Πριν από πάνω από μία δεκαετία ο Τάρας Τοπόλια, ο Σερχίι Βουσίκ και ο Ντμίτρο Ζολούντ ξεκίνησαν τους Antytila. Έκτοτε, η μπάντα έχει βγάλει 7 δίσκους, έχει βγει πολλές φορές για περιοδεία στην Ουκρανία, αλλά και τις ΗΠΑ και τον Καναδά, και έχει γνωρίσει εν ολίγοις αρκετή επιτυχία στην χώρα της (κι όχι μόνο).
Πριν από έξι μήνες, όπως πολλοί άλλοι Ουκρανοί, έτσι και τα τρία μέλη των Antytila φόρεσαν την στρατιωτική στολή τους για να υπηρετήσουν στο Ειδικό Σώμα Εθελοντών Εφέδρων, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, και συγκεκριμένα, στο παραϊατρικό τμήμα.
«Είμαστε εδώ, στην πρώτη γραμμή. Αυτή είναι η θέση μας», λέει ο frontman των Antytila, Τάρας Τοπόλια, στην κάμερα του BBC, όσο προχωράει ανάμεσα σε χαλάσματα.
Και το να βρίσκεσαι στην πρώτη γραμμή του μετώπου, θέλει γερό στομάχι, όπως φαίνεται και από τα λεγόμενα του μουσικού: «Ξέρεις, το αίμα μου μυρίζει απαίσια. Κι όταν αυτή η μυρωδιά συνδυάζεται με αυτήν των βομβαρδισμών, αυτή των εκρήξεων, είναι το πιο αηδιαστικό πράγμα που έχω μυρίσει στην ζωή μου».
Αφού ολοκληρώσει τα στρατιωτικά του καθήκοντα, ο Τοπόλια καλεί πάντα την σύζυγό του και τα παιδιά του, που βρίσκονται αυτή την στιγμή μαζί με την μητέρα του στις ΗΠΑ.
«Δεν μου έχουν μείνει δάκρυα», λέει η σύζυγος του Ουκρανού στρατιώτη, Ολίνα Αλιόσα Τοπόλια, συνεχίζοντας: «Κουράστηκα να κλαίω. Απλά, δεν μπορώ να ξυπνήσω, είναι σαν να βλέπω όνειρο. Θέλω να ξυπνήσω στο σπίτι μου». Ούτε για τον Τοπόλια, φυσικά, τα πράγματα είναι εύκολα: «Δεν θα πω ψέματα, μερικές φορές η στενοχώρια με συνθλίβει».
Ο μουσικός, ακόμα και στο πεδίο της μάχης, δεν ξεχνάει αυτό που αγαπάει να κάνει, δηλαδή την μουσική. Ονειρεύεται, μάλιστα, ήδη τον επόμενο δίσκο των Antytila που θα κάνει όταν ο πόλεμος τελειώσει. Σε αυτόν, όπως λέει ο ίδιος, θα είναι επιτακτική ανάγκη να γραφτούν κομμάτια χαράς, που θα τα παίζουν χαμογελαστοί. «Φυσικά, αν καταφέρουμε να επιζήσουμε», όπως σχολιάζει.
