Η οδός Κανάρη θυμίζει εμπόλεμη ζώνη που ξέχασε να ανακοινώσει ότι… δεν γίνεται πόλεμος. Εκεί όπου άλλοτε η ζωή κύλαγε με τον ρυθμό μιας πόλης που ανασαίνει, σήμερα επικρατεί ένα εκκωφαντικό χάος: σπασμένα πεζοδρόμια σαν ανοιχτές πληγές, σωροί από χώμα που ξεφυτρώνουν κάθε μέρα σαν μανιτάρια, μηχανήματα που γρυλίζουν ασταμάτητα και σκόνη που κάθεται πάνω στα μαγαζιά σαν κατάρα.
Στην Κανάρη δεν περπατάς, υποφέρεις. Και όσοι ζουν ή εργάζονται εδώ, μοιάζουν να έχουν περάσει μήνες μέσα σε ένα έργο που προχωρά σαν αργό ποτάμι λάσπης, παρασύροντας προς τα κάτω, τζίρους, αντοχές, όνειρα, ακόμη και τον ίδιο τον χαρακτήρα της γειτονιάς. Και η απόγνωση στα πρόσωπα των ανθρώπων είναι έκδηλη.
«Τέτοια εικόνα δεν έχω ξαναδεί. Το κατάστημά μου είναι τρία μέτρα από τη λάσπη και τη σκόνη. Δεν μπαίνει άνθρωπος μέσα. Και αν μπει, φεύγει αμέσως. Ποιος θα καθίσει εδώ;» λέει η κ. Στανίτσα, έμπορος που βλέπει τον τζίρο της να έχει πάρει την κατηφόρα.
«Εχω πέσει πάνω από 70%. Από τον Σεπτέμβρη λένε ότι ΄΄τελειώνουμε΄΄, ΄΄σε λίγο΄΄, ΄΄σε δυο εβδομάδες΄΄. Κάθε μέρα είναι μια ακόμα αναβολή», προσθέτει.
«Ξήλωσαν τον δρόμο χωρίς να υπάρχει κάποια στοιχειώδης ενημέρωση, για το πότε θα ολοκληρώσουν το έργο», λέει ο κ. Γερογιάννης και προσθέτει:
«Ούτε που περνάει από εδώ ο Δήμαρχος ή κάποιος αντιδήμαρχος, να μας ενημερώσει τι πρόκειται να γίνει. Ζούμε την απόλυτη καταστροφή στις επιχειρήσεις μας. Δεν μας υπολογίζουν καθόλου…».
Ο θυμός τους κορυφώνεται όταν μιλούν για τις διαδικασίες.
«Μας υποχρέωσαν να μαζέψουμε τραπέζια, να αλλάξουμε όλη τη διάταξη του μαγαζιού, για να περάσουν αγωγούς και ποδηλατόδρομο. Και μετά μάθαμε ότι δεν έχει υπογραφεί καν η απόφαση για το έργο στο υπόλοιπο τμήμα. Τι να πω; Αυτό δεν είναι οργάνωση. Είναι κοροϊδία» δηλώνει άλλος ιδιοκτήτης καφέ, που διατηρεί επιχείρηση με 18 εργαζόμενους και θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του:
«Τους έχουμε ενοχλήσει δεκάδες φορές. Τηλέφωνα, μηνύματα. Καμία απάντηση. Κανένα χρονοδιάγραμμα. Είμαστε στο σκοτάδι».
Οι επαγγελματίες έχουν αποστείλει επιστολή διαμαρτυρίας, σε έντονο ύφος, καλώντας τη δημοτική αρχή να αναλάβει δράση άμεσα.
«Καλά Χριστούγεννα θα το φτιάξουν…»
Στο ίδιο μήκος απόγνωσης και οι κάτοικοι της περιοχής, που βιώνουν επίσης καθημερινή ταλαιπωρία.
«Το πρωί βγαίνουμε από τις πολυκατοικίες και νιώθουμε ότι είμαστε σε νησί αποκλεισμένο από κακοκαιρία. Η λάσπη είναι παντού. Η σκόνη μπαίνει στο σπίτι. Δεν ξέρουμε πότε τελειώνει αυτό» σημειώνει κάτοικος της Καραϊσκάκη.
Αλλη κάτοικος προσθέτει:
«Το έργο δεν είναι κακό ως ιδέα. Αλλά η εκτέλεση… μάλλον δεν εκτελείται, απλώς σέρνεται. Και μαζί της σέρνει κι εμάς».
Οι δρόμοι έχουν γίνει επικίνδυνοι, οι διαδρομές δύσκολες, η πρόσβαση στα σπίτια προβληματική.
Στην Κανάρη οι καταστηματάρχες περίμεναν τα Χριστούγεννα σαν σωσίβιο. Τώρα νιώθουν πως βυθίζονται πριν καν το πιάσουν.
«Αυτή ήταν η χρονιά που θα παίρναμε ανάσα. Τώρα βλέπω ότι ούτε Χριστούγεννα θα κάνουμε. Ποιος θα έρθει εδώ; Να περάσει μέσα από λάσπες και σκόνες;» τονίζει ιδιοκτήτης μπαρ.
Αλλος επαγγελματίας δηλώνει:
«Είναι Δεκέμβρης και αντί να στολίζουμε, καθαρίζουμε λάσπες. Η περιοχή είναι άδεια. Είναι σαν να έχουμε ΄΄σβηστεί΄΄ από τον χάρτη της πόλης. Δεν μπορείς να λες ΄΄αναπλάθω΄΄ και να αφήνεις πίσω σου 20 επιχειρήσεις να καταρρέουν. Δεν γίνεται έτσι δουλειά, ούτε έτσι χτίζεις πόλη» λέει επιχειρηματίας της περιοχής.
Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι της Κανάρη δεν είναι απέναντι στα έργα. Είναι απέναντι σε αυτό που βιώνουν: καθυστερήσεις, ασυνεννοησία, έλλειψη πληροφόρησης, απουσία επίσημης δέσμευσης.
Οι επαγγελματίες, οι κάτοικοι και οι εργαζόμενοι ρωτούν, πότε θα τελειώσουν τα έργα; Πότε; Καλά Χριστούγεννα…
ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
