Γεννήθηκε στην Πάτρα και ασχολήθηκε από νωρίς με το εμπόριο και την πολιτική. Ήταν ιδιοκτήτης δύο εργοστασίων πλεκτικής καλτσών, των «Ταξιαρχών» και της «Νίκος Βέτσος Α.Ε.». Χρημάτισε πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου.
Το 1949 διορίστηκε δήμαρχος Πατρέων, είχε ήδη εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος, και παρέμεινε στη θέση του δημάρχου για έναν περίπου χρόνου. Το 1951 θέτει υποψηφιότητα για τη δημαρχία αλλά κατατάσσεται τρίτος. Στις εκλογές του 1954 ξανακατατάσσεται τρίτος. Το 1959 εκλέγεται δήμαρχος Πατρέων με ποσοστό 35,89%. Το 1967 διορίστηκε από τη Χούντα για ένα μικρό διάστημα δήμαρχος. Στη θητεία του χτίζονται οι πρώτες πολυκατοικίες, δημιουργούνται νέα εργοστάσια, ενώ το εμπόριο γνωρίζει μεγάλη άνθηση. Συνέβαλε στη δημιουργία εμπορικού επιμελητηρίου, έδωσε μεγάλη βαρύτητα στο Πατρινό Καρναβάλι, ενώ εξασφάλισε από τον Ε.Ο.Τ. ετήσια οικονομική επιχορήγηση. Επί των ημερών του στο δημοτικό θέατρο εμφανίστηκαν μεγάλοι θίασοι και ηθοποιοί που πρόσφεραν μεγάλη λάμψη στο καρναβάλι. Το 1963 ξεκίνησε τις διαδικασίες διεκδίκησης του πανεπιστημίου στην Πάτρα.
Διέθεσε μεγάλο τμήμα της περιουσίας του στην πόλη και απεβίωσε, χρεωκοπημένος, το 1979. Ήταν παντρεμένος με την Αγγελική Ηλιοπούλου και είχε δύο γιους. Η πολιτεία τον τίμησε δίνοντας το όνομά του σε μια οδό της πόλης, ενώ στην είσοδο του εμπορικού και βιομηχανικού επιμελητηρίου υπάρχει μαρμάρινη προτομή του.
