Η ιστορία της θλιμμένης αυτοκράτειρας της Αυστρίας έχει συνδεθεί άρρηκτα με το νησί της Κέρκυρας όπου είχε ζήσει για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Οι ομορφιές του νησιού, εξάλλου, είχαν καταγραφεί και στην διάσημη ταινία που βασιζόταν στη ζωή της πριγκίπισσας Σίσσυ, με πρωταγωνίστρια την Ρόμι Σνάϊντερ.
Στο νέο έργο του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κέρκυρας, που έγραψε ο Ζαχαρίας Ρόχας, βασίζεται στο υποθετικό ερώτημα τι θα μπορούσε να συμβεί αν μετά το τέλος όλων των επαναστάσεων, όλων των κινημάτων που εξέθρεψαν οι τελευταίοι αιώνες, η πριγκίπισσα Σίσσυ συναντιόταν ξανά με τον δολοφόνο της, αλλά …στον Άλλον Κόσμο…εκεί που «όλοι είναι ίσοι» και το μόνο που έχει σημασία είναι η συγχώρεση;
Το έργο διαδραματίζεται σε έναν ‘ου-τόπο’, (Καθαρτήριο- Παράδεισο;), όπου σημασία δεν έχει ο χρόνος, οι εποχές, οι τίτλοι, η καταγωγή, τα χρήματα, παρά μόνον η Τελετουργία: «Οι ψυχές πρέπει να ξανασυστηθούν και το δράμα να επαναληφθεί από την αρχή. Αυτή τη φορά με στόχο την συγχώρεση…» όπως λέει ο ‘Αγγελος στο έργο, ο οποίος σαν σκηνοθέτης, φροντίζει όλα να συμβούν στην ώρα τους!
Με πολύ χιούμορ και τεχνικές θεάτρου εν θεάτρω, το έργο αγγίζει πολύ σημαντικά ζητήματα που καθόρισαν τον 20ο αιώνα:Τι αξία έχουν οι ζωές, όταν οι άνθρωποι υποφέρουν; Με πόσο αίμα δικαιώνεται μία Επανάσταση; Τι σημαίνει φυλακή για τον καθένα; Τι σημασία έχουν οι ατομικές ιστορίες , μπροστά στον συντριπτικό ρου της ιστορίας;
Το έργο έρχεται να καταδείξει ότι η αδυναμία της προσωπικής εξέγερσης έχει το ίδιο βάρος με την απελπισμένη πράξη ενός ιδεολόγου, κι ότι αυτό που πιστεύει κάποιος, όσο δίκαιο κι αν είναι, μπορεί ποτέ να μην ονομαστεί πράξη.
Οι προσωπικές ιστορίες του καθενός από τους πρωταγωνιστές, της Πριγκίπισσας Σίσσυ, του δολοφόνου της, Λουίτζι Λουκένι, της μητέρας του Λουίζας, του γιου της Σίσσυ, πρίγκιπα Ροδόλφου καθώς και της ερωμένης και ξαδέλφης του Μαρίας Βετσέρα, ακόμα και του δασκάλου της, του Έλληνα διανοούμενου και σκηνοθέτη Κωνσταντίνου Χρηστομάνου, κατέληξαν όλες με μια πληγή στην καρδιά.
Τη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει η Βαρβάρα Δούκα, παίζουν επίσης οι ηθοποιοί Σπύρος Σουρβίνος, Ντίνα Αβαγιανού και Νίκος Μέλλος ενώ στον ρόλο του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου εμφανίζεται σε βίντεο Ζαχαρίας Ρόχας.
Η σχέση της πριγκίπισσας Σίσσυ την Κέρκυρα
Η Σίσσυ θα περάσει εκεί αρκετούς μήνες. Η ζωή στην Κέρκυρα θα την ενθουσιάσει και θα της θυμίσει τα ανέμελα παιδικά της χρόνια στη Βαυαρία.Περνάει το χρόνο της κάνοντας μακρινούς περιπάτους και παρέα με τους κατοίκους του νησιού. Στην Κέρκυρα την επισκέπτονται τόσο ο άντρας της, όσο και η αδελφή της Νένε.
