Το δρόμο για να αποζημιωθεί ενός άνδρας ο οποίος τραυματίστηκε σοβαρά οδηγώντας σε πίστα «καρτ», άνοιξε το Μονομελές Εφετείο της Πάτρας, ανατρέποντας με την απόφαση που εξέδωσε την αντίθεση κρίση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, το οποίο είχε απορρίψει τη σχετική αγωγή του παθόντα.
Το δικαστήριο με την απόφασή του έκρινε καταρχάς πως η πίστα, που ήταν προορισμένη για ψυχαγωγία, λειτουργούσε χωρίς την απαιτούμενη άδεια και ότι οι υπεύθυνοι δεν είχαν λάβει κανένα μέτρο για την ασφάλεια των επισκεπτών της. Με το σκεπτικό αυτό το Εφετείο έκρινε πως αποκλειστική υπαιτιότητα για τον τραυματισμού του οδηγού είχε το αθλητικό σωματείο το οποίο λειτουργούσε την πίστα καθώς και ο διευθυντής – υπεύθυνος λειτουργίας της. Αντίθετα, κατά την απόφαση δεν υφίσταται συνυπαιτιότητα του ενάγοντα, όπως υποστήριξαν οι υπεύθυνοι της πίστας.
Συγκεκριμένα, το ατύχημα έλαβε χώρα πριν από περίπου 13 χρόνια μέσα στο χώρο της χωμάτινης πίστας, ο οποίος σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση είχε παραχωρηθεί από το ελληνικό Δημόσιο προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για διάφορες εκδηλώσεις. Τον χώρο λειτουργούσε ως ιδιοκτήτης αθλητικό σωματείο, το οποίο και τον διαμόρφωσε ως πίστα με ανώμαλο έδαφος και στροφές. Ωστόσο, το σωματείο δεν ζήτησε και δεν έλαβε ποτέ την απαιτούμενη άδεια για τη νόμιμη λειτουργία της πίστας, ώστε να πιστοποιείται η καταλληλότητα της διαμόρφωσής της και να εξασφαλίζεται η ασφάλεια των χρηστών της.
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στην απόφαση, ο παθών επισκέφθηκε την πίστα για να ψυχαγωγηθεί μαζί με τους φίλους του. Αφού πλήρωσε το αντίτιμο και προμηθεύθηκε από τον υπάλληλο το προστατευτικό κράνος, εισήλθε στην πίστα και ξεκίνησε τη διαδρομή. Ωστόσο, μετά «τη δεύτερη στροφή κι ενώ είχε διανύσει περί τα 70 μέτρα κινούμενος με ταχύτητα 20-30 χλμ/ώρα εισερχόμενος σε αριστερή διαμορφωμένη στροφή, χωρίς ο ίδιος να κάνει κάποια ιδιαίτερη ενέργεια, παρά μόνο στροφή του τιμονιού και μείωση ταχύτητας αφήνοντας το γκάζι, εξαιτίας της κακής κατασκευής του χωμάτινου οδοστρώματος, στο οποίο πλησίον των στροφών υπήρχαν χωμάτινα αναχώματα, το όχημα του σηκώθηκε στις δύο δεξιές ρόδες και ανατράπηκε με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του».
Αμέσως ο άνδρας διακομίσθηκε σε δημόσιο νοσοκομείο οι γιατροί του οποίου διαπίστωσαν πως «υπέστη κάταγμα διαφύσεως κερκίδας ωλένης (ΔΕ) αντιβραχίου, το οποίο αντιμετωπίσθηκε με χειρουργική επέμβαση εσωτερικής οστεοσύνθεσης». Μάλιστα, λόγω του τραυματισμού του και της χειρουργικής επέμβασης στην οποία υποβλήθηκε, ο παθών κρίθηκε ανίκανος για εργασία για ένα δίμηνο.
Με τα δεδομένα αυτά, το δικαστήριο έκρινε ως αποκλειστικά υπαίτιους για το ατύχημα το αθλητικό σωματείο, στο οποίο ανήκε η εν λόγω πίστα όπως επίσης και τον υπεύθυνο λειτουργίας της και διευθυντή της. Όπως κρίθηκε, ο υπεύθυνος του χώρου δεν είχε διαμορφώσει το χωμάτινο οδόστρωμα της πίστας «κατά τρόπο ασφαλή κι ομοιόμορφο αλλά αντιθέτως είχε τοποθετήσει πλησίον των στροφών εδαφικά μικρά αναχώματα, τα οποία μπορούσαν να προκαλέσουν ατύχημα». Επιπλέον ο ίδιος «αν και γνώριζε ότι το δεύτερο εναγόμενο σωματείο δεν είχε εφοδιασθεί με την απαιτούμενη άδεια λειτουργίας, έθεσε σε λειτουργία την ανωτέρω εγκατάσταση και επέτρεψε στο κοινό να τη χρησιμοποιεί, ενώ έπρεπε να αρνηθεί να εκτελέσει την εντολή του δεύτερου εναγόμενου και να μην επιτρέπει τη χρήση της πίστας μέχρι να ληφθεί η απαιτούμενη νόμιμη άδεια για την ασφαλή χρήση της».
Σε ό,τι αφορά τον παθόντα, το δικαστήριο έκρινε πως δεν υπάρχει καμία υπαιτιότητά του, όπως υποστήριξαν οι αντίδικοί του, καθώς αυτός «κινείτο στην πίστα με κανονική ταχύτητα, έχοντας διανύσει μόλις εβδομήντα μέτρα πορείας, η δε ανατροπή του οχήματος του και ο εξ αυτής τραυματισμός του, προήλθε αποκλειστικά και μόνο από την κακή διαμόρφωση του χωμάτινου οδοστρώματος της πίστας».
Με το σκεπτικό αυτό το Εφετείο υποχρέωσε τους εναγόμενους να καταβάλλουν στο παθόντα αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση, λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη, 7.3206 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την εξόφληση. Αξίζει τέλος να σημειωθεί πως το πρωτοβάθμιο δικαστήριο είχε απορρίψει την αγωγή του ενάγονταν ως αβάσιμη.
