«Υπάρχουν πολλά χαρακτηριστικά που μπορεί να προσδώσει κανείς στους Αθηναίους. Είναι ανυπόμονοι και ως τέτοιοι πολύ συχνά γίνονται και λίγο χοντροκομμένοι στους τρόπους τους. Επίσης είναι πολύ βιαστικοί με αποτέλεσμα, ενώ κινούνται καθημερινά στο κέντρο της πόλης τους, σπάνια να παρατηρούν λεπτομέρειες ή να προκαλούν τους εαυτούς τους να δουν τις ομορφιές της, ξύνοντας λίγο την επιφάνεια. Ακόμα σπανιότερα δε, κοιτούν ψηλά.»
Αυτό που έγραψε η Φιλίππα Δημητριάδη στο One of Us συνοψίζει κατά κάποιον τρόπο την ιδιοσυγκρασία των κατοίκων της Αθήνας, η οποία φαίνεται πως ενέπνευσε την εικαστικό Θεοδώρα Μαλάμου, κάτοικο της Βικτώριας.
Αναζητώντας αδιάκοπα την πολυχρωμία, την ομορφιά, το καλτ και τον σουρεαλισμό εκεί που άλλοι βλέπουν ασχήμια και ίσως κίνδυνο, αλλά ταυτόχρονα χωρίς να αγνοεί τα μεγάλα προβλήματα της περιοχής στην οποία διαμένει, η Θεοδώρα Μαλάμου δημιούργησε μεταξύ των δύο lockdown το εικαστικό project Bougada, αφού παρατήρησε ότι στις λιγότερο φωτογενείς και πολυπολιτισμικές περιοχές του αστικού κέντρου, τα απλωμένα ρούχα καλύπτουν τις προσόψεις κτιρίων.
Τι λέει η μπουγάδα μας για εμάς; Πολλά. Το στιλ μας, το οικονομικό και κοινωνικό μας status, το πλήθος των μελών της οικογένειάς μας… Μια πολύχρωμη μπουγάδα αποτελεί μικρό πνεύμονα χρώματος και χαράς μες στην μπουντάδα του αστικού τοπίου.
Η αρχή έγινε τον Ιούνιο με μία ερευνητική καταγραφή αυτών των χαρακτηριστικών εικόνων, στις γειτονιές γύρω από την πλατεία Βικτωρίας, από τον Σταθμό Λαρίσης και τον Άγιο Παύλο, την πλατεία Αττικής, τον Άγιο Παντελεήμονα ως τις αρχές της Κυψέλης την οποία παρακολουθούσαμε μέσα από τους αινιγματικούς – μέχρι τότε – λογαριασμούς του Athens Laundry – Bougada σε Facebook και Instagram.
Ο κύκλος έκλεισε τον Οκτώβριο που μας πέρασε όπου η εικαστικός προσκάλεσε εννέα καλλιτέχνες να αφήσουν τα έργα τους να φωτογραφηθούν σαν άλλες μπουγάδες σε μπαλκόνια της περιοχής, δημιουργώντας έτσι μια σειρά εφήμερων εγκαταστάσεων που – άλλοτε έντονα, άλλοτε χιουμοριστικά και άλλοτε διακριτικά, σχεδόν ανεπαίσθητα – έρχονται σε απρόσμενο διάλογο με τον περιβάλλοντα χώρο.
Το σύνολο των φωτογραφιών απαρτίζει το ντοκουμέντο μιας άτυπης open air έκθεσης: οι Αθηναίοι κοίταξαν ψηλά και η τέχνη ανέπνευσε για ακόμα μία φορά ακόμα και εντός πανδημίας.
