Ο τραγουδιστής που έγραψε ιστορία στο Elysee του Λονδίνου άφησε την τελευταία του πνοή το μεσημέρι του Σαββάτου, χτυπημένος από τον κορωνοϊό. Ο Χάρης έφυγε, η ιστορία του θα παραμείνει ωστόσο για πάντα ζωντανή, σαν μύθος, μέσα από τις μνήμες των Ελλήνων φοιτητών του Λονδίνου. Αυτών που περιμένουν να περάσει η πανδημία για να «υμνήσουν» όλοι μαζί τον δικό τους «King of London Bouzouki»…
«Τα ωραιότερα θα σου ’χω αγορασμένα, μαργαριτάρια στην Bond Street που ‘ναι κρυμμένα…»
Διασκέδασε τρεις γενιές Eλλήνων φοιτητών. «Μεγάλωσε τρεις γενιές ελλήνων φοιτητών», θα σπεύσει να με διορθώσει γνωστός Έλληνας επιχειρηματίας, καθώς ο Χάρης Γαλανός, δεν «σηματοδότησε» για την γενιά του απλώς έναν διασκεδαστή, αλλά τον συνοδοιπόρο μιας ανεπανάληπτης φοιτητικής ζωής: «Υπήρξε το απόλυτο σύμβολο της ελληνικής διασκέδασης στο Λονδίνο καθώς δεν πρέπει να έχει υπάρξει έλληνας στην βροχερή πρωτεύουσα που να μην έχει ξενυχτήσει, έστω κι ένα βράδυ μαζί του. Στα πόδια του έχουν σπάσει πιάτα εφοπλιστές, επιχειρηματίες και πρίγκιπες. Κι εκείνος, αμετανόητα κοινός θνητός, ήταν ο φίλος και ο πατέρας μας στα καλύτερα χρόνια της ζωής μας», λέει στο protothema.gr ο Έλληνας επιχειρηματίας και συνεχίζει: «O Χάρης ξεκίνησε να τραγουδάει στο Λονδίνο για τους επιχειρηματίες και εφοπλιστές που έμεναν μόνιμα εκεί. Σύντομα το μαγαζί γέμισε και με φοιτητές και όλοι μαζί συνυπήρχαν σαν μια μεγάλη παρέα. Κάπως έτσι μεγάλωσε 3 γενιές φοιτητών… “τα παιδιά του” όπως μας αποκαλούσε καθώς γνώριζε τον κάθε ένα από εμάς με το μικρό του όνομα. Ήξερε τα προσωπικά μας, ποιος βγαίνει με ποιον, ποιος παντρεύτηκε, ποιος ερωτεύτηκε ενώ είχε ατελείωτες ιστορίες να σου διηγηθεί. Κάπως έτσι ο πάντα ευδιάθετος και χαμογελαστός Χάρης με την αστείρευτη ενέργεια έγινε αναπόσπαστο τμήμα των σπουδών μας στην Βρετανική πρωτεύουσα και έμεινε για πάντα στις καρδίες όλων όσων τον γνώρισαν. Τα μέτρα κατά της πανδημίας δεν επιτρέπουν να παραστούν όλα “τα φιλαράκια”, όπως έλεγε, στην κηδεία του, αλλά ήδη ετοιμάζουμε μια μεγάλη βραδιά γεμάτη αναμνήσεις προς τιμήν του. Τι θα του τραγουδήσουμε; “Βάλε στην πόρτα το κλειδί”, “Τα σπίτια είναι χαμηλά”, “Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα” και τα δικά του παραφρασμένα “Μαργαριτάρια”: «Τα ωραιότερα θα σου ’χω αγορασμένα, μαργαριτάρια στην Bond Street που ‘ναι κρυμμένα”…».
