Οκαταστροφικός σεισμός που έπληξε το Αφγανιστάν στα τέλη Αυγούστου, με ισχύ 6,6 Ρίχτερ και χιλιάδες νεκρούς, αποκάλυψε μια δεύτερη, εξίσου οδυνηρή πραγματικότητα: γυναίκες άφησαν την τελευταία τους πνοή αβοήθητες κάτω από τα ερείπια, επειδή οι κανόνες των Ταλιμπάν απαγορεύουν σε άνδρες διασώστες να τις αγγίζουν ή να τις μεταφέρουν.
Σύμφωνα με διεθνή ρεπορτάζ, ομάδες διάσωσης χρειάστηκαν ώρες για να φτάσουν σε απομακρυσμένα χωριά. Όταν έφτασαν, πολλές γυναίκες κρύφτηκαν πίσω από μισογκρεμισμένους τοίχους, καθώς η πολιτισμική αυστηρότητα δεν τους επιτρέπει να έρθουν σε επαφή με άνδρες που δεν είναι συγγενείς τους. Διασώστης που μίλησε στην Telegraph τόνισε: «Δεν μπορούμε να μιλήσουμε με τις γυναίκες ούτε να τις πλησιάσουμε. Ακόμη και η επαφή με το σώμα νεκρής γυναίκας μπορεί να έχει συνέπειες».
Μαρτυρίες επιζωσών είναι συγκλονιστικές. Η 19χρονη Aysha από την επαρχία Κουνάρ δήλωσε: «Μας έσπρωξαν σε μια άκρη και μας ξέχασαν. Κανείς δεν μας ρώτησε τι χρειαζόμαστε, κανείς δεν μας βοήθησε». Σε περιπτώσεις όπου δεν υπήρχαν άνδρες συγγενείς, τα σώματα γυναικών μεταφέρονταν τραβώντας τα από τα ρούχα τους, ώστε να αποφευχθεί οποιαδήποτε σωματική επαφή.
Η απουσία γυναικών διασωστριών και επαγγελματιών υγείας, αποτέλεσμα της απαγόρευσης εκπαίδευσης και εργασίας για γυναίκες σε κρίσιμους τομείς, έκανε την κατάσταση ακόμη πιο απελπιστική. Η διεθνής κοινότητα καταγγέλλει ότι οι αυστηροί περιορισμοί των Ταλιμπάν, σε συνδυασμό με τη φυσική καταστροφή, μετέτρεψαν τον σεισμό σε μια διπλή τραγωδία: μια φυσική και μια κοινωνική.
Η ιστορία αυτών των γυναικών δείχνει με τον πιο σκληρό τρόπο πως, σε στιγμές κρίσης, η ισότητα στην πρόσβαση στη βοήθεια δεν είναι μόνο θέμα δικαιοσύνης — είναι κυριολεκτικά θέμα ζωής και θανάτου.
