Μικρό είναι το ενδιαφέρον των ιδιοκτητών των νεοκλασικών ακινήτων της Πάτρας για την συντήρηση και την ανακαίνιση των κτιρίων αυτών που αποτελούν, ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά στοιχεία της πολιτιστικής κληρονομιάς και της ταυτότητας της αχαϊκής πρωτεύουσας.
Αποτέλεσμα των δύο αυτών παραμέτρων είναι δεκάδες νεοκλασικά κτίρια της Πάτρας να βρίσκονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και κάποια από αυτά να έχουν χαρακτηριστεί ετοιμόρροπα και εγκυμονούν κινδύνους.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του συλλόγου Αρχιτεκτόνων Αχαΐας, Γιάννη Πανταζόπουλο, τα περισσότερα σχεδόν νεοκλασικά κτίρια της Πάτρας που οι ιδιοκτήτες τους τα ανακαίνισαν και τα συντήρησαν, αξιοποιώντας τα όσα ορίζει ο νόμος για όσα ακίνητα χαρακτηρίστηκαν σεισμόπληκτα, παίρνοντας τις αντίστοιχες χρηματοδοτήσεις από το ΤΑΣ.
Το πρόγραμμα «Διατηρώ»
Όμως αυτό που θα έδινε μια νέα τάση στην συντήρηση των νεοκλασικών κτιρίων, και είναι σίγουρο ότι θα έσωζε αρκετά από την εγκατάλειψη, θα ήταν η ενεργοποίηση του προγράμματος «Διατηρώ».
Όπως εξηγεί ο κ. Πανταζόπουλος στον «Ν» πρόκειται για ένα πρόγραμμα που έχει φτιαχτεί ακριβώς για την συντήρηση των διατηρητέων κτιρίων, με βασικό σκεπτικό ότι αποτελούν ένα από τα σημαντικά στοιχεία της αρχιτεκτονικής και της πολιτιστικής ταυτότητας της χώρας. Ωστόσο, το ζήτημα παραμένει σε εκκρεμότητα.
«Είναι ανάγκη να ενεργοποιηθεί το πρόγραμμα αυτό, αν θέλει πραγματικά η πολιτεία να βοηθήσει στη διάσωση των κτιρίων αυτών που έχουν ένα ειδικό βάρος για την ανάδειξη του παρελθόντος μας» σημειώνει ο κ. Πανταζόπουλος.
Οι πολλοί ιδιοκτήτες – κληρονόμοι
Πέρα από την βοήθεια της πολιτείας, την βασική ευθύνη για την διατήρηση των νεοκλασικών την έχει αυτός που έχει την κυριότητα του κτιρίου.
Το μεγάλο πρόβλημα όμως εδώ είναι ότι σε ένα σημαντικό ποσοστό των κτιρίων αυτών οι ιδιοκτήτες είναι πολλοί και όχι ένας (έχοντας κληρονομήσει το ακίνητο από τους προγόνους τους) οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις διαφωνούν, δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους και το όλο θέμα έτσι γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο.
Το σχέδιο για τη διάσωση τους
Επιπλέον το κράτος είχε καταρτίσει ένα σχέδιο – πάντα στο πλαίσιο του προγράμματος «Διατηρώ» – που θα έδινε την δυνατότητα σε φορείς – αφού έρθουν σε συμφωνία με τον ιδιοκτήτη ή τους ιδιοκτήτες – να προχωρήσουν στην αποκατάσταση των κτιρίων αυτών, παίρνοντας τις ανάλογες χρηματοδοτήσεις από το κράτος ή από ευρωπαϊκά κονδύλια.
Στόχος του σχεδίου θα ήταν η διάσωση των νεοκλασικών κτιρίων που θα μπορούσαν να μετατραπούν σε τοπωνύμια και σημεία αναφοράς για την πόλη. Προϋπόθεση θα ήταν ο φορέας να κρατήσει τη διαχείριση και την αξιοποίηση του ακινήτου για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Ούτε όμως αυτό το σχέδιο προχώρησε και εντέλει δεν έγινε κάτι για την υλοποίηση του.
«Θολό» τοπίο η
χαρτογράφησή τους
Θολό όμως είναι το τοπίο σε ότι έχει να κάνει και με την «χαρτογράφηση» ή αν θέλετε τον καταρτισμό των νεοκλασικών κτιρίων που έχει η Πάτρα αφού δεν υπάρχει καμία τέτοια καταμέτρηση.
Ο ακριβής αριθμός τους παραμένει άγνωστος, άρα δεν γνωρίζουμε και τους ακριβείς αριθμούς των κτιρίων αυτών που έχουν διασωθεί από την φθορά του χρόνου με παρεμβάσεις και ποια είναι σε κατάσταση επικινδυνότητας.
Η «πρωτοτυπία» με τους δύο φορείς
Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι στην Πάτρα υπάρχουν γύρω στα 800 κτίρια που έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα, από την πολιτεία. Όμως και αυτό είναι ένα νούμερο που δεν πρέπει να θεωρηθεί σταθερό με δεδομένο ότι στις παραμέτρους του όλου ζητήματος υπάρχει και μία ακόμα ελληνική… πρωτοτυπία.
Οι φορείς που έχουν στην αρμοδιότητα τους τα νεοκλασικά κτίρια είναι εκτός από το υπουργείο Πολιτισμού, το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, οπότε κάποια από τα ακίνητα αυτά ενδέχεται να έχουν καταμετρηθεί δύο φορές.
Τα διατηρητέα και τα νεοκλασικά
Τέλος, με βάση την τροποποίηση του σχετικού νόμου, ο χαρακτηρισμός «διατηρητέο» δεν σημαίνει κατά ανάγκη ότι αναφερόμαστε σε ένα νεοκλασικό.
Διατηρητέο χαρακτηρίζεται πλέον ένα κτίριο που έχει από 100 χρόνια ζωής και πάνω, ανεξάρτητα από την αρχιτεκτονική του. Οπότε υπάρχει και εδώ ένα κενό νόμου που θα πρέπει κάποια στιγμή να διευκρινιστεί.
ΝΕΟΛΟΓΟΣ