Η Ρένα Βλαχοπούλου και ο δρόμος της απόλυτης δόξας
Ο Χάρης Γαλανός διέγραψε σαράντα και πλέον χρόνια επιτυχημένης μουσικής πορείας. Τα εικοσιπέντε από αυτά, στο θρυλικό Elysee της Οξφορντ Στριτ, ή αλλιώς στον ναό της ελληνικής διασκέδασης του Λονδίνου. Εκεί, με τα μάτια κλειστά, τα δικά του ποτ πουρί και τις χαρακτηριστικές κινήσεις του -ένα είδος ατομικής χορογραφίας που άφησε εποχή- ο θρυλικός Γαλανός «παρασύρει εφοπλιστές, κροίσους και γαλαζοαίματους σε μια μυσταγωγία βουτηγμένη στην καψούρα και στο αλκοόλ!». Πώς ξεκίνησε όμως η πορεία του προς το βροχερό Λονδίνο και πώς βρέθηκε «πρώτο όνομα» στην πίστα του διάσημου Elysee; Όπως ο ίδιος είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή του «Με βρήκε η Ρένα Βλαχοπούλου, με την οποία γνωριζόμασταν μέσω κοινών φίλων. Εγώ τότε δούλευα σε ένα νησί και μια μέρα χτυπάει το τηλέφωνο και μου λέει: “Πού είσαι εσύ; Τι κάνεις; Θέλεις να πας στο Λονδίνο σε μία φίλη μου που έχει ένα πιάνο μπαρ, όπου μαζεύεται όλη η ναυτιλία; Άντε, να κάνεις και τα ψώνια σου, να δεις και το Λονδίνο!”. Μου ακούστηκε καλό και είπα αμέσως το “ναι”. Μόλις είχα καβαλήσει τα 30 και δεν ήξερα καν πού βρισκόταν το Λονδίνο…».
Όταν ο Χάρης φτάνει στο Λονδίνο ξεκινάει πρόβες και λίγες ημέρες αργότερα αρχίζει να κάνει, όπως έλεγε ο ίδιος, το “cosmopolitan” πρόγραμμά του. Εκεί τότε τα μαγαζιά ήταν «μίλησέ μου, μίλησέ μου, δεν σε φίλησα ποτέ μου» και οι τραγουδιστές έλεγαν ένα τραγούδι με τα φώτα χαμηλά. Ο Χάρης, λέει Πάριο με τα φώτα χαμηλωμένα για μισή ώρα (!) κι αμέσως μετά κάνει την καψούρα κέφι γυρνώντας το πρόγραμμα σε λαϊκό. Δεν αρέσει στα αφεντικά που τον μαλώνουν λέγοντάς του: «Τι είναι αυτά που κάνεις; Είσαι με τα καλά σου; Θα μας κλείσεις το μαγαζί!». Κάνουν λάθος. Το άστρο του Χάρη έχει ανάψει για τα καλά, το όνομά του γίνεται κάτι σαν gossip που τρεις μήνες μετά τον οδηγεί στην πίστα του Elysee. Του προσφέρουν απίστευτα για την εποχή χρήματα, τραγουδάει επτά νύχτες την εβδομάδα, δεν ξεχωρίζεις αν είναι Δευτέρα ή Σάββατο, πρωί ή βράδυ. Η διασκέδαση είναι non stop το ίδιο και η πορεία του προς την απόλυτη επιτυχία -μαζί με την λατρεία των «πιστών» του…
«Σπάστε ό,τι θέλετε, αρκεί να το πληρώσετε…»
