«Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις».
Οι στίχοι του Καβάφη ταιριάζουν απόλυτα στον τρόπο που η πόλη και οι φορείς της αντιμετώπισαν το θέμα της αξιοποίησης του 409.
Από τον περασμένο Ιανουάριο, οπότε η «Π» αποκάλυψε ότι το κτίριο βγαίνει σε πλειστηριασμό και ιδιώτες είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον για να το αξιοποιήσουν, σήμανε συναγερμός στην πόλη. Φορείς, αιρετοί και μη, πολιτικά κόμματα, υγειονομικοί και κοινωνικοί παράγοντες ξιφούλκησαν εναντίον της προκήρυξης και του διαγωνισμού, επιτυγχάνοντας στα μέσα του προηγούμενου μήνα να απομακρύνουν όλους τους υποψήφιους επενδυτές οι, οποίοι αποχώρησαν από τον διαγωνισμό.
Εάν η τοπική κοινωνία ήταν οργανωμένη και σοβαρή, την επόμενη μέρα θα έπρεπε να είναι έτοιμη να καταθέσει τη δική της πρόταση και να διεκδικήσει την άμεση αξιοποίηση του ακινήτου.
Αντίθετα, φτάσαμε στα τέλη Μαρτίου και κανείς πλέον δεν μιλάει για το θέμα αυτό. Οπως άλλωστε δεν μιλούσε και προ της γνωστοποίησης του διαγωνισμού.
Τι καταφέραμε; Να συνεχίζει το κτίριο αυτό να ρημάζει όπως και τα προηγούμενα πέντε χρόνια.
Υπενθυμίζουμε ότι το 409 παραμένει αναξιοποίητο από τον Απρίλιο του 2017, οπότε και μεταφέρθηκαν οι κλινικές του «Αγίου Ανδρέα» που στεγάζονταν σε αυτό, στον φυσικό τους χώρο.
Οι προτάσεις που έχουν διατυπώσει οι φορείς είναι πολλές.
Αρκετές από αυτές αφορούν την ανακαίνισή του και τη διασύνδεσή του με το Καραμανδάνειο. Αλλες, την αξιοποίησή του για τη δημιουργία μιας μονάδας παρηγορητικής φροντίδας για ασθενείς τελικού σταδίου ή την ανάπτυξη ενός οργανωμένου Κέντρου Υγείας.
Πολυφωνία, ασυνεννοησία χωρίς αποτέλεσμα.
