Το 27ο Forum Ανάπτυξης έχει καθορίσει ως θέμα του την έννοια της «μετάβασης», ένα ζήτημα με πολλές και ουσιώδεις πτυχές.
Μετάβαση όμως προς ποια κατεύθυνση; Προς την ευτυχία ή τη δυστυχία του ανθρώπων της εργασίας;
Εμείς λέμε ότι η εποχή μας είναι όντως εποχή μετάβασης, εποχή που οδηγεί στο σοσιαλισμό. Βλέπουμε γύρω μας ραγδαίες εξελίξεις σε όλους σχεδόν τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Βιώνουμε βαθιές αλλαγές στον τεχνολογικό τομέα, με την τεχνητή νοημοσύνη και άλλα επιτεύγματα της ανθρώπινης γνώσης, που αλλάζουν τη διάρθρωση της παραγωγικής διαδικασίας και της εργασίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Βλέπουμε σοβαρές οικονομικές αναδιαρθρώσεις που αφορούν στο ενεργειακό ζήτημα, στους κλάδους που μπαίνουν σε προτεραιότητα, ενώ είμαστε στο «κατώφλι» μιας νέας συγχρονισμένης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Ταυτόχρονα, το γεωπολιτικό πεδίο βρίσκεται σε συνεχή αναδιάρθρωση, συμμαχίες διαμορφώνονται και φυλλορροούν, οι πολεμικές συγκρούσεις πληθαίνουν και επεκτείνονται, στη «σκιά» της μάχης ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα για την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία, που αγγίζει πια το κρίσιμο σημείο της. Επιπλέον, μέσα σ’ αυτό το μεταβαλλόμενο περιβάλλον, «ανθίζουν» κάθε είδους νέα κοινωνικά φαινόμενα.
Όλες αυτές οι αλλαγές και οι «μεταβάσεις», χρησιμοποιούνται από τους κατόχους του πλούτου προς όφελός τους και οδηγούν στη δυστυχία τη μεγάλη πλειοψηφία.
Αυτός ο δρόμος ανάπτυξης δεν είναι όμως μονόδρομος. Γιατί όπως προείπαμε, η περίοδος που διανύουμε κλυδωνίζεται σε κάθε επίπεδο, γιατί είναι εποχή μετάβασης σε μια εντελώς διαφορετική κοινωνία. Το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, έχουν γιγαντωθεί τόσο, που κυριαρχούν σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής, ιδιοποιούνται την εργασία εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων εργαζομένων σε όλον τον κόσμο, ενώ για τα κέρδη τους υποβάλλουν τους λαούς σε κάθε δεινό που γνωρίζει η ανθρωπότητα.
Είναι πια φανερό, ότι η διασύνδεση των εργαζομένων σε παγκόσμιο επίπεδο, η πρωτοφανής πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας, για να αποδώσει τα μέγιστα, πρέπει να τεθεί στην υπηρεσία των ίδιων των παραγωγών του πλούτου, των εργαζομένων. Αυτό είναι που «φωνάζουν» οι εξελίξεις σε κάθε τομέα, αυτό μαρτυρούν τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουμε στον οικονομικό, στον πολιτικό και τον κοινωνικό στίβο.
Ας αναλογιστούμε τις ίδιες τις τεχνολογικές εξελίξεις. Κάθε νέα εξέλιξη, όπως συμβαίνει και σήμερα με την Τεχνητή Νοημοσύνη, αντί να αποτελεί για όλους μας «ευλογία», δημιουργεί νέα αδιέξοδα, μάλιστα όχι μόνο για το λαό, αλλά και για το ίδιο το σύστημα. Η μαζική απώλεια εκατομμυρίων θέσεων εργασίας που αναμένεται σε παγκόσμιο επίπεδο και ήδη έχει ξεκινήσει, εκτός από δυστυχία για το λαό, σημαίνει και πτώση στα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων, αφού είναι γνωστό σε όλους ότι τα κέρδη βγαίνουν από τη «ζωντανή» εργασία. Γι’ αυτό και είδαμε έως και πρωτοβουλίες που ζητούσαν να μπει «προσωρινό φρένο» στην έρευνα και την εξέλιξη αντίστοιχων προϊόντων.
Η πρόοδος όμως της κοινωνίας δεν μπορεί να σταματήσει. Από κάθε πτυχή της ζωής μας φαίνεται ότι είναι αναγκαία και επίκαιρη όσο ποτέ η μεγάλη μετάβαση. Η μετάβαση από τον καπιταλισμό, στην κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας και της εξυπηρέτησης των πραγματικών λαϊκών αναγκών. Στο σοσιαλισμό. Σ’ αυτό τον επαναστατικό δρόμο, πρωταγωνιστής είναι η ίδια η εργατική τάξη.
