Άγνωστες πτυχές της ζωής του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και πολύ ενδιαφέρουσες αναμνήσεις του μεγάλου μας μουσικοσυνθέτη από την Πάτρα, περιγράφει στο βιβλίο του ο Μίμης Ανδρουλάκης αποτυπώνοντας στο χαρτί στιγμές της κοινής τους -μακρόχρονης- διαδρομής. Mάλιστα στο βιβλίο υπάρχει ένα σημείωμα από τον ίδιο τον Μίκη Θεοδωράκη ο οποίος γράφει:
“Ο Μίμης, δεμένος πολύτροπα μαζί μου από την εφηβεία του, με βλέπει πάντα σαν ανοιχτό βιβλίο- ο Εσταυρωμένος Διόνυσος- και συμπληρώνει τις δικές του σελίδες με τη δύναμη της γνώσης και της κρητικής του φαντασίας. Ένας ονειρευόμενος «Πυλάδης» εισδύει στα όνειρα και τις ουτοπίες του δικού του Ορέστη. Τον ευχαριστώ για την πρόκληση καιτην καινοτομία του έργου «Ο Μυστικός Μίκης»”.
Στο βιβλίο «Σαλός Θεού. Ο μυστικός Μίκης» περιγράφεται και ένα ταξίδι που έκαναν οι δυο τους στην Πάτρα. Όπως αναφέρει ο συγγραφέας στην Πάτρα θα γινόταν μία… πρώτη δοκιμή.
“θα εξακρυβώναμε αν λειτουργεί ή όχι στο κοινωνικό ακροατήριο η ενότητα της ομογενούς Αριστεράς και ειδικότερα η συνεργασία του Μίκη Θεοδωράκη με το Κ.Κ.Ε.” αναφέρει ο Μίμης Ανδρουλάκης.
Συνεχίζει γράφοντας ότι στον Μίκη Θεοδωράκη είχε στοιχίσει που οι πατρινοί σνόμπαραν τη συναυλία του “Canto General” – συντελεστές και ερμηνευτές Γάλλοι- δύο καλοκαίρια πριν, ενώ στο Καραϊσκάκη και στο «Αλέξανδρος» υπήρξε κοσμοπλημμύρα.
Στο βιβλίο ο Μίμης Ανδρουλάκης κάνει λόγο για ένα προσποιητό αντιπατρινό παραλήρημα του Μίκη Θεοδωράκη κατά τη διάρκεια της διαδρομής τους.
“Το προσποιητό αντιπατρινό του παραλήρημα δεν έχει όρια. Σημάδι πώς είναι ερωτευμένος με την Πάτρα, όπως με μία γυναίκα που του αντιστάθηκε. Άλλωστε στην Πάτρα, στα δεκατρία του, χτύπησε πρώτη φορά η καρδιά του για ένα κορίτσι. Την έστηνε στο παράθυρο με το βιολί στο χέρι να την προϋπαντήσει, με το ίδιο πάντα μουσικό μοτίβο.
Με παρακινεί να συνδράμω με τον λίβελο με τα 350 «Π». Το κάνω, όμως εμένα με γοήτευσε η Πάτρα, όπως μία γυναίκα φαινομενικά ανοιχτή και διάφανη αλλά γεμάτη γρίφους και αινίγματα.
Από του Φιλοπάππου μέχρι τη «Μότορ Όιλ» περιέγραφε με χιούμορ κι ασύστολες υπερβολές την τετραπλή αποξένωση του από την Πάτρα τα χρόνια ’37-’39” γράφει.
Ενώ οδηγεί με ταχύτητα στον παλιό δρόμο, ο Μίκης Θεοδωράκης μιλά στον συνοδηγό του, Μίμη Ανδρουλάκη για την Πάτρα και τη ζωή του εκεί.
*Ο Μίκης Θεοδωράκης και οι αναμνήσεις από Πάτρα
«Ήμουν ξένος ως επαρχιώτης. Ήρθα από τα Γιάννενα και το Αργοστόλι. Ξένος ως Κρητικός, άρα ύποπτος λόγω διχασμού βενιζελικών-βασιλικών. Ξένος ως πρόσφυγας , η μάνα μου ένιωθε άνετα μόνο στον Προσφυγικό συνοικισμό της Πάτρας. Ξένος κι από το μπόι μου. Κι αυτό με απόκοβε από τους συμμαθητές.
«Εδώ, στην Πάτρα, έφτιαξα το πρώτο μου πεντάγραμμο, το πρώτο μουσικό μου τετράδιο. Εδώ ξεκίνησα σολφεζ. Και κολύμπι στην Πάτρα έμαθα. Πού το πας αυτό;
Εδώ συνέθεσα πρώτη φορά τραγούδια από ποιήματα και τραγούδησα με συμμαθητές κάτω από τους φανοστάτες τα τραγούδια του Αττικ, του Σουγιούλ, του Γιαννίδη.
