Εμιλί Λουά (11/1): «Η Σερίνα Ουίλιαμς, είχε λάβει μια προειδοποίηση επειδή με προσέβαλε στην Αυστραλία το 2003 και ήμουν πολύ χαρούμενη. Αυτό σήμαινε ότι την ενοχλούσα. Ηταν τιμή μου».
Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς (23/1): «Οι Γάλλοι φημίζονται για την αλαζονεία τους. Και με έλεγαν αλαζονικό. Ετσι, εκπροσώπησα τέλεια την Γαλλία. Ισως, καλύτερα από τους ίδιους τους Γάλλους»!
Πενγκ Σουάϊ (7/2): «Τα συναισθηματικά μου προβλήματα, η ιδιωτική μου ζωή, δεν πρέπει να απασχολούν και να συνδέονται με τον αθλητισμό και την πολιτική. Και ο αθλητισμός δεν πρέπει να πολιτικοποιείται γιατί όταν συμβαίνει αυτό, ισοδυναμεί με το να γυρίζεις την πλάτη στο Ολυμπιακό πνεύμα».
Γκαμπριέλα Παπαδάκη (14/2): «Πρέπει να βάλεις ψεύτικες βλεφαρίδες για προπόνηση στις 6 το πρωί. Είναι άθλημα θεάματος και μου αρέσει. Αλλά η παράσταση, αφορά την δημιουργικότητα, το να είσαι μοναδικός, να ανακαλύπτεις εκ νέου τον εαυτό σου, να είσαι μπροστά από την εποχή σου. Δεν μπορούμε να πούμε ότι το πατινάζ είναι μπροστά από την εποχή του».
Σέργκι Στακχόφσκι (3/3): «Οι άνθρωποι στην Ουκρανία, είναι επιφυλακτικοί για πιθανές μικρές ομάδες ρωσικών επιθέσεων. Κατά συνέπεια, κοιτάζουν με πολλή καχυποψία όταν προσπαθείς να περάσεις. Εχουμε βάλει ένα όπλο στο κεφάλι μας αρκετές φορές στο παρελθόν, αλλά δεν πειράζει».
Ντμίτρι Παγέτ (5/3): «Εάν έπρεπε να πω με μία φράση την ζωή μου, θα έλεγα ότι στην ηλικία μου δεν είμαι αφελής, δεν θα κάνω άλλους φίλους»!
Πατρίκ Λεφέβρ (25/3): «Οι χορηγοί αναζητούν ένα προϊόν μάρκετινγκ και όχι τόσο, έναν δρομέας που θα κερδίσει αγώνες. Ενας δρομέας που δεν δουλεύει την εικόνα του στο TikTok ή αλλού έχει περιορισμένη διάρκεια ζωής».
Τζο Βιλφρίντ Τσονγκά (4/4): «Θέλω απλώς να καταλήξω ως Τζο Βιλφρίντ Τσονγκά, απλώς να είμαι εγώ».
Καρίμ Μοενζεμά (5/4): «Νομίζω ότι κατάφερα να κάνω τον κόσμο να σκεφθεί την θέση του επιθετικού. Αυτός ήταν ο βασικός μου στόχος, προσπαθώντας να γίνω κάποιου είδους «ιδανικός» επιθετικός».
Βιλφρίντ Μπαπέ (28/5): «Εάν ο Κιλιάν έπαιζε φλάουτο, θα ήμουν παρών ως πατέρας, αλλά για να μιλήσω για μουσική, θα ρωτούσα κάποιον γνωρίζει».
Κέϊρα Χαμραουϊ (15/6): «Δύο άγνωστοι με κουκούλες με έβγαλαν από το αυτοκίνητο στο οποίο ήμουν, για να με κτυπήσουν με σιδερένιες ράβδους στα πόδια. Εκείνο το βράδυ, πραγματικά νόμιζα ότι θα μείνω εκεί… ούρλιαζα από τον πόνο».
Ζινεντίν Ζιντάν (23/6): «Ο αγώνας με την Βραζιλία το 2006, ήταν ένας από τους καλύτερους αγώνες μου με τους Μπλε. Και έπαιξα τραυματίας. Είχα μία… μπάλα στον μηρό. Σχεδόν κανείς δεν το ήξερε. Εκανα εξετάσεις και μου είπαν ότι δεν θα παίξω με την Βραζιλία. Και τους είπα: «Τι; Δεν υπάρχει περίπτωση»!
Κριστόφ Γκαλτιέ (16/7): «Δεν είμαι ο σημαιοφόρος για τους Γάλλους προπονητές. Είναι στο χέρι μου να δείξω ότι είμαι ικανός να ηγηθώ μιας στρατιάς από πολύ, πολύ σπουδαίους παίκτες».
Ρότζερ Φέντερερ (22/9): «Εμεινα έκπληκτος από το πόσο πολύ ο κόσμος μιλούσε για την προσωπικότητά μου ή το παιχνίδι μου ως αυτό που θα παραμείνει στο άθλημα. Εγώ, νόμιζα ότι όλοι θα ασχοληθούν με τα τρόπαια ή με κάτι που πέτυχα ή όχι».
Νικολά Μπατούμ (19/10): «Ο Βίκτορ Γουεμπανιάμα είναι μια εξαίρεση, ένα «τέρας», ένα φαινόμενο. Εάν εκμεταλλευθεί τις δυνατότητές του, το ΝΒΑ δεν πρόκειται να καταλάβει τι του συμβαίνει. Κι εάν υπάρχουν περισσότεροι σαν αυτόν, πρέπει απλώς να αποσυρθώ».
Τζακ Γκρίλις (29/10): «Είναι αστείο, αυτό το ημερολόγιο (σ.σ. αφιερωμένο στις γάμπες του). Υπάρχουν επίσης αρκετοί λογαριασμοί στο Twitter, που είναι αφιερωμένοι ειδικά στις γάμπες μου, φαντάζομαι ότι είναι επειδή είναι μεγάλες».
Ούγκο Γιορίς (19/11): «Οι νέοι δεν πρέπει να κρύβονται πίσω μας, ούτε και εμείς να κρυβόμαστε πίσω από αυτούς. Δεν υπάρχει ηλικία, απλά ευκαιρίες που προκύπτουν και πρέπει να αξιοποιηθούν».
Ερβέ Ρενάρ (22/11): «Πρέπει πάντα να ξέρεις ότι υπάρχουν άλλα μέρη, άλλοι τρόποι ζωής, όχι μόνο δικοί μας. Έχω πλουτίσει ανθρώπινα. Χρειάζεται ανοχή όταν ταξιδεύετε. Με διαμόρφωσε ως άνδρα. Ο κόσμος είναι μεγάλος».
Νοέλ Λε Γκρε (12/12): «Ξέρετε, οι υπουργοί αλλάζουν πολύ πιο γρήγορα από τους προέδρους των ομοσπονδιών».
