Μετά τον θάνατο της Ιριδας κι ενώ συμπληρώθηκε ένας χρόνος (21 Μαρτίου), σε τριπλό θεσμικό επίπεδο είχε εκτιμηθεί ότι «κάτι δεν πήγαινε καλά».
Είχε αναπτυχθεί προβληματισμός σε υψηλό επίπεδο, στην Εισαγγελία Πάτρας, την Ελληνική Αστυνομία και την Ιατροδικαστική Υπηρεσία.
Κοινός τόπος ήταν η υποψία ότι κάτι ασυνήθιστα παράξενο συνέβαινε στην οικογένεια Δασκαλάκη, καθώς είχε προηγηθεί 1 χρόνο νωρίτερα και ο θάνατος της Μαλένας.
Κοινό στοιχείο των δύο θανάτων ήταν η ανάμιξη της ΕΛΑΣ, καθώς δεν θεωρήθηκαν «αιφνίδιοι», ώστε να αρκεί μια απλή πιστοποίηση γιατρού για να τελεστεί η κηδεία τους. Και στις δύο περιπτώσεις λήφθηκαν καταθέσεις και διενεργήθηκαν ιατροδικαστικές εξετάσεις.
«Ημασταν ψιλιασμένοι» (δηλαδή, υποψιασμένοι), μας είχε πει χαρακτηριστικά (προ μηνός) ανώτερος αξιωματικός της τοπικής ΕΛΑΣ. Λίγες μέρες μετά το θάνατο της Ιριδας, άρχισαν τα προβλήματα του μοναδικού πλέον στη ζωή παιδιού της οικογένειας, της Τζωρτζίνας που εισήχθη αρχικά στο Καραμανδάνειο.
Προ ημερών αποκαλύφθηκε ότι, τότε το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο (Ρίο) ειδοποίησε το «Χαμόγελο του Παιδιού» να συνδράμει στην αντιμετώπιση τυχόν προβλημάτων (; ) της οικογένειας. Από το «Χαμόγελο» συνεστήθη να απευθυνθούν οι γιατροί στον Εισαγγελέα.
Δεν συνέβη, όμως, κάτι τέτοιο. Ούτε η τοπική ΕΛΑΣ ειδοποιήθηκε πως η εισαγωγή της Τζωρτζίνας συνοδευόταν από…«περίεργες συμπεριφορές» και «αλλόκοτα» ιατρικά γεγονότα.
Οι υποψίες όλων, εν τέλει, υπήρχαν, αλλά παρέμειναν ανεξερεύνητες…και η Τζωρτζίνα, δυστυχώς, «είχε» πάρει έναν δρόμο χωρίς επιστροφή…
Πελοπόννησος (Γιώργος Αναστασόπουλος)
