Εγραψε η δημοσιογράφος Ευτυχία Λαμπροπούλου:
Πριν από λίγο ένιωσα σαν να με διαπέρασε μια σφαίρα. Έφυγε από τη ζωή ο αγαπημένος μου καθηγητής, ο άνθρωπος που μου δίδαξε πως η γνώση δεν είναι υποχρέωση, αλλά φως. Για μένα η Ιστορία δεν ήταν ποτέ ένα απλό μάθημα. Δεν ήταν παπαγαλία, δεν ήταν σελίδες να φορτωθώ. Ήταν ένας κόσμος ολόκληρος, γεμάτος νόημα και ζωή. Γύρω από την Ιστορία μάθαινα και την παραϊστορία, και γι’ αυτό ως σήμερα θυμάμαι γεγονότα με λεπτομέρειες, σαν να τα έζησα.
Ο Γιάννης Σωτηρίου δεν ήταν απλώς φιλόλογος. Ήταν ψυχή, ήταν κίνηση, ήταν η καρδιά των δραστηριοτήτων του σχολείου. Μαζί με τη Μάγδα Γεωργακοπούλου Μαγδαληνή Γεώ , τον πατέρα Δαμιανό Σταυρίδη, την αείμνηστη Κωνσταντίνα Παπαδοπούλου με το μοναδικό, αγγλοσαξονικό χιούμορ που λάτρευα και την αείμνηστη Θάλεια Κουτσουμπή, δημιουργούσαμε μια αληθινή, ακαταμάχητη ομάδα. Το σχολείο τελείωνε κι εμείς συνεχίζαμε. Βρισκόμασταν και τα καλοκαίρια, σχεδιάζαμε εκδηλώσεις, ονειρευόμασταν. Στην αγκαλιά τους έβρισκα καταφύγιο. Σε αυτούς τους ανθρώπους συναντούσα το φως.
Για μένα δεν ήταν καθηγητές. Ήταν φίλοι, συνοδοιπόροι, πηγή δύναμης και έμπνευσης. Όπως η κα Αλεξάνδρα Τιλιγάδη Αλεξάνδρα Τηλιγάδη-Βελαώρα και ο κ. Δημήτρης Βαλαώρας, άνθρωποι που έκαιγαν τον εαυτό τους για να μας φωτίζουν. Τους χρωστάω πολλά, μου έμαθαν τι σημαίνει να παλεύεις, να διεκδικείς, να κατακτάς στόχους και να μην παραιτείσαι από τα όνειρά σου.
Θυμάμαι να του λέω γελώντας: «Ε, ψιτ, κύριε Σωτηρίου, μην φωνάζετε, θα χαλάσει η επιδερμίδα σας». Και να μου απαντά με εκείνη τη γνώριμη, γλυκιά αυστηρότητα: «Δεν χάλασε τόσα χρόνια, θα χαλάσει τώρα που γερνάω;» Μαζί στη μουσική, στο θέατρο, στους χορούς, στις εκδηλώσεις, σε στιγμές που έγιναν μνήμες και τώρα έγιναν θησαυρός.
Πώς να σωπάσει μια φωνή που σημάδεψε ψυχές και ζωές; Πώς να χωρέσει σε λέξεις μια παρουσία που έγινε κομμάτι μας;
Καλό ταξίδι, κύριε Σωτηρίου. Ο Θεός να σε αναπαύσει εν χώρα ζώντων. Να είναι αιώνια η μνήμη σου, όπως αιώνιο είναι το αποτύπωμά σου στις καρδιές όσων στάθηκαν τυχεροί να σε συναντήσουν.
Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην υπέροχη οικογένειά σου, την οποία λάτρευες, στην κυρία Κατερίνα, στα παιδιά και στα εγγόνια σου. Η σκέψη και η προσευχή μου είναι μαζί τους.
