Πόση ακόμα κατάντια θα γνωρίσει το Δημοτικό Θέατρο Απόλλων της Πάτρας;
Είναι ένα ερώτημα και αυτό που θέτει κάθε σκεπτόμενος πατρινός περνώντας από την πλατεία Γεωργίου. Ο χώρος της στοάς μπροστά από την είσοδο του Δημοτικού Θεάτρου Απόλλων της Πάτρας έχει μετατραπεί πλέον σε ουρητήριο.
«Αναβαθμίστηκε» δηλαδή. Εκεί που έβλεπες μπουκάλια από μπύρες, από νερά, από τσιπς, πεταμένα τσιγάρα, τώρα βλέπεις μαζί με αυτά και πεταμένα ρούχα, στρώματα και άλλα στοιχεία που μαρτυρούν παρουσία ανθρώπων που κοιμούνται και αράζουν εκεί.
Έχουν ανέβει άλλωστε και στο παρελθόν αρκετές φωτογραφίες με σκηνίτες ρομά και αστέγους να κάθονται μπροστά από την είσοδο του θεάτρου και να τρώνε, να πίνουν και να έχουν προχωρήσει επί της ουσίας σε κατάληψη του χώρου.
Γιατί δεν περνάει κανείς πια από εκεί. Και εμείς λέμε σύμφωνοι: Το έργο για την συντήρηση και την αναβάθμιση του θεάτρου είναι να ξεκινήσει και η εικόνα του νεοκλασικού αυτού στολιδιού της Πάτρας θα αλλάξει και θα βελτιωθεί.
Όμως μέχρι να γίνει αυτό είναι ανάγκη να αφήσουμε αυτό το μνημείο της Πάτρας, το σημαντικότερο στολίδι της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής που κοσμεί την πόλη να φτάσει σε αυτή την κατάντια;
Εκτός πια αν για ιδεοληπτικούς λόγους δεν μας αρέσει ούτε ο νεοκλασικισμός, ούτε η πολιτιστική ταυτότητα που έχει η Πάτρα. Αυτή όμως είναι η ταυτότητα της. Τι να κάνουμε. Δεν αλλάζει τώρα. Αν αγαπάμε την πόλη, ας την φροντίσουμε…
(Οι φωτογραφίες είναι του Μάκη Σπαθή).
