Την άνοιξη, η ελληνική ύπαιθρος μεταμορφώνεται σε έναν καταπράσινο θησαυρό. Είναι η εποχή που αρχίζουμε να απολαμβάνουμε θρεπτικά και νόστιμα φρούτα και λαχανικά, όπως τα άγρια χόρτα. Πλούσια σε βιταμίνες, ιχνοστοιχεία και αντιοξειδωτικά, τα άγρια χόρτα θεωρούνται superfoods της ελληνικής φύσης. Χρησιμοποιούνται σε πίτες, σαλάτες, βραστά ή μαγειρευτά, συνοδευμένα με ελαιόλαδο, λεμόνι ή ξίδι.
Ραδίκια: Έχουν είτε πικρή είτε γλυκιά γεύση. Γίνονται εξαιρετική σαλάτα, ωμή ή βραστή, ενώ μπορούν να προστεθούν σε διάφορα άλλα πιάτα όπως το φακόρυζο.
Σέσκουλα: Από τα πιο δημοφιλή και θρεπτικά λαχανικά της Μεσογείου, μαγειρεύονται με όσπρια στον φούρνο ή στην κατσαρόλα, μπαίνουν σε πίτες, γίνονται σαλάτα και προσθέτουν γεύση στα φρικασέ.
Ζοχοί: Μικρό χόρτo, με οδοντωτά φύλλα που γίνεται ιδιαίτερα γλυκό όταν βράσει. Ταιριάζει πολύ σε βραστές σαλάτες αλλά και σε ένα πιάτο με τσιγαριστά χόρτα.
Σταμναγκάθι: Το άγριο χόρτο της Κρήτης είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε αντιοξειδωτικά και ω-3 λιπαρά οξέα, γνωστά για τις αντιφλεγμονώδεις δράσεις τους. Ταιριάζει σε ωμές ή βραστές σαλάτες, φρικασέ και πιάτα με θαλασσινά.
Βρούβες: Η βρούβα ή σινάπι είναι γνωστή από την εποχή του Ιπποκράτη. Στο μεσαίωνα το χρησιμοποιούσαν ως συντηρητικό των τροφών, γιατί σταματά τη δράση των μικροοργανισμών. Δίνει εξαιρετικές βραστές σαλάτες, ενώ μπαίνει και σε πίτες αλλά και ομελέτες.
Αντίδια: Τα αντίδια έχουν πικρή γεύση. Γίνονται εξαιρετική βραστή σαλάτα, ενώ μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε σε φρικασέ και γενικώς σε πιάτα με αυγολέμονο.
Καυκαλήθρες: Τα παχιά, βελούδινα φύλλα και το χαρακτηριστικό τους άρωμα τις κάνουν ιδιαίτερα αγαπητές για πίτες, βραστές σαλάτες, μαγειρευτά φαγητά με κρέας ή χωρίς, ακόμη και ωμές, πράσινες σαλάτες.
