Το βιβλίο « Συνοπτική Ιστορία της Πάτρας κατά την βυζαντινή περίοδο και την Φραγκοκρατία», (εκδ. Στέγης Γραμμάτων Κωστής Παλαμάς) της δημοσιογράφου καί συγγραφέως Σοφίας Καυκοπούλου, παρουσιάστηκε την Τετάρτη 9 Μαρτίου, στην Αγορά Αργύρη, στην Πάτρα.
Ομιλητής ήταν ο κ. Σωτήρης Νικολακόπουλος, μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών ,ενώ αποσπάσματα διάβασε η συγγραφέας και ποιήτρια Μάρθα Βασκαντήρα. Την παρουσίαση συντόνισε ο δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Φλαμής.
Επισημαίνεται ότι μέρος από την πώληση κάθε βιβλίου διατέθηκε για την κάλυψη αναγκών των αδέσποτων ζώων, σε συνεργασία με ενεργούς φιλόζωους της περιοχής.
Το βιβλίο « Συνοπτική Ιστορία της Πάτρας κατά την βυζαντινή περίοδο και την Φραγκοκρατία» είναι ένα ιστορικό πόνημα το οποίο φωτίζει σημαντικές πτυχές της ιστορίας της πόλης εκείνη την “άγνωστη” για πολλούς περίοδο.
Ακολουθεί η παρουσίαση του κ. Νικολακόπουλου :
«Πρώτα από όλα θα ήθελα να ευχαριστήσω την Σοφία για την τιμή που μου έκανε να παρουσιάσω το βιβλίο της Πριν ξεκινήσω τη παρέμβασή μου, θα μου επιτρέψετε να πω δύο λόγια εισαγωγικά.
Καταρχάς, για τις εντυπώσεις που μου γέννησε η ανάγνωση του βιβλίου της και Δεύτερον, να διευκρινίσω τη θέση από την οποία θα προβώ, στη συνέχεια, στη διατύπωση ορισμένων επισημάνσεων.
Λοιπόν, το βιβλίο προκάλεσε αναγνωστική τέρψη και απόλαυση, εμπάθεια και συμπάθεια, πολλαπλά ερεθίσματα και απορίες, αναστοχασμό σε σχέση με την δοκιμιακή προσπάθεια της.
Το κύριο χαρακτηριστικό είναι ότι τα παραπάνω αισθήματα παρέμειναν ακέραια τόσο κατά την πρώτη «αυτόνομη» ανάγνωση του βιβλίου της «όσο και σ’ αυτές που ακολούθησαν, τις «εξαρτημένες» δηλαδή από ποικίλα δεσμά/βαρίδια. Και αυτό για μένα συνιστά ένα από τα βασικά προτερήματα του βιβλίου∙ εξηγούμαι: Το βιβλίο αυτό βάσιμα και επιτυχώς διεκδικεί αυτοτέλεια, δικό του νοηματικό ορίζοντα, ξέχωρη εσωτερική δύναμη και παλμό, ειδικό καλλιτεχνικό βάρος και απόβαρο.
Και η δεύτερη εισαγωγική επισήμανση. Σπεύδω να σας ομολογήσω ότι όσα θα ακολουθήσουν δεν προέρχονται από την οπτική του αναγνώστη: αυτού δηλαδή που προκρίνει να αναζητήσει, με αφορμή το ανά χείρας βιβλίο, κοινούς τόπους και σημαίνουσες αποκλίσεις ανάμεσα στην λογοτεχνική ματιά και γραφή. Αυτού που κοιτάζει, επομένως, με λοξό μάτι, λίγο αλαζονικά, με συγκρατημένο θαυμασμό αλλά και με μικρό φθόνο τις δυνατότητες της «ανυπέρβλητης τέχνης, της λογοτεχνίας». Θα μιλήσω, αντιθέτως, από τη θέση του αναγνώστη που προτιμά να αφουγκράζεται τον «ξένο» λόγο μέχρι να τον καταστήσει σχετικά οικείο, να τον φιλοξενήσει στο δικό του γνώριμο νοηματικό περιβάλλον. Αυτό είναι η «ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ κατά την Βυζαντινή περίοδο και Φραγκοκρατία»
Το γράψιμο της Σοφίας διακρίνεται από έναν πλουραλισμό και μια αίσθηση ζωής αφοπλιστική παρόλο που γραφεί δοκιμιακά Ιστορία. Από τη μία σε φέρνει αντιμέτωπο με τις μεγάλες αλήθειες, από την άλλη σου υποδεικνύει το δρόμο της απλότητας, διαχέει σκέψεις, ιδέες και εμπειρίες μέσα σε λειτουργικά για τον αναγνώστη κείμενα. Απολαμβάνουμε τα περάσματα από διάφορα κανάλια του Μύθου και της Αληθινής Ιστορίας.
Η Ιστορία ανασταίνεται άλλοτε λοξό, άλλοτε γεμάτο σοφία ή συγκατάβαση τα κοιτά η συγγραφέας και τα αγκαλιάζει και τα θεωρεί ή τα αναθεωρεί και μετατρέπει «τα ξινά σε γλυκά».
Η Σοφία δεν είναι διδακτική, ούτε κάνει επίδειξη γνώσεων, ούτε υπερβάλλει. Είναι λάτρης στις περιπλάνησης στις ιδέες, στις αισθήσεις, και έχει την ικανότητα να παντρεύει ή να ενορχηστρώνει όλες τις διαφορετικές τάσεις, επιρροές, γνώσεις που κατακλύζουν την συγκεκριμένη περίοδο της Ιστορίας.
