Σε ανακοίνωση του ο Ανδρέας Παναγιωτόπουλος, Τομεάρχης Υγείας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αναφέρει:
Η κυβέρνηση ετοιμάζει την υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών απεξάρτησης και ανοίγει επίσημα τον δρόμο για τις ιδιωτικές κλινικές
Οι εξαγγελίες του Υπουργείου Υγείας για τη δημιουργία ενός Εθνικού Οργανισμού στο πεδίο των εξαρτήσεων ο οποίος θα ενσωματώνει όλες τις μέχρι σήμερα δομές και φορείς που λειτουργούν, ακόμη και με την απόσπαση μονάδων από τα δημόσια νοσοκομεία, δεν μπορεί να γίνει κατανοητός είτε με επιστημονικούς όρους είτε με όρους χάραξης πολιτικής δημόσιας υγείας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη προγραμματική πρόταση για την ολιστική αντιμετώπιση των εξαρτήσεων σε ένα πλαίσιο εθνικού σχεδιασμού, εποπτείας και συντονισμού, με σεβασμό στον θεραπευτικό πλουραλισμό του πεδίου και την ενεργητική συμμετχοή των τοπικών κοινωνιών.
Ο συγκεντρωτισμός που φαίνεται να διαπνέει το κυβερνητικό σχέδιο νόμου, αντί να ενισχύσει τον συντονισμό και εποπτεία των δομών στη βάση ενός λειτουργικού εθνικού σχεδιασμού με τη συμμετοχή της κοινότητας, θα καταλήξει να εξαϋλώσει τον απαραίτητο πλουραλισμό των παρεμβάσεων στο πεδίο εις βάρος των ωφελουμένων.
Υπό την έννοια των εξαρτήσεων ταξινομείται μια πληθώρα υποπεριπτώσεων, οι οποίες συμπεριλαμβάνουν τους εξαρτημένους από το διαδίκτυο και το τζόγο μέχρι και τους προβληματικούς χρήστες οποιοειδών, με σημαντικά κοινά χαρακτηριστικά και ουσιώδεις διαφορές ως προς τις προκλήσεις που θέτει ο κάθε πληθυσμός.
Οι Εθνικοί Οργανισμοί για τις εξαρτήσεις, τα Κέντρα Πρόληψης και οι Θεραπευτικές Μονάδες που λειτουργούν σήμερα στην χώρα αντανακλούν την πληθώρα περιπτώσεων και προβληματικών στον χώρο των εξαρτήσεων. Με τις διαφορετικές προσεγγίσεις που ακολουθούν ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί, αποτελούν την απαραίτητη βάση για τη δημιουργία ενός πλέγματος υπηρεσιών που θα μπορούσε να λειτουργήσει σε εθνικό επίπεδο στο πεδίο των εξαρτήσεων. Και πάντα με γνώμονα τη μέγιστη δυνατή ωφέλεια των ληπτών των υπηρεσιών τους.
Ταυτόχρονα η συγκεντροποίηση των υφιστάμενων δομών και μονάδων αντιμετώπισης των εξαρτήσεων αναμένεται να απισχάνει τα θεραπευτικά πρωτόκολλα και συνακόλουθα να αποστεώσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες σε ένα έσχατο ελάχιστο τελείως απαραίτητων, ενώ η πρόβλεψη αδειοδότησης των ήδη υφιστάμενων, παράνομων ιδιωτικών δομών θα ανοίξει την αγορά με ανακατεύθυνση των ωφελούμενων προς αυτές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομική τους κατάσταση και δυνατότητα.
Τα θέματα δημόσιας υγείας απαιτούν μακρόπνοο σχεδιασμό, εξαντλητικό διάλογο με όλους τους εμπλεκόμενους και ευρύτατες συναινέσεις. Αντ’αυτών, η κυβέρνηση επιδεικνύει μια ακατανόητη σπουδή να αλλάξει, με ελάχιστο και βιαστικό διάλογο, το πλαίσιο λειτουργίας των εξαρτήσεων στην Ελλάδα.
Η έναρξη ενός εθνικού διαλόγου για την πρόληψη και την ολιστική αντιμετώπιση των εξαρτήσεων οφείλει να προηγηθεί.
