Ακούγεται απίστευτο, αλλά είναι πέρα ως πέρα αληθινό. Με 14 χρόνια καθυστέρηση παραλήφθηκε και τυπικά από το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών το Φράγμα Πείρου–Παραπείρου, από την κατασκευάστρια εταιρεία «Μηχανική ΑΕ», αφού τόσες ήταν διαχρονικά οι παρατάσεις που δόθηκαν για την κατασκευή του.
Η απόφαση που έχει στη διάθεσή της η «Πελοπόννησος» φέρει αριθμό 248777/ΚΕ2200, με ημερομηνία 21 Αυγούστου 2023, δηλαδή μόλις την περασμένη Δευτέρα και υπογραφή από τον γενικό γραμματέα Υποδομών, Κωνσταντίνο Μαγούλα.
Η απόφαση αφορά στην έγκριση του Πρωτοκόλλου Οριστικής Παραλαβής του έργου που υπογράφτηκε στις 23 Ιουνίου, με βάση την οποία περιγράφεται βήμα προς βήμα η πορεία του έργου του Φράγματος, από την έγκρισή του μέχρι την ολοκλήρωσή του, ενώ αποκαλυπτικές είναι και οι δεκάδες αποφάσεις παρατάσεων που αποτυπώνουν την σχεδόν 15ετη καθυστέρηση της κατασκευής του έργου.
Η εναρκτήρια απόφαση του έργου λαμβάνεται το 2003, με την απόδοση αριθμού ΣΑΕ, δηλαδή κωδικού προϋπολογισμού με ποσό 164 εκατ. ευρώ. Στις 24 Δεκεμβρίου του 2004 λαμβάνεται η εγκριτική απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για χορήγηση χρηματοδοτικής συνδρομής και έναν χρόνο μετά, στις 14 Δεκεμβρίου του 2005 υπογράφεται η σύμβαση μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της εργοληπτικής επιχείρησης «Μηχανική ΑΕ» για την κατασκευή του έργου.
Η συνολική προθεσμία περαίωσης του έργου ορίστηκε σε 40 μήνες από την υπογραφή της σύμβασης, δηλαδή το φράγμα θα έπρεπε να παραδοθεί μέχρι τις 14 Απριλίου του 2009. Αυτό στα χαρτιά, γιατί, μετά από μεγάλες περιπέτειες που έφτασαν ακόμα και σε διακινδύνευση του έργου, φτάσαμε στον Αύγουστο του 2023 για να υπογραφεί η οριστική παραλαβή του φράγματος. Η πορεία αυτών των καθυστερήσεων αποτυπώνεται μέσα από 46 αποφάσεις, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουμε κάποιες κομβικής σημασίας, όπως:
Το έγγραφο της ΕΥΔΕ Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίων Νήσων, με ημερομηνία 25/2/2021 προς τη διευθύνουσα υπηρεσία, για περάτωση των εργασιών και έγκριση της τελικής επιμέτρησης, για την προσωρινή παραλαβή του έργου.
Την αυτοδίκαιη προσωρινή παραλαβή του έργου, η οποία συντελέστηκε στις 23 Μαρτίου του 2021, έναν μήνα μετά την όχληση του αναδόχου.
Το Πρωτόκολλο Οριστικής Παραλαβής του έργου, που υπογράφηκε φέτος στις 23 Ιουνίου από τα μέλη της επιτροπής, τους επιβλέποντες και από τον νόμιμο εκπρόσωπο της αναδόχου εταιρείας «Μηχανική», ανεπιφύλακτα.
Βέβαια, μέχρι να φτάσουμε εδώ είχε προηγηθεί στις 26 Αυγούστου του 2019 η έμφραξη της σήραγγας εκτροπής, οπότε ο ταμιευτήρας Αστερίου ξεκίνησε να πληρώνεται με νερό, διαδικασία η οποία ολοκληρώθηκε την άνοιξη του 2021.
ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ
Η περιπέτεια για το Φράγμα όμως δεν έχει τελειώσει ακόμα. Η υποδομή βρίσκεται υπό προσωρινή διαχείριση και συντήρηση, που έχει ανατεθεί από το υπουργείο Υποδομών στην εταιρεία Intrakat, λόγω της άρνησης και αδυναμίας των δήμων να συμφωνήσουν στην κοινή ανάληψη αυτής της ευθύνης, επικαλούμενοι το υψηλό κόστος λειτουργίας και την περιπλοκότητα της υποδομής.
Επιπλέον, το έργο της ύδρευσης των οικισμών δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα και μέσα σε όλα αυτά, ένας από τους βασικούς χρήστες, η Βιομηχανική Περιοχή Πατρών, αρνείται να δεχθεί τη χρήση του παρεχόμενου νερού, λόγω της απουσίας φορέα διαχείρισης και της αβεβαιότητας που επικρατεί για το τελικό κόστος των τελών ύδρευσης.
Μάλιστα, το νερό διατίθεται δωρεάν για όλους τους προβλεπόμενους χρήστες, κατά τη φάση της δοκιμαστικής λειτουργίας του έργου, αλλά, παρά τις διαβεβαιώσεις που έχουν δοθεί, η ΕΤΒΑ–ΒΙΠΕ αρνείται να υδροδοτηθεί, γιατί φοβάται ότι στο μέλλον μπορεί να χρεωθεί ετεροχρονισμένα για το νερό που θα έχει καταναλωθεί.
Στον Δήμο Πατρέων παρέχονται σήμερα συνολικά 1000 κμ/ώρα αδιύλιστο νερό και 120-140 κμ/ώρα διυλισμένο, ενώ στους υπόλοιπους δήμους παρέχονται περί τα 700 κμ/ώρα. Στην Πάτρα, το διυλισμένο νερό από το φράγμα παρέχεται στην Οβρυά, Μιντιλόγλι, Ροΐτικα.
Στον Δήμο Ερυμάνθου υδροδοτούνται ήδη οι τοπικές κοινότητες Βασιλικού, Αγριλιάς, Κυδωνιών, Στέρνας, Στεφάνης, Ισώματος, Φαρρών και Πρεβέδου.
Στον Δήμο Δυτικής Αχαΐας, μέχρι σήμερα υδροδοτείται το 60% της Ωλενίας, η Ανω και Κάτω Αχαΐα, τα Νιφορέικα, οι Αλυσσοί. Νέα δίκτυα κατασκευάζονται σήμερα σε Αραξο, Λακκόπετρα, Λιμνοχώρι, Βίδοβα και στα άμεσα σχέδια περιλαμβάνεται η ορεινή Ωλενία και όλος ο Λαρισσός.
