την κατάσταση και ενηµέρωσε την Αστυνοµία, ενώ ακολούθησαν καταθέσεις για το περιστατικό. Σύµφωνα µε τις καταθέσεις, ο πατέρας του ανήλικου φέρεται να δήλωσε ότι δεν µπορούσε να παραλάβει το παιδί, ενώ η µητέρα ανέφερε πως βρισκόταν εκτός Νοµού και ότι… το φρόντιζε 17 χρόνια και δεν αντέχει. Τελικά, το παιδί παραλήφθηκε από τη γιαγιά του, ενώ για την υπόθεση σχηµατίστηκε δικογραφία σε βάρος των δύο γονέων για έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο. Το υλικό της δικογραφίας, µαζί µε όλες τις καταθέσεις, διαβιβάστηκε στην Εισαγγελέα Ανηλίκων της Πάτρας. Η εισαγγελέας έδειξε άµεσα ενδιαφέρον για την υπόθεση, προχωρώντας σε διεξοδική διερεύνηση του συµβάντος
Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ
Με λύπη και έντονο προβληματισμό πληροφορηθήκαμε ως Περιφερειακή Ομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία Δυτικής Ελλάδας και Νοτίων Ιονίων Νήσων πως ένα 17χρονο παιδί εγκαταλείφθηκε από τους γονείς του σε Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας, στην Πάτρα.
Ο ανήλικος μετέβη στο κέντρο προκειμένου να ακολουθήσει θεραπευτικό πρόγραμμα, όμως όταν οι υπεύθυνοι ενημέρωσαν τους γονείς να τον παραλάβουν, εκείνοι αρνήθηκαν. Φαίνεται μάλιστα ότι αδιαφόρησαν για τη διανυκτέρευσή του, εκθέτοντάς τον σε κίνδυνο. Τελικά, τον παρέλαβε οικείο πρόσωπο αργά το βράδυ, προκειμένου να επιστρέψει με ασφάλεια στο σπίτι.
Μια τέτοια στάση δεν αρμόζει σε κανέναν γονέα. Ωστόσο, οφείλουμε να αναλογιστούμε τις δυσκολίες που μπορεί να έχουν εξαντλήσει μία οικογένεια, η οποία δεν έχει την απαραίτητη υποστήριξη από την Πολιτεία για να ανταποκριθεί στις ανάγκες ενός παιδιού στο φάσμα του αυτισμού.
Είναι επιτακτική ανάγκη το κράτος να κατανοήσει ότι πρέπει να στρέψει το βλέμμα του στα ίδια τα παιδιά, αλλά και στις οικογένειές τους, που καλούνται συχνά μόνες να δώσουν τον δικό τους, δύσκολο αγώνα για να τα στηρίξουν. Φαίνεται ότι κάποιες φορές δεν τα καταφέρνουν και το συγκεκριμένο περιστατικό πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη ως «σήμα κινδύνου», μπροστά στο οποίο η Πολιτεία δεν επιτρέπεται να μείνει άπραγη.