Στην αρχή, του Χάρη δεν του αρέσει το Elysee με τους κατά μέσο όρο πενηντάρηδες γραβατωμένους θαμώνες. Μια μέρα μπαίνουν στο μαγαζί δύο φοιτητές που θέλουν να ακούσουν πενιές: ο Βασίλης Καρακουλάκης με τον Γιάννη Κοντέλη. Οι νεαροί ενθουσιάζονται, η φήμη πως «στο Elysee υπάρχει ένας παλαβιάρης που κάνει το “έλα να δεις”, κλείνει πρώτα τραπέζια πίστα. Μιχάλης Γουλανδρής, Νίκος Τσάκος, Στάθης Πορφυράτος, Πολέμης και Φαφαλιοί παρασύρουν τους μεγάλους και μικρούς σε επαναλαμβανόμενα γλέντια που γράφουν ιστορία. Δεν ήταν ότι ο Χάρης ερμήνευε τα τραγούδια όπως κανείς άλλος, ήταν πως έκανε πράγματα που κανείς άλλος δεν είχε τολμήσει να κάνει. Όπως έλεγε ο ίδιος: «Τραγούδι δεν είναι να μάθεις τα λόγια απέξω και να τα πεις επειδή έχεις καλή φωνή. Τραγούδι είναι να χαλαρώσεις και να περάσεις όμορφα, να είσαι χοντρή και να βάλω να χορέψεις πάνω στο τραπέζι, χωρίς να ντραπείς. Εγώ πάντα έβαζα τις χοντρές να χορεύουν. Τις έκανα να πετούν την κοιλιά έξω και να εκφράζονται, να βγάζουν τη λάμψη που έχουν στο πρόσωπό τους. Και μου έλεγαν τα αγόρια “Α ρε Γαλανέ, είσαι Θεός”. Κι εγώ, τους απαντούσα από το μικρόφωνο: “Σπάστε ό,τι θέλετε, αρκεί να το πληρώσετε”». Αυτό το “Σπάστε ό,τι θέλετε, αρκεί να το πληρώσετε”, γίνεται το σλόγκαν του μαγαζιού. Κάθε βράδυ, ο κόσμος παραληρεί σε ένα μαγαζί «λαμπόγυαλο» με επαναλαμβανόμενες μουσικές παύσεις που συμπληρώνει το κοινό, τραγουδώντας μαζί με την φράση “Χάρη, είσαι παλαβός”. Όλοι έμοιαζαν με μία παρέα. Με τα χρόνια, όλοι έγιναν μία παρέα. Κοπέλες με φόρμες και αγόρια με σμόκιν, εφοπλιστές με τζιν και πρίγκιπες με ζεϊμπεκιές, μέχρι τα ξημερώματα πάνω σε πίστες και τραπέζια…
«Πρίγκιπας τάδε… μ@λάκ@ς!» και άλλες ιστορίες
Οι ιστορίες από τα βράδια του Elysee, ατέλειωτες, όπως και οι μνήμες. Μία από αυτές αφορά στο bachelor πάρτι του πρίγκιπα Παύλου. Ο οικοδεσπότης είχε κλείσει όλο το μαγαζί κι απέξω στον δρόμο επικρατούσε χαμός. Βατραχάνθρωποι, Ναυτικό, Αεροπορία, ο κάθε πρίγκιπας είχε και σαράντα δικούς του ανθρώπους. Όπως είχε εξομολογηθεί κάποτε ο Χάρης: «Εκείνο το βράδυ, η μεγαλύτερη πλάκα ήταν που ένας από την παρέα είχε φτιάξει έναν μυστικό κωδικό για να λένε στην είσοδο οι καλεσμένοι και να μπαίνουν μέσα. Ποια ελληνική λέξη γνωρίζει όλος ο πλανήτης; Όποιος έφτανε στην πόρτα έλεγε λοιπόν: “Πρίγκιπας τάδε… μ@λάκ@ς “, και έμπαινε. Ήταν μέσα στο μαγαζί 45 αγόρια, όλοι πρίγκιπες, αξύριστοι με ένα τζιν, εγώ και μία τραγουδίστρια… Τι έγινε εκείνο το βράδυ; Και τι δεν έγινε… Πέταγαν την κοπέλα στο ταβάνι, ούρλιαζαν, έσπασαν το μαγαζί δεν έμεινε καρέκλα! Απίστευτο βράδυ, από τα πιο ονειρεμένα βράδια της ζωής μου…».
