Του Γιώργου Καρβουνιάρη*
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παραδέχεται, με έξι χρόνια καθυστέρηση, το φιάσκο της πανεπιστημιακής αστυνομίας – ένα ακόμη σύμπτωμα της επικοινωνιακής διακυβέρνησης, που διαλύει θεσμούς και παραδέχεται την αποτυχία μόνο όταν δεν μπορεί πια να την κρύψει.
Έξι ολόκληρα χρόνια χρειάστηκε η κυβέρνηση για να ομολογήσει το αυτονόητο: ότι η πανεπιστημιακή αστυνομία –η περιβόητη ΟΠΠΙ– υπήρξε ένα θεσμικό κατασκεύασμα που δεν λειτούργησε ποτέ, και τελικά καταργήθηκε βιαστικά μέσα σε μια νύχτα, όπως ακριβώς γεννήθηκε – επικοινωνιακά, χωρίς σχέδιο και χωρίς λογοδοσία.
Η σημερινή παραδοχή του Κυβερνητικού Εκπροσώπου ότι «απέτυχε ως εγχείρημα η πανεπιστημιακή αστυνομία» δεν είναι τίποτα άλλο από τον καθυστερημένο επιθανάτιο ρόγχο μιας εμμονικής πολιτικής. Ενός μέτρου που αναδείχθηκε σε προεκλογική σημαία της Νέας Δημοκρατίας, εργαλειοποιήθηκε για να πολώσει την κοινωνία και να χτυπηθεί ο φοιτητικός κόσμος, μόνο και μόνο για να μην εφαρμοστεί ποτέ. Ούτε φύλαξε, ούτε αποσόβησε, ούτε εμπέδωσε ασφάλεια – απλώς υπήρξε.
Για χρόνια, τα κυβερνητικά στελέχη και τα παπαγαλάκια τους στα μέσα ενημέρωσης λοιδορούσαν το ΠΑΣΟΚ επειδή πρότεινε κάτι πιο σύγχρονο και λειτουργικό: ένα πραγματικά ασφαλές και ανοικτό πανεπιστήμιο, με κάρτες εισόδου, ηλεκτρονικό έλεγχο πρόσβασης, και ειδική υπηρεσία φύλαξης οργανικά ενταγμένη στο κάθε ΑΕΙ, σε συνεργασία με τις δημόσιες αρχές. Όχι στρατιωτικοποιημένες ομάδες καταστολής αλλά θεσμούς με κύρος, λειτουργικότητα και σεβασμό στο αυτοδιοίκητο.
Αντί για αυτό, είδαμε προσλήψεις, στολές, περιπολίες χωρίς περιπολίες, και τελικά… σιωπή. Κανείς δεν εξήγησε ποτέ πού πήγαν τα κονδύλια, ποιο ήταν το επιχειρησιακό σχέδιο και γιατί το εγχείρημα εγκαταλείφθηκε άδοξα χωρίς ούτε ένα αποτέλεσμα. Μια ομάδα αστυνομικών εκπαιδεύτηκε και φυλάχτηκε για να μη φυλάξει ποτέ τίποτα.
Η σημερινή παραδοχή ήρθε μόνο επειδή η πραγματικότητα έγινε αμείλικτη: τα επεισόδια στη Νομική Σχολή Αθηνών αποκάλυψαν πόσο διάτρητο ήταν το αφήγημα της ασφάλειας. Η ΟΠΠΙ δεν εμφανίστηκε, γιατί δεν υπήρχε. Η «τάξη» έγινε αυταπάτη.
Η κατάληξη; Από την πολυδιαφημισμένη προσδοκία στην επιτελική αποτυχία. Από την «κανονικότητα» του campus, στον εκφυλισμό του δημόσιου διαλόγου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και τελικά, σε μια ακόμη ιδεολογική υποχώρηση που αποκαλύπτει τη γύμνια μιας κυβέρνησης που νοιάζεται μόνο για την εικόνα.
Το ΠΑΣΟΚ είχε από την αρχή σταθερή πρόταση, όχι για να χαϊδέψει αυτιά ή να φωνάξει συνθήματα, αλλά για να εγγυηθεί ένα σύγχρονο, ασφαλές, ανοικτό και αυτόνομο δημόσιο πανεπιστήμιο. Η σημερινή παραδοχή του αποτυχημένου σχεδίου της Ν.Δ. είναι η καλύτερη επιβεβαίωση ότι ο δρόμος της υπευθυνότητας και του ρεαλισμού είναι ο μόνος που οδηγεί κάπου.
Η αστυνομία στα πανεπιστήμια δεν προστάτευσε κανέναν. Αντίθετα, απλώς απέδειξε πως η ανασφάλεια δεν αντιμετωπίζεται με σόου και ψευτολύσεις, αλλά με σοβαρές, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις – εκεί όπου πάντα στεκόταν το ΠΑΣΟΚ.
*Ο Γιώργος Καρβουνιάρης είναι δημοσιογράφος, Γ.Γ. της Ένωσης Συντακτών Πελοποννήσου- Ηπείρου- Νήσων, υποψήφιος βουλευτής Αχαΐας ΠΑΣΟΚ το 2023
