Η διαχείριση του τραγικού δυστυχήματος του Phantom από τους ιπτάμενους και τεχνικούς της 338 Πολεμικής Μοίρας «ΑΡΗΣ» αλλά και από το Αεροπορικό Επιτελείο καταδεικνύει γιατί η Πολεμική Αεροπορία έχει στην πράξη κερδίσει το «αίεν υψικρατείν» ακόμα και όταν το πληρώνει με τίμημα το αίμα των δικών της παιδιών. Από την πρώτη στιγμή που το μοιραίο F-4 συνετρίβει στα παγωμένα νερά του Ιονίου αλλά και τα επόμενα 24ωρα όταν έπρεπε να διαχειριστεί την απώλεια αλλά ταυτόχρονα να κρατήσει ψηλά το ηθικό ιπτάμενων και τεχνικών. Κυρίως των Στελεχών στη «φωλιά» των Phantom απ’ όπου το πρωί της περασμένης Δευτέρας απογειώθηκαν δύο μαχητικά με τέσσερις ιπτάμενους και γύρισε πίσω μόνο το ένα, ενώ δύο αεροπόροι και το no2 αεροσκάφος του Σχηματισμού χάθηκαν για πάντα.
Παρά το γεγονός ότι ο αρχηγός του Σχηματισμού είδε καρέ-καρέ τη στιγμή της συντριβής και είχε από την αρχήντην πλήρη εικόνα του δυστυχήματος κάθε άλλο παρά έχασε την ψυχραιμία του. Ενώ ήταν βέβαιος ότι μόνο από θαύμα θα είχαν επιβιώσει τόσο ο συμμαθητής του αλλά και ο φίλος του που επέβαιναν στο κόκπιτ του Phantom με τον σειριακό αριθμό «507».
Καθώς δεν διαπίστωσε ότι οι δύο πιλότοι πρόλαβαν να ενεργοποιήσουν το σύστημα εκτίναξης για να σώσουν τις ζωές τους. Υπόδειγμα ψυχραιμίας ο ιπτάμενος ενημέρωσε μέσω ασυρμάτου δίνοντας το ακριβές στίγμα της πρόσκρουσης και ήταν ο πρώτος που πέρασε σε πτητική κατάσταση έρευνας παραμένοντας στην περιοχή.
Πολύ γρήγορα ήταν ξεκάθαρο ότι Σμηναγός και Υποσμηναγός βρήκαν τραγικό θάνατο με την είδηση να συγκλονίζει ιπτάμενους και τεχνικούς στην Ανδραβίδα. Αν και από την πρώτη στιγμή το Αεροπορικό Επιτελείο εξέφρασε την απόλυτη εμπιστοσύνη του στους τεχνικούς της Μοίρας σχετικά με την άριστη συντήρηση των μαχητικών στην Ανδραβίδα σήμανε συναγερμός.
Οι τεχνικοί συγκρότησαν ομάδες και πέρασαν από «ακτινογραφία» όλα τα αεροσκάφη με στόχο να πετάξουν ξανά το συντομότερο δυνατό. Την ώρα που και οι ιπτάμενοι της 338 δεν είχαν τον παραμικρό ενδοιασμό για την κατάσταση των αεροσκαφών και μάλιστα ανυπομονούσαν να απογειωθούν άμεσα. Όπως και έγινε δύο μόλις 24ωρα έπειτα από το τραγικό δυστύχημα με μπροστάρη τον ίδιο τον Διοικητή της Μοίρας. Για να επιβεβαιωθεί το δόγμα των Ελλήνων αεροπόρων που επιτάσσει να τιμούν τους νεκρούς τους στον αέρα και στην πρώτη γραμμή αποτροπής.
Να πετούν και για αυτούς χωρίς το παραμικρό συναίσθημα φόβου. Να συνεχίζουν και να μην ξεχνούν. Τα κλειδιά, τα μπουφάν και τα υπόλοιπα προσωπικα αντικείμενα άλλωστε του Στάθη και του Μάριου που παραμένουν στους φοριαμούς τους και υπενθυμίζουν στους συναδέλφους τους τη μοιραία πτήση και την απώλεια τους.
