Μια διαφορετική ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η οποία συνάμα αποτελεί και μάθημα συμπεριφοράς, έκανε ο Πατρινός Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Δημήτρης Κουρέτας (αδελφός του μέλους του ΠΕΑΚ Μιχάλη Κουρέτα).
Αξίζει ο ελάχιστος χρόνος που απαιτείται ώστε να την διαβάσει κάποιος την ανάρτηση που δημοσίευσε το larissanet.gr και σίγουρα μπορεί να αποτελέσει αφορμή για προβληματισμό.
Έγραψε ο Δημήτρης Κουρέτας: «Την Τετάρτη το μεσημέρι βγήκα για ποδήλατο προπόνηση και δυστυχώς όλο το πρωί με απασχολούσε κάτι στο εργαστήριο και δεν είδα καλά τον καιρό. Με έπιασε λοιπόν η βροχή στον γυρισμό και έγινα μούσκεμα. Ποδηλατουσα όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να τελειώσει το μαρτύριο της βροχής.
Λίγο έξω από τη Λάρισα έξω από το κλειστό της Νεάπολης με προσπέρασε ένα αμάξι πετώντας μου πολλά νερά από μια λιμνούλα με νερό στο δρόμο. Κοίταξα περίεργος και ανήμπορος να αντιδράσω μέσα στο αυτοκίνητο και είδα δύο παιδάκια γύρω στα 10 και τη μαμά τους να με δείχνει γελώντας . Οδηγούσε προφανώς ο μπαμπάς και τους φάνηκε γελοίο να ποδηλατει κάποιος μέσα στη βροχή. Επειδή είχε ουρά στο φανάρι πρόλαβα το αμάξι , το πλευρισα και χτύπησα το τζαμι . Άνοιξε το παράθυρο και η μαμά μου λέει : προχωρα ρε αλήτη .
Δεν είπα τίποτα και συνέχισα και πήγα στο σπίτι μου . Άλλαξα έκανα μπάνιο και έφυγα για το εργαστήριο σταματώντας στο καφέ της γειτονιάς να πάρω ένα καφέ και ένα κουλούρι . Μέσα ήταν η μαμά με τα δύο παιδιά και ψώνιζαν. Τους αναγνώρισα. Αυτοί φυσικά όχι.
Με γνώριζε η μαμά ότι είμαι ο καθηγητής Κουρέτας και με χαιρέτησε. Το ίδιο έκανα και γω. Μιλώντας με την κυρία που με σέρβιρε την διηγήθηκα την ιστορία για να ακούσει η μαμά. Το άκουσε και προφανώς της έπεσαν τα μούτρα.
Δεν είπε τίποτα όμως. Αγόρασα μια μπάρα δημητριακών και την προσφερα στα παιδιά.
Με κοίταξαν περίεργα γιατί τους έκανε μάλλον εντύπωση που ένας καθηγητής πανεπιστημίου άγνωστος τους προσέφερε κάτι. Έσκυψα λίγο και τους ψιθυρησα: είμαι ο αλήτης που με καταβρεξατε πριν λίγο με το ποδήλατο.
Τα έχασαν. Καλό βράδυ. ( Η ιστορία είναι αληθινή και έγινε προχθές )».
