“Ον γαρ οι Θεοί φιλούσιν, αποθνήσκει νέος” Μένανδρος
Με θλίψη και πόνο – όλο και πιο συχνά- το τελευταίο διάστημα- ο τόπος μας μετράει ανθρώπινες απώλειες από τα απροσδόκητα απανωτά χτυπήματα της μοίρας, αναπόσπαστο, ωστόσο, μέρος της ίδιας μας της ζωής..
Προχθές έφυγε από κοντά μας ένας ακόμη καλός συμπατριώτης, ένας αγνός και έντιμος άνθρωπος, ο Αποστόλης Παναγόπουλος. Τον «πρόδωσε» η καρδιά του.
Γεννήθηκε στο χωριό Κούτελη Καλαβρύτων το έτος 1961. Ήταν δευτερότοκος γιος του Κωνσταντίνου και της Μάνθας Παναγοπούλου. Από πολύ νωρίς γνώρισε τον θάνατο (τον θάνατο του πατέρα) και βίωσε τον πόνο της απώλειας και της ορφάνιας. Τα χρόνια της παιδικής ηλικίας στερημένα, δύσκολα, τρόφιμος στο ορφανοτροφείο Καλαβρύτων, απόπειρα εκμάθησης τέχνης στην Αθήνα και στην Πάτρα, όπου κατέληξε και έμαθε την τέχνη του επιπλοποιού.
Αλλά και τα χρόνια της ενήλικης ζωής του ήταν ένας διαρκής αγώνας και μία «μάχη» με τη φτώχεια και τις δυσκολίες της ζωής.
Εμείς τον γνωρίσαμε και τον ζήσαμε τα τελευταία 20 χρόνια ως ένα εξαίρετο επιπλοποιό που δημιουργούσε έπιπλα κομψοτεχνήματα, που κοσμούν εκατοντάδες σπίτια.
Υπήρξε άνθρωπος λαϊκός έξω καρδιά, πρόσχαρος, καλόκαρδος, καταδεχτικός και πάνω απ’ όλα ο γενναιόδωρος.
Θα μας λείψει ένας άνθρωπος τρυφερός, ανιδιοτελής, ασυμβίβαστος…
Ένας στοργικός αδελφός και ένας λατρεμένος θείος για τα ανίψια του που υπεραγαπούσε.
Εκφράζω τα ειλικρινή συλλυπητήριά μου στους οικείους του.
ΥΓ 1 Η κηδεία του θα τελεστεί στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κούτελη στις 8/3 και ώρα 3 μ.μ.
ΥΓ 2 Αντί στεφάνου στη μνήμη του, όσοι επιθυμείτε, ενισχύστε το Νοσοκομείο του Ρίου ή το Νοσοκομείο Καλαβρύτων (για Covid-19)
Προχθές έφυγε από κοντά μας ένας ακόμη καλός συμπατριώτης, ένας αγνός και έντιμος άνθρωπος, ο Αποστόλης Παναγόπουλος. Τον «πρόδωσε» η καρδιά του.
Γεννήθηκε στο χωριό Κούτελη Καλαβρύτων το έτος 1961. Ήταν δευτερότοκος γιος του Κωνσταντίνου και της Μάνθας Παναγοπούλου. Από πολύ νωρίς γνώρισε τον θάνατο (τον θάνατο του πατέρα) και βίωσε τον πόνο της απώλειας και της ορφάνιας. Τα χρόνια της παιδικής ηλικίας στερημένα, δύσκολα, τρόφιμος στο ορφανοτροφείο Καλαβρύτων, απόπειρα εκμάθησης τέχνης στην Αθήνα και στην Πάτρα, όπου κατέληξε και έμαθε την τέχνη του επιπλοποιού.
Αλλά και τα χρόνια της ενήλικης ζωής του ήταν ένας διαρκής αγώνας και μία «μάχη» με τη φτώχεια και τις δυσκολίες της ζωής.
Εμείς τον γνωρίσαμε και τον ζήσαμε τα τελευταία 20 χρόνια ως ένα εξαίρετο επιπλοποιό που δημιουργούσε έπιπλα κομψοτεχνήματα, που κοσμούν εκατοντάδες σπίτια.
Υπήρξε άνθρωπος λαϊκός έξω καρδιά, πρόσχαρος, καλόκαρδος, καταδεχτικός και πάνω απ’ όλα ο γενναιόδωρος.
Θα μας λείψει ένας άνθρωπος τρυφερός, ανιδιοτελής, ασυμβίβαστος…
Ένας στοργικός αδελφός και ένας λατρεμένος θείος για τα ανίψια του που υπεραγαπούσε.
Εκφράζω τα ειλικρινή συλλυπητήριά μου στους οικείους του.
ΥΓ 1 Η κηδεία του θα τελεστεί στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κούτελη στις 8/3 και ώρα 3 μ.μ.
ΥΓ 2 Αντί στεφάνου στη μνήμη του, όσοι επιθυμείτε, ενισχύστε το Νοσοκομείο του Ρίου ή το Νοσοκομείο Καλαβρύτων (για Covid-19)
Φωτο: ο Αποστόλης (αριστερά) με τον αδερφό του Θεοδόση
Το κείμενο είναι του Χρίστου Φωτεινόπουλου
πηγή: kalavrytanews.com
