Σχεδόν 3000 λιγότεροι είναι φέτος οι φοιτητές σε σύγκριση με την περυσινή ακαδημαϊκή χρονιά, που εισήχθησαν στις σχολές του Πανεπιστημίου της Πάτρας! Ιδού, αμέσως-αμέσως ένα αξιοπρόσεκτο οικονομικό πλήγμα για την πόλη, και αυτή δεν είναι η μόνη αρνητική διάσταση.
Χθες ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Χρήστος Μπούρας επιβεβαίωσε ότι οι εισακτέοι φέτος ανήλθαν σε 4.695 φοιτητές, έναντι 7502 την περυσινή χρονιά. Η αισθητή μείωση ήταν μια καλή αφορμή για επισημάνσεις και για διατύπωση σκέψεων και προβληματισμού που αφορούν το μέλλον του κορυφαίου Πανεπιστημιακού Ιδρύματος της Νοτιοδυτικής Ελλάδας.
«Βλέποντας» μερικά χρόνια πιο μπροστά ο Χ. Μπούρας εκτιμά ότι ο ακαδημαϊκός υδροκεφαλισμός της Αθήνας θα διογκωθεί: «Εχει περάσει σχεδόν απαρατήρητη η ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής διά της συγχώνευσης δυο ΤΕΙ της πρωτεύουσας. Εκτιμώ ότι σε μερικά χρόνια θα ζήσουμε την συρρίκνωση για προφανείς λόγους, των Πανεπιστημίων της Πάτρας, της Τρίπολης, των Ιωαννίνων και της Θεσσαλίας. Και ουδείς συζητάει αυτή την αρνητική προοπτική. Αντιθέτως, επικεντρωνόμαστε σε άλλες, ανούσιες, άγονες και παράδοξες αντιπαραθέσεις….»
Ο κ. Μπούρας ανέφερε το εξής παράδειγμα:
«Στις συνελεύσεις των τμημάτων του Πανεπιστημίου της Πάτρας είχε ζητηθεί οι εισακτέοι να μην υπερβαίνουν τους 3.500. Σήμερα παρότι εισήχθησαν 1.200 περισσότεροι φωνάζουν ότι είναι… λίγοι οι συνολικοί εισαχθέντες. Αρα, ποια λογική να έχει μια τέτοια διαμαρτυρία;».
Ακούσαμε στην συνέχεια τον κ. Πρύτανη να διατυπώνει ανησυχίες και γόνιμους προβληματισμούς:
«Με άναρθρες κραυγές και επαναστατικές γυμναστικές δεν αντιμετωπίζονται τα προβλήματα της Ανώτατης Παιδείας. Ο νηφάλιος και άνευ σκοπιμοτήτων διάλογος είναι αναγκαίος όσο ποτέ άλλοτε, γιατί αλλιώς το δάσος θα χαθεί ή θα καεί….
Ισως παρατηρήσατε ότι φέτος όλα τα τμήματα περιβάλλοντος «εξαφανίστηκαν». Συνακόλουθα, είναι ισχνή η προτίμηση, στα δυο τμήματα ιχθυοκαλλιέργειας. Σκεφθείτε την περιοχή μας με τον τόσο αλιευτικό πλούτο κι όμως να στερούμεθα τον ανάλογο αριθμό φοιτητών που αύριο τους χρειάζεται ο συγκεκριμένος κλάδος. Η ίδια καθίζηση παρατηρείται και στα τμήματα Δασολογίας, Τροφίμων, Γεωπονίας κ.ο.κ.».
Προεκτείνοντας τα λεγόμενα του, ο κ. Χρήστος Μπούρας προχώρησε σε μια δέσμευση διεκδικητικού χαρακτήρα: «θεωρώ ως καθήκον την συστράτευση σ΄ έναν επίμονο αγώνα για να λειτουργήσει μια μεγάλη Γεωπονική Σχολή στην Αιτωλοακαρνανία, με την σύμπραξη όλων των φορέων που κατανοούν την κάλυψη αυτής της αναγκαιότητας…»