Στην Κέρκυρα θα επιστρέψει πολλές φορές στο μέλλον, ειδικά όταν με τα απανωτά χτυπήματα της μοίρας, την επισκέπτονται η μελαγχολία και η κατάθλιψη. Μετά το θάνατο του διαδόχου Ροδόλφου, επιστρέφει σχεδόν οριστικά στην Κέρκυρα, όπου αγοράζει τη «Βίλλα Βράιλα», την οποία και ανακαινίζει ριζικά. Τα έργα στο σπίτι θα διαρκέσουν τέσσερα ολόκληρα χρόνια και το 1892 θα ολοκληρωθούν.
Το στυλ του σπιτιού έχει επιρροές από διάφορα στυλ, ελληνικό, ρωμαϊκό, ιωνικό αλλά και της αρχιτεκτονικής της Πομπηίας. Η Σίσσυ ήθελε να δημιουργήσει γύρω της μια όαση, μέσα στην οποία θεοί και θεές θα συνυπήρχαν με ήρωες από τα έργα του Ομήρου. Ορδές καλλιτεχνών δημιούργησαν τοιχογραφίες και πίνακες, τόσο μέσα όσο και έξω από το σπίτι. Οι κήποι γέμισαν γλυπτά και αγάλματα ηρώων της ελληνικής μυθολογίας και ιστορίας. Ένα από αυτά, το άγαλμα του «Θνήσκοντος Αχιλλέα» στον κήπο, ενέπνευσε τη Σίσσυ για να διαλέξει το όνομα του σπιτιού της: «Αχίλλειον».
Αγαπημένες της ασχολίες ήταν οι μακρινοί περίπατοι και η επικοινωνία με τους ντόπιους, οι οποίοι και τη λάτρευαν. Κι εκείνη όμως ήταν πάντα γενναιόδωρη ενώ χρηματοδότησε και το υδραγωγείο του χωριού, καθώς η περιοχή αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα ύδρευσης.
Προς τιμή της ανεγέρθηκε και μια πλάκα, η οποία σώζεται μέχρι σήμερα.
Η ελληνική εκπαίδευση
Μια άλλη μεγάλη αγάπη της Σίσσυ ήταν η κλασσική προκειμένου να εντρυφήσει στην οποία προσλαμβάνει πολλούς δασκάλους που της διδάσκουν ελληνική μυθολογία και ιστορία αλλά και την εισαγάγουν στην ελληνική λογοτεχνία, τόσο την πεζογραφία όσο και την ποίηση. Ο βασιλιάς Όθων της Ελλάδας είναι ξάδελφός της και οι επισκέψεις της στην Ελλάδα συχνές. Αγαπημένος της δάσκαλος υπήρξε ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος, φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, ο οποίος την έκανε να λατρέψει κυριολεκτικά τη χώρα πανέξυπνο και ευρυμαθέστατο ενώ για τον Χρηστομάνο η Σίσσυ ήταν η πριγκίπισσα του.
Περνούσαν ατέλειωτες ώρες μαζί και ένας πλατωνικός έρωτας είχε ανθίσει ανάμεσά τους, όπως παραδέχτηκε ο Χρηστομάνος σε ένα βιβλίο του που κυκλοφόρησε μετά το θάνατο της Σίσσυ, «Το βιβλίο της αυτοκράτειρας Ελισάβετ – Φύλλα Ημερολογίου», και στο οποίο ο συγγραφέας είχε αναπλάσει πολλούς από τους διαλόγους τους. Η βασιλική Αυλή όμως, που δεν επιθυμούσε καθόλου να γίνει γνωστό οτιδήποτε από το βασιλικό περιβάλλον στο ευρύτερο κοινό, δυσαρεστήθηκε μαζί του. Η αυστριακή λογοκρισία απαγόρευσε την κυκλοφορία του βιβλίου, η εφημερίδα διέκοψε τη συνεργασία μαζί του, και του υπέδειξαν ότι δεν ήταν πια ευπρόσδεκτος στη χώρα τους.
Στις αρχές του 1901 ύστερα από περιπλάνηση στη φιλολογική και θεατρική Ευρώπη εγκαθίσταται οριστικά στην Αθήνα, όπου θα γίνει ιδρυτής του θιάσου Νέα Σκηνή και θα επηρεάσει βαθιά την εξέλιξη του νεοελληνικού θεάτρου εισάγοντας για πρώτη φορά την έννοια του σκηνοθέτη.
