Τριάντα χρόνια από τον θάνατο της εθνικής μας σταρ, ο διεθνούς φήμης Eλληνας γλύπτης, μετά το άγαλμα της μεγάλης ντίβας της όπερας Μαρίας Κάλλας, ετοιμάζεται να φιλοτεχνήσει το άγαλμα της αξέχαστης Αλίκης Βουγιουκλάκη στον Θεολόγο, εκεί όπου για χρόνια περνούσε τα καλοκαίρια της ζώντας θυελλώδης έρωτες και φιλοξενώντας αγαπημένα της πρόσωπα!
Η εθνική μας σταρ συνδέθηκε καθ’ όλη την πορεία της ζωής της με δύο περιοχές και δύο σπίτια. Με το διαμέρισμα στο Κολωνάκι, στην οδό Στησιχόρου 62, εκεί όπου έζησε τον έρωτά της με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και τον ερχομό του γιου της Γιάννη, αλλά και με το εξοχικό της σπίτι δίπλα στην παραλία του Θεολόγου, εκεί όπου τα καλοκαίρια της ένωνε τα γέλια της με τα γέλια φίλων της, όπως της Ζωής Λάσκαρη και του Λάκη Λαζόπουλου τους οποίους προσκαλούσε, αλλά και τα βλέμματά της με τα βλέμματα των Βλάσση Μπονάτσου και Κώστα Σπυρόπουλου, με τους οποίους συνδέθηκε ερωτικά.
Ολα αυτά τα χρόνια κανείς δεν την ξέχασε! Οπως και η Δημοτική Κοινότητα Μαλεσίνης, στην οποία ανήκει η παραλία του Θεολόγου, καθώς επίσης και ο Δήμος Λοκρών στη Φθιώτιδα. Ετσι η δημοτική Αρχή των Λοκρών έχει πάρει την πρωτοβουλία να φτιάξει ένα άγαλμα για τη σπουδαία ηθοποιό του θεάτρου και του κινηματογράφου στον Θεολόγο.
Το μέρος που έκανε γνωστό στο πανελλήνιο από τις γιορτές της, τα πάρτι γενεθλίων της το καλοκαίρι, αλλά και από τις εκδηλώσεις της στη μεγάλη βεράντα και στον κήπο της με θέα θάλασσα και όλη την αφρόκρεμα του ελληνικού κινηματογράφου στα πόδια της, να πίνει, να χορεύει και να τρώει από τα φαγητά της!
Και μπορεί το εξοχικό στον Θεολόγο να πωλήθηκε το 2002, με τον Γιάννη Παπαμιχαήλ να δηλώνει ύστερα από χρόνια πως μετάνιωσε που πούλησε τον παράδεισο της μάνας του, όμως η αύρα της ακόμη τριγυρνά εκεί, με τους κατοίκους της περιοχής να κρατούν ζωντανή την μνήμη της!
Γι’ αυτό και αυτές τις ημέρες ο Δήμος Λοκρών συζητά με τον καταξιωμένο γλύπτη Νίκο Φλώρο για τη δημιουργία ενός αγάλματος στον Θεολόγο, ώστε το καλοκαίρι να γίνουν τα αποκαλυπτήριά του. Πρόκειται για ένα σύμβολο μνήμης και ουσιαστικά μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς, που θα στέκεται στον Θεολόγο, σαν η Αλίκη ύστερα από χρόνια να διάλεξε τον χώρο και τον τόπο.
Ο Νίκος Φλώρος μετά την εργασία του πάνω στο άγαλμα της Μαρίας Κάλλας σε φυσικό μέγεθος αποκαλύπτει στην «Espresso» μια ιδιαίτερη και σημαντική προσωπική εμπειρία που υπήρξε καθοριστική για τη δημιουργία του νέου έργου του, αφιερωμένου στην Αλίκη Βουγιουκλάκη!
«Πριν από τρεις δεκαετίες, κατά την περίοδο των σπουδών μου στο Παρίσι, είχα δει ένα όνειρο με την Αλίκη, που μου έλεγε “θέλω να με κάνεις να βλέπω τη θάλασσα”. Hταν ένα όνειρο πολύ δυνατό, αλλά δεν το κατάλαβα τότε, ούτε τη σημασία του. Θυμάμαι, την προηγούμενη μέρα μιλούσα με φίλους μου για τον ελληνικό κινηματογράφο και είπα από μέσα μου ότι επηρεάστηκα. Τα χρόνια πέρασαν. Μέχρι που με πήραν τηλέφωνο από τον Δήμο Λοκρών και μου είπαν για το σχέδιό τους, το άγαλμα που θέλουν να στήσουν για την Αλίκη! Με το που τους άκουσα καθόμουν για κάποια λεπτά άφωνος! Το σύμπαν, οι ψυχές έχουν άλλη διάσταση… Στο όνειρο αυτό που είχα δει την Αλίκη ήταν πολύ ζωντανή, λαμπερή… Ηταν σαν μου έλεγε “μη με ξεχάσεις, κάνε με φως…”», μας εξομολογείται!
Οπως μας είπε ο Νίκος Φλώρος, το γλυπτό θα κατασκευαστεί από καθαρό ατσάλι, ώστε να αντανακλά τον φωτισμό του φυσικού περιβάλλοντος, δημιουργώντας ένα παιχνίδι φωτός που παραπέμπει στη λάμψη και τη ζωντάνια της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Η μορφή της θα μας θυμίζει τη Μανταλένα, αναδεικνύοντας την προσωπικότητα, την κομψότητά της και την ανεξίτηλη επιρροή της στο ελληνικό κοινό.
Το άγαλμα θα δημιουργηθεί με τη συνδρομή των τοπικών φορέων και εντάσσεται στην εικαστική ματιά του Νίκου Φλώρου. Η σημαντική αυτή δημιουργία είναι για τον διεθνώς αναγνωρισμένο Ελληνα γλύπτη στοίχημα ζωής! Οπως μας τονίζει, πρέπει να είναι διαμεσολαβητής μεταξύ του παρελθόντος και της σύγχρονης εικαστικής δημιουργίας.
«Το άγαλμα της Αλίκης είναι ένας φόρος τιμής στην εθνική σταρ και μια υπόσχεση προσωπική για μένα. Το όραμα, η τέχνη, η συλλογική μνήμη έχουν βαρύτητα» λέει και προσθέτει: «Θέλω να αποτυπώσω την κίνηση της Αλίκης με σύγχρονα υλικά, όπως το ατσάλι και ο μπρούντζος, υλικά που υπερβαίνουν τον χρόνο».