Μας παίρνει με την γραφή της από την πλανερή καθημερινότητα και με το μαγικό της μανδύα, μας επιτρέπει την είσοδο στον κόσμο των πριν από εμάς, όπου η αλήθεια και το συναίσθημα συναντώνται σε μια αρμονία που μόνο αυτή καταφέρνει να συνθέσει. Εμείς την ευγνωμονούμε για αυτές τις στιγμές τέρψης που μας προσφέρει το βιβλίο της.
Είναι παρήγορο στη σημερινή εποχή να υπάρχουν φωτεινά μυαλά, ευαίσθητες ψυχές, που καθημερινά τοποθετώντας το λιθαράκι τους στο ανθρώπινο οικοδόμημα, ξεφεύγουν από τη γήινη πραγματικότητα, και εισέρχονται με όραμα στο χώρο της νόησης και της σκέψης. Μια στάση ζωής δοσμένη με την ευαίσθητη πέννα της Σοφίας,
Το Βιβλίο «ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ κατά την Βυζαντινή περίοδο και Φραγκοκρατία» πλημμυρισμένο από Φως και Αγάπη μας μεταλαμπαδεύει την αισιοδοξία του για μια καλύτερη κοινωνία. Την προσδοκία του για την εκπόρθηση του ένδον είναι μας από το Φως της Γνώσης, του Κάλλους, της Συναντίληψης. Γι’ αυτό κάθε κεφάλαιο του διακατέχεται από ζωηρή παραστατικότητα και απηχεί τον ανυστερόβουλο Ιδεόκοσμό της.
Στην συγγραφέα διαπιστώνουμε την άοκνη αναζήτηση μιας ΙθάκηςΥμνεί, Νοσταλγεί, οραματίζεται ,Δοξολογεί..Μέσα στον κυκεώνα της τεχνοκρατικής απολυταρχίας τολμάει να δίνει στο όνειρο την ισχύ της Παροτρύνουσας Ιδέας.Καυτηριάζει με τον τρόπο της, Βλέπει στην Ιστορία την εσωτερική ανάγκη της ανθρώπινης ύπαρξης.
Κοιτάζει μπροστά. Στην πνευματική ανασύνταξη. Στην καταξίωση. Το κείμενο της γίνεται για αυτήν Ανάδυση Μυστικών δυνάμεων με βοήθεια το Χρονικό του Μωρέως
Οδοιπόρος της ανάμνησης Ξέρει ότι η λογοτεχνία του δίνει ζωή, ξέρει πως είναι η αναπνοή της η ιδία της η καρδιά ο έρωτας της. !
Η Σοφία γράφει πέρα απ’ την ευφυΐα της ζωής ό,τι αγαπάει Τα βιβλία της είναι η ίδια της η ζωή είναι ο έρωτας της!
Δεν μπορώ να μην πω, πως αυτό που με έχει εντυπωσιάσει στο γράψιμο της είναι που απεικονίζει ταυτόχρονα την συνεχή δυναμική της εναλλασσόμενης εικόνας της ζωής, έτσι που ο λόγος του να επιδρά πιστεύω στην ψυχή του αναγνώστη!
Το βιβλίο αυτό της Σοφίας είναι ένα ταξίδι με συνοδό την ψυχή της στα μονοπάτια της λογοτεχνικής ζωής.
Μας πηγαίνει στους δρόμους που διάβηκαν οι πριν από εμάς , μας εξιστορεί αυτά που αισθάνθηκε Οι γνώσεις, οι προσδοκίες οι εμπειρίες και η πείρα γράφονται και μεταδίδονται με γλαφυρό τρόπο και παράλληλα πολύ αληθινό.
Ένα έργο γραμμένο από μια ανερχομένη συγγραφέα που απευθύνεται σε όλους, ακόμα και στον πιο σκεπτικιστή. Ικανός ο μισθός σου αγαπητή μου Σοφία, μας έβαλες στον τότε κόσμο μήπως καταλάβουμε τον δικό μας.
Θα ήθελα να ευχηθώ στην αγαπητή μου Σοφία να είναι αστείρευτη πηγή, σε καιρούς δύσκολους πολύ, να μας προσφέρεις το λόγο σου είτε πεζό είτε ποιητικό , να συντάσσεσαι με τις μακρινές θάλασσες των ονείρων σου, για να κρατάς αμόλυντα στα βάθη της ψυχής σου την αγάπη για τον άνθρωπο. Και να γιομίζει η καρδιά σου με το φως του Πατραϊκού και με το νέκταρ της αισιοδοξίας και της δημιουργίας του νέου ανθρώπου. Να έχεις τους δικούς σου μακρινούς ωκεανούς, για να βρίσκεις τις λαλαίουσες λέξεις και να μας ιστορείς τα όμορφα
Σου εύχομαι ολόψυχα αυτό το τελευταίο σου πόνημα να έχει μια μακρόπνοη και ευδόκιμη πορεία και να φτερουγίζει σαν ταξιδιάρικο πουλί μέσα στους χώρους του έντεχνου λόγου.
Είσαι ζωντανός άνθρωπος του καιρού μας, που ξέρει να οδεύει σταθερά με νεανική ορμή και με τα πλούσια βιώματα που έχεις, ας μείνεις, ως το τέλος, η συνείδησης της πνευματικής μας κοινότητας.
Κλείνω με την ευχή να έχεις την Υγεία σου να είσαι χαρούμενη και ευτυχισμένη κοντά στους δικούς σου ανθρώπους και οι στόχοι σου πάντα να ικανοποιούνται.
Και κάτι τελευταίο, σου εύχομαι πάντοτε τα Βιβλία σου να λάμπουν σαν ήλιος μέσα στα πνευματικά σκοτάδια και να ακτινοβολούν λυτρωτικά συναισθήματα μέσα σε κάθε διψασμένη ψυχή».