Εδώ άκουσα Ροσίνι, Βέρντι, Μπαχ, Μπετόβεν. Εδώ στη μουσικόφιλη Πάτρα, την πολιτιστική πόλη με την Ευρώπη μέσω Ιταλίας».
Ο Μίμης Ανδρουλάκης και ο Μίκης Θεοδωράκης στο θέατρο
Ο Μίμης Ανδρουλάκης και ο Μίκης Θεοδωράκης στο θέατρο
*Το πράπονο του Μίκη Θεοδωράκη
«Ο θεός της Πάτρας δε με πάει»…. «Και αυτός ο θεός κυβερνάει την Ελλάδα».
“Ο θεός της Πάτρας μετάνιωσε που μου προσέφερε το δώρο της μουσικής και τώρα ανακαλεί την εύνοια μου από το πρόσωπο μου. Περίμενε και θα δεις το βράδυ. Παράτολμη κίνηση να μιλήσουμε σε ανοιχτή συγκέντρωση στην πλατεία Βασιλέως Γεωργίου.
Προδιδακτορικά έδωσα ωραίες συναυλίες με την Μαρία Φαραντούρη στο στολίδι της πόλης, το Δημοτικό θέατρο «Απόλλων»”.
* Η συγκέντρωση στην πλατεία Γεωργίου
Για τη συγκέντρωση στην Πάτρα ο Μίμης Ανδρουλάκης αναφέρει:
“Το βράδυ στη συγκέντρωση ο Μίκης πέταγε. Είχε μια ευλογημένη αλαφράδα. Μακρηγόρησε βέβαια, με χαριτωμένες εξομολογήσεις- μέχρι και την ιστορία με το κορίτσι και το βιολί ανέφερε- κι αναγκάστηκα να σφίξω τη δική μου ομιλία. Καλύτερα.
*Το γλέντι
Τις σκάλες για τα Ψηλαλώνια τις ανεβήκαμε. Εκεί το γλέντι δεν είχε όρια, όπως κι η αγάπη για το πρόσωπο του. «Τα βλέπεις»,του λέω, «εσύ και όχι η πάτρα περνάς κλιμακτήριο». «Ο θεός της Πάτρας άλλαξε γνώμη» χαμογέλασε.
Τα τραγούδια ακούγονταν μέχρι το μόλο. Δύο νεαρές ποιήτριες κάθε τόσο τον πίεζαν να του πάρουν συνέντευξη για ένα τοπικό περιοδικό τέχνης και λόγου. «Μετά, μετά…» τους απαντούσε.
Ο κόσμος συνέχισε να συρρέει, ενώ πολλοί απολάμβαναν τα τραγούδια από τα μπαλκόνια τους. Εκείνο το αιφνίδιο πάθος της Πάτρας για τον Μίκη με υποψίασε, αλλά δε του είπα τίποτα. Είναι ο παθιασμένος αποχαιρετιστήριος ερωτικός εναγκαλισμός μίας γυναίκας που ξέρει, με κάποια ενοχή, ότι σε λίγο θα παραδοθεί στην αγκαλιά ενός άλλου. Και αυτός πράγματι θα είναι τέκνο της Αχαΐας .
H επεισοδιακή αναχώρηση… και οι ποιήτριες!
Οι καημένες οι ποιήτριες ξεροστάλιαζαν καρτερικά. Όταν ολοκληρώθηκε το γλέντι, ο Μίκης, τύφλα, τι συνέντευξη να δώσει για τον Σεφέρη και τον Ελύτη; «Ελάτε μαζί μας! Το πρωί τα σπουδαία» τους είπε.
Η αποκοτιά του αιφνιδίασε πιο πολύ εμένα παρά τα κορίτσια. Έτσι σε κατάσταση ευθυμίας πήραμε το δρόμο της επιστροφής μαζί τους. Φτάσαμε στο Βραχάτι σε κακά χάλια Από νωρίς είχε φανεί η προτίμηση κάθε ποιήτριας ανάμεσα στους συνεντευξιαζόμενους.
Περιοριστήκαμε στο ισόγειο, στο ξενώνα. Το άβατο της οικογένειας έμεινε απαραβίαστο , Εμείς στο μπροστινό δωμάτιο που φέρει τον βαρύγδουπο τίτλο «Αίθουσα Μιτεράν» κι ο Μίκης με την άλλη ποιήτρια συνομιλούσε στο βάθος του διαδρόμου. Στο πίσω δωμάτιο
*Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του Μίμη Ανδρουλάκη.
