Ο σκηνοθέτης Πάνος Κοκκινόπουλος (10η Εντολή, Κόκκινος Κύκλος, 3ος Νόμος κτλπ), είχε πει σε συνέντευξη του, ερωτηθείς σχετικά με το «έγκλημα», πως πάντα, στις σειρές που σκηνοθετεί, «πειράζει» λίγο τις ιστορίες που είναι εμπνευσμένες από αληθινά γεγονότα, και για να μη θίξει θύτες και θύματα αλλά και γιατί «η μυθοπλασία είναι ένα βήμα μπροστά από την πραγματικότητα. Αν και αυτό καμιά φορά διαψεύδεται από τη ζωή…».
Αυτή η φράση του γνωστού καλλιτέχνη, μου έφερε στο μυαλό μια ιστορία που διάβασα πρόσφατα, ξεφυλλίζοντας το αρχείο της εφ. «Πατρίς».
Την ιστορία της ορφανής Μ., η οποία έζησε κάποια… μαρτυρικά χρόνια, στην Αμαλιάδα.
Η υιοθεσία
Η Μ., μεγάλωσε στο Ορφανοτροφείο Πατρών. Μέχρι τα 12 περίπου, έμενε εντός του ιδρύματος, ώσπου βρήκε δουλειά ως υπηρέτρια σε μια ευυπόληπτη οικογένεια της αχαϊκής πρωτεύουσας. Ωστόσο, όταν έκλεισε τα 13 χρόνια, η τύχη έδειξε να της χαμογελά, αφού όπως την ειδοποίησαν από το Ορφανοτροφείο, μια οικογένεια ενδιαφερόταν να την υιοθετήσει.
Επρόκειτο για ένα ζευγάρι μεσήλικων από την Αμαλιάδα.
Ο 60χρονος Ι.Σ. και η λίγο μεγαλύτερης ηλικίας Φ.Σ., δεν είχαν καταφέρει κατά τη διάρκεια του έγγαμου βίου τους, να αποκτήσουν παιδιά, έτσι σκέφτηκαν πως θα ήταν καλή ιδέα να υιοθετήσουν ένα κορίτσι, να το έχουν κοντά τους, να το φροντίζουν και να τους φροντίσει, όπως έλεγαν.
Έτσι και έγινε. Η 13χρονη Μ., μάζεψε τα πράγματα της, και γεμάτη χαρά, ακολούθησε τους νέους της γονείς, στο σπίτι τους στην Αμαλιάδα.
Το ξύπνημα του εφιάλτη
Το νεαρό κορίτσι, το οποίο είχε κερδίσει την συμπάθεια όλων όσων την γνώριζαν, ήταν πολύ ευχάριστο, άξιο και εργατικό. Βοηθούσε τους θετούς γονείς της, και στα οικιακά, αλλά και στις αγροτικές τους δουλειές. Η μικρή Μ. όμως δεν είχε βρει την οικογένεια που ονειρευόταν. Η θετή της μητέρα, την κακοποιούσε βάναυσα. Η συμπεριφορά που είχε απέναντι της ήταν τόσο σκληρή, που γείτονες που έβλεπαν τι συνέβαινε, προχώρησαν σε καταγγελία στην αστυνομία. Μάλιστα, η Φ.Σ., καταδικάστηκε σε ένα μήνα φυλάκιση για την κακοποίηση της θετής της κόρης. Ο πραγματικός εφιάλτης τον οποίον ζούσε η Μ., αποκαλύφθηκε ένα χρόνο μετά…
Η γέννα…
Ήταν Δεκέμβριος του 1952, όταν το νεαρό κορίτσι, άρχισε να παραπονιέται ότι πονάει έντονα. Ο γιατρός που έφτασε στο σπίτι για να την εξετάσει, είπε στους θετούς τους γονείς, πως το κορίτσι είχε πόνους τοκετού. Εκείνοι ισχυρίστηκαν ότι δεν είχαν ιδέας για την εγκυμοσύνη της Μ., και πως νόμιζαν ότι απλά έχει παχύνει τελευταία. Η 14χρονη πλέον κοπέλα, μεταφέρθηκε σε κλινική της περιοχής, όπου και γέννησε ένα υγιέστατο κοριτσάκι.
Όταν πήγε μαζί με τους θετούς της γονείς στην αστυνομία για να δώσει εξηγήσεις για το τι είχε συμβεί, η Μ. είπε πως την περασμένη άνοιξη, είχε βιαστεί από έναν νεαρό ποδηλάτη.
Η επιστροφή
Λίγες μέρες μετά την γέννηση του παιδιού της, η Μ. συνοδευόμενη από τον θετό της πατέρα, μετέβη στην Πάτρα, και άφησε το βρέφος, στο ορφανοτροφείο στο οποίο μεγάλωσε και η ίδια. Έπειτα, αποφάσισε να γυρίσει στην οικία της οικογένειας στην οποία εργαζόταν πριν υιοθετηθεί από τον Ι.Σ, και την σύζυγό του.
Μόλις το 14χρονο κορίτσι, ένιωσε ασφάλεια, ούσα πλέον στο προστατευμένο περιβάλλον της οικογένειας που την είχε σαν ψυχοπαίδι, τους εξομολογήθηκε όλη την φριχτή αλήθεια.
«Ο θετός μου πατέρας, με βίαζε, αυτός με άφησε έγκυο. Το μωρό που γέννησα είναι δικό του», είπε σπαράζοντας η νεαρή κοπέλα. Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι η θετή της μητέρα, γνώριζε τα πάντα, γι αυτό και την υπέβαλε σε όλα αυτά τα φριχτά βασανιστήρια για τα οποία και είχε καταδικαστεί.
Η οικογένεια που είχε στη δούλεψη της το κορίτσι, την έπεισε να καταγγείλει την φρίκη την οποία έζησε στα χέρια αυτού του ζευγαριού. Η μικρή Μ., βρήκε το θάρρος, και κατέθεσε όσα έζησε στον ανακριτή Αμαλιάδας, ο οποίος και κάλεσε το σατανικό ζευγάρι σε απολογία. Δυστυχώς όμως, μετά το τέλος της ανάκρισης και οι δύο αφέθησαν ελεύθεροι, καθώς η πράξη την οποία είχε καταγγείλει η 14χρονη, είχε πια παραγραφεί.
Βλέπετε, καμιά φορά, στ’ αλήθεια, η ζωή είναι πολλά βήματα μπροστά, ακόμη κι από την πιο «σκληρή» μυθοπλασία.
