Του
Βασίλη Μπεκίρη*
Οπως είναι γνωστό, ένας από τους λόγους που αγωνίστηκε ο Κων. Καραμανλής για την ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ ήταν η ανάπτυξη της Γεωργίας. Εβλεπε ότι η Γεωργία μας θα είχε τεράστια οφέλη εάν η χώρα μας εντάσσονταν στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Οι προβλέψεις απεδείχθησαν σωστές διότι από το 1981 εισέρρευσαν στη χώρα μας τεράστια ποσά χρημάτων κυρίως για την αναδιάρθρωση των καλλιεργειών και την εκτέλεση διαφόρων έργων (αρδευτικών κ.α.) τα οποία ήσαν αναγκαία. Δυστυχώς όμως τα χρήματα αυτά κατασπαταλήθησαν για άλλους σκοπούς και δεν διετέθησαν εκεί που πραγματικά ήθελαν ο Καραμανλής και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Και τούτο διότι οι κυβερνήσεις που διεδέχθησαν τον Κων/νο Καραμανλή χρησιμοποίησαν τα χρήματα για άλλους σκοπούς. Έτσι πολλοί αγρότες ακόμα και σήμερα αρνούνται να προσαρμοσθούν στην πραγματικότητα και να στραφούν σε νέες καλλιέργειες, οι οποίες οπωσδήποτε θα τους αποφέρουν σημαντικά οφέλη και θα αλλάξουν την μορφή του τόπου μας και τη μοίρα του αγροτικού πληθυσμού. Και όλα αυτά γίνονται την στιγμή κατά την οποίαν ένας πρώην Υπουργός Γεωργίας,ο κ. Ταυτάρης είχε διακηρύξει ότι «ο Ελληνικός χρυσός βρίσκεται στην επιφάνεια της γης».
Το Υπουργείο Γεωργίας εδώ και πολλά χρόνια έχει εκπονήσει ειδικές μελέτες για τις νέες καλλιέργειες στις οποίες μπορούν να στραφούν οι νέοι κυρίως αγρότες. Δυστυχώς όμως οι μελέτες αυτές δεν είναι γνωστές διότι λείπουν οι ειδικοί (γεωπόνοι) οι οποίοι θα μπορούσαν να ενημερώσουν τους αγρότες και εδώ οι ευθύνες του Υπουργείου Γεωργίας είναι μεγάλες. Γι’ αυτό είναι επιτακτική ανάγκη το Υπουργείο Γεωργίας να ενημερώσει όλους τους αγρότες σε όλες τις περιοχές της χώρας για να μην αυτοσχεδιάζουν και κάνει ο καθένας ό,τι θέλει. Επίσης πρέπει οι Γεωπόνοι, εάν βέβαια υπάρχουν, να ενημερώσουν τους Έλληνες αγρότες για τις σκοπιμότητες των νέων καλλιεργειών και τα οφέλη που θα προκύψουν για τους ίδιους τους αγρότες αλλά και για την εθνική μας οικονομία. Οφείλω εδώ να ομολογήσω ότι ο τ. Υπουργός Γεωργίας κ. Ταυτάρης, ο οποίος ήταν τεχνοκράτης γεωπόνος και καθηγητής στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, είχε ασχοληθεί με τις νέες καλλιέργειες και ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξος και είχε τονίσει τα εξής: «Στην ύπαιθρο χώρα ορθώνεται μια άλλη Ελλάδα, αυτή της μοντέρνας παραγωγής και της καινοτομίας, που καμία σχέση δεν έχει με τις καλλιέργειες του παρελθόντος». Μάλιστα ο τότε Υπουργός Γεωργίας αναφέρθηκε σε νέες καλλιέργειες όπως το τσάι του βουνού, το οποίον είναι σε όλους γνωστόν και το οποίον έχει μεγάλη κίνηση στις ΗΠΑ. Μία άλλη παραγωγή σημαντική, η οποία άρχισε να παράγεται στον τόπο μας είναι το γνωστό ελληνικό σκόρδο το οποίο διατίθεται παντού. Μέχρι πριν λίγα χρόνια κάναμε εισαγωγές σκόρδου. Επίσης στην άνυδρη Νότια Κρήτη καλλιεργείται η κακτοειδής αλόη. Μέχρι σήμερα καλλιεργούνται περίπου 2.500 στρέμματα και μάλιστα ετοιμάζονται για μια μεταποιητική μονάδα παραγωγής νέων προϊόντων τα εκχυλίσματα των οποίων θα χρησιμοποιηθούν στη βιομηχανία καλλυντικών της γυναικείας ομορφιάς. Άλλη καλλιέργεια η οποία έχει επεκταθεί κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα είναι η καλλιέργεια σπαραγγιών, τα οποία εξάγονται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του ο κ. Αθ. Ταυτάρης είχε αναλάβει μία πρωτοβουλία για καλύτερη ποιότητα πορτοκαλιών και λεμονιών της Πελοποννήσου, ώστε να καταστούν και αυτά εξαγωγικά. Μία άλλη προσπάθεια που είχε αναληφθεί ήταν η αύξηση της ανθοφορίας των ελαιώνων ώστε να αυξηθεί η παραγωγή και να αντιμετωπισθεί το φαινόμενο της μειωμένης εαρινής επικονίασης, η οποία παρατηρείται τα τελευταία χρόνια λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας.
Πρέπει η προσπάθεια αυτή η οποία είχε αρχίσει πριν το 2015, σήμερα έχει σταματήσει ή δεν υπάρχει σχετική ενημέρωση. Γι’ αυτό είναι ανάγκη η κυβέρνηση της ΝΔ να αλλάξει πολιτική και να ενδιαφερθεί περισσότερο για την Ελληνική Γεωργία και τους Ελληνες αγρότες, οι οποίοι είναι τελείως ανημέρωτοι και για τους οποίους δεν ενδιαφέρεται πλέον κανείς. Πρέπει νομίζω να ενδιαφερθεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός . Όλα τα ανωτέρω γράφονται για να φτάσουν στο φίλο μας νέο Υπουργό Γεωργίας, κ. Σπήλιο Λιβανό, για μία καλή αρχή.
*Ο Βασίλης Μπεκίρης είναι τ. υφυπουργός.
