Η πρώτη ποδηλατάδα, μένει αξέχαστη σε κάθε παιδί. Πολύ περισσότερο για τον μικρό Γιώργο έναν πραγματικό μαχητή της ζωής που διαγνώστηκε με όγκο στο κεφάλι, κάτι που του στέρησε τα αυτονόητα.
Συνταξιδιώτης του, ο ποδηλάτης της Νίκης Βόλου Άγγελος Κριτσιώτης, ο οποίος μίλησε στον ΑΝΤ1 και την Ρίτσα Μπιζόγλη, για τον Γιώργο της “καρδιάς του” και μια διαδρομή απο τα Τρίκαλα ως τον Βόλο γεμάτη αγάπη, πίστη και θέληση.
Λένε ότι οι τυχαίες συναντήσεις είναι και οι πιο ξεχωριστές. Αυτό συνέβη και με τον ποδηλάτη της Νίκης Βόλου Άγγελο Κριτσιώτη σε μία από τις μεγάλες διαδρομές που έκανε με το ποδήλατό του.
«Πριν ένα χρόνο εκανα το γύρο της Θεσσαλίας. Η διαδρομή ήταν αφιερωμένη για την φλόγα, εκεί, στα Τρίκαλα που είναι και το σπίτι του Γιωργάκη τον συνάντησα στην πλατεία των Τρικάλων, τον πήρα μια αγκαλιά μεγάλη κι εκεί τον γνώρισα. Το πρώτο συναίσθημα ήταν συγκινητικό και δάκρυα χαράς στάζανε από το πρόσωπό μου», περιέραψε στον ΑΝΤ1 ο Άγγελος Κριτσιώτης και πρόσθεσε: «Με αγκάλιασε και ήθελε να έρθει μαζί μου στο ποδήλατο. Έτσι του υποσχέθηκα ότι θα έρθω να τον πάρω να κάνουμε μια διαδρομή μαζί».
Ένα χρόνο αγότερα η υπόσχεση θα γινόταν πράξη. Όμως το εγχείρημα της πρώτης ποδηλατάδας για ένα καθηλωμένο δεκάχρονο παιδί δεν ήταν τόσο εύκολο.
«Έκανα την ανάλογη προετοιμασία ώστε να βρω και το ειδικό αμαξίδιο που θα έχει την κατάλληλη ασφάλεια. Το βρήκα στην Ολλανδία και ήρθε και κουμπώσαν όλα όπως έπρεπε», ανέφερε ο Άγγελος Κριτσιώτης.
Γιώργος και Άγγελος ξεκίνησαν ένα μεσημέρι του Αυγούστου αποφασισμένοι να καλύψουν την διαδρομή από τα Τρίκαλα στον Βολο.
«Είχα το μυαλό μου πάντα στο Γιώργο, να δω αν είναι εντάξει, δεν χαρούμενος, Του έλεγα είσαι εντάξει…λέω να σε κατεβάσω να ξεκουραστείς, όχι, δεν ήθελε να κατέβει καθόλου», περιέγραψε ο ποδηλάτης
Το ίδιο απόγευμα Άγγελος και Γιώργος εφτασαν στην παραλία του Βόλου. Η συγκίνηση ήταν μεγάλη για όλους. Για τα 130 και πλέον χιλιόμετρα της διαδρομής αλλα κυρίως για τον παιδικό όνειρο που έγινε πραγματικότητα.
Όπως είπε στον ΑΝΤ1 ο Άγγελος Κριτσιώτης «με το που φτάσαμε στον τερματισμό υπήρχε μεγάλη χαρά και από τις δύο πλευρές και από εμένα και από τον Γιώργο που καλύψαμε την διαδρομή και καταφέραμε να την υλοποιήσουμε». «Όλα ήταν μια αγκαλιά. Και αυτή η στιγμή μπορώ να πω ότι ήταν η πιο δυνατή της ζωής μου».
Σήμερα οι δύο συνοδοιπόροι έχουν διαρκή επικοινωνία και αναζητούν νέους τρόπους να συμβάλλουν στις θεραπείες του 10χρονου.
