Δεν είναι λίγες οι διαμαρτυρίες κατοίκων αλλά και η δικαιολογημένη απορία οργής από πολίτες της ευρύτερης περιοχής στη συνοικία Μακρυγιάννη της Πάτρας, βλέποντας το πρώην δημόσιο ΙΕΚ να «κατατρώγεται» από τον χρόνο και να έχει μεταμορφωθεί σταδιακά σε μια μόνιμη εστία μόλυνσης. Και όλα αυτά, όταν το κτήριο θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμεύσει για τη στέγαση δραστηριοτήτων που αφορούν τους πολίτες, τους νέους, τον πολιτισμό, να έχει «ζωντανέψει» και να έχει μετατραπεί σε «στολίδι» για όλη τη γειτονιά, μέσα από μια κοινά ωφέλιμη αξιοποίησή του.
Αντ’ αυτού… χόρτα, σκουπίδια, σημάδια βανδαλισμού και εγκατάλειψης. Μια εικόνα που εκθέτει κάθε υπεύθυνο. Το είχαμε γράψει και παλαιότερα, όταν το εν λόγω κτήριο, στην οδό Ακρωτηρίου, στο ύψος του Γλαύκου, έγινε αντικείμενο φωτογράφισης και σχολιασμού στις σελίδες κοινωνικών δικτύωσης, με αφορμή την τολμηρή είσοδο συμπολιτών στο εσωτερικό και την καταγραφή εικόνων διάλυσης.
Με σωρούς από έγγραφα ή και πράγματα που πλήρωσαν οι φορολογούμενοι πολίτες να είναι διάσπαρτα στο χώρο, ακόμα και βιβλία με στοιχεία σπουδαστών και καθηγητών, (παρά τον κίνδυνο τα προσωπικά δεδομένα να πέσουν στα χέρια του οποιουδήποτε, όλα μαζί, ως απόδειξη μιας πολυετούς αδιαφορίας και κρατικής ανοργανωσιάς.
Όταν έκλεισε το δημόσιο ΙΕΚ , έμειναν μέσα υπολογιστές, εκτυπωτές, υλικά εργαστηρίων, θρανία, τραπέζια, καρέκλες, μια μεγάλη βιβλιοθήκη και ό,τι άλλο διαθέτουν τέτοιου είδους σχολές μάθησης. Όπως ήταν αναμενόμενο, ακολούθησε άγριο πλιάτσικο από επιτήδειους. Μάλιστα, μέχρι σήμερα έχουν προκληθεί δύο πυρκαγιές στο ακίνητο, ευτυχώς μικρής έκτασης, πάντα χάρη στην έγκαιρη επέμβαση των πυροσβεστικών δυνάμεων. Ό,τι έμεινε, καταστράφηκε και βανδαλίστηκε. Κι η εγκατάλειψη συνεχίζεται…