Ως ένα ονειρεμένο βράδυ ανέφερε πάντα ο Χάρης κι εκείνο όπου ένας νεαρός θαμώνας, πάνω στο τσακίρ κέφι, ξήλωσε την πίστα του Elysee με… ένα κομπρεσέρ. Το μαγαζί άνοιξε την επόμενη ημέρα με νέα πίστα και νέες περιπέτειες που δεν εξαντλούνταν πάντα στο εσωτερικό του μιας και ο Χάρης πέρα από τραγουδιστής-διασκεδαστής υπήρξε και εξομολογητής των θαμώνων-φίλων του. Όπως είχε αναφέρει για πολλούς από αυτούς: «Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση ότι ενώ τα παιδιά γλεντάγανε κάθε βράδυ ως το πρωί, ήταν εντάξει στις υποχρεώσεις τους στο Πανεπιστήμιο. Πολλούς τους γύρναγα και σπίτι, αν είχαν πιει. Μια φορά, ένας πολύ γνωστός νεαρός γύρισε και μου είπε ότι ήταν πιθανό να μείνει από απουσίες. Τότε, του έδωσα ένα χαστούκι και του είπα: “Το κάνω επειδή σ’ αγαπάω και αυτό γιατί αν το ήξερε ο πατέρας σου θα έκανε το ίδιο”».
Όταν έκλεισε 25 χρόνια απόλυτης επιτυχίας στο Λονδίνο, ο Χάρης επέστρεψε στην Ελλάδα, στο Elysee Athens, στον χώρο του παλιού Wild Rose στην Πανεπιστημίου. Οι εποχές είχαν αλλάξει όχι όμως και οι «φοιτητές και φίλοι» του Χάρη που τον λάτρεψαν σαν θεό. Όπως χαρακτηριστικά έγραψε κάποιος από αυτούς στα social media, μετά το φευγιό του Χάρη Γαλανού: «“Τα σπίτια είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες”. Με Χάρη σπούδασαν τα ξαδέρφια την δεκαετία του 80, εγώ στα 90’s, η γυναίκα μου τις αρχές του 2000. “Έχω σπουδάσει γενιές και γενιές” έλεγε ο ίδιος για τα “παιδιά του”. Κοινό χαρακτηριστικό σε κάθε γενιά, η αστείρευτη θετική του διάθεση και η ενέργεια που κάθε βράδυ έβγαζε όταν τραγουδούσε. Με αγάπη για αυτό που έκανε, προσπαθώντας πάντα να γίνονται όλοι μια μεγάλη παρέα… και το κατάφερνε! Παρότι πέρασαν εκατοντάδες μαθητές από τα πρώτα, δεύτερα ή τρίτα τραπέζια του, γνώριζε τον κάθε ένα με το μικρό του όνομα και είχε πάντα κάτι να πει για τον όλους. Φυσικά οι ιστορίες του ανεξάντλητες, και ο ίδιος δεν σταματούσε να τις διηγείται και να γελά. Στην Αθήνα ήρθε πριν μερικά χρόνια, όταν κάποιοι φίλοι άνοιγαν μαγαζί στο παλιό Wild Rose, και αναζητούσαν “πρώτο όνομα” που να τα σπάει!! Επί τόπου τον κάλεσα στο κινητό αργά το βράδυ μέσα από το Balthazar στις 12 τα μεσάνυχτα… έτσι αναγνωριστικά… και εκείνος ενθουσιάστηκε! ..και την επόμενη μέρα ήταν εδώ. Ήρθε και έμεινε… για πάντα!… Φίλε μας, εκεί ψηλά, να στολίζεις πάντα τις γυναίκες με “μαργαριτάρια από την Bond Street” καβάλα “σε ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα”… Θα μας λείψεις Χάρη…».
