Μία μουσικοθεατρική παράσταση, βασισμένη στο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, παρουσιάστηκε το βράδυ της Τρίτης 9 Σεπτεμβρίου, στον «Πολυχώρο Πολιτισμού» της Ιχθυόσκαλας, στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ της Πάτρας και μπροστά σ’ ένα πολυπληθές και θερμό κοινό.
Το έργο ανέβηκε σε σκηνοθεσία, αφήγηση και προσαρμογή κειμένου, Διονύση Βούλτσου, μουσική επιμέλεια/ κανονάκι Ελευθερία Δαουλτζή, κρουστά Νικολία Κούκιου, στο τραγούδι η Ελένη Γκίκα. Τεχνικός παράστασης: Νίκος Τσαμαντάνης, Σχεδιασμός αφίσας: Νικολέτα Κόζη.
Το «θέρος έρος» ή άλλως, «το ειδύλλιον της Πρωτομαγιάς», ανήκει στην χορεία των «ερωτικών» του διηγημάτων. Η μελέτη του «ερωτικού» Παπαδιαμάντη αίρει ερωτήματα σε σχέση με την αυτοβιογραφική πτυχή των παθιασμένων και πολλές φορές στο όριο, αισθησιακών κειμένων του πεζογράφου.
Εκατόν δεκατέσσερα χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Παπαδιαμάντης εξακολουθεί να είναι μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της νεοελληνικής λογοτεχνίας και ένας από τους κορυφαίους διηγηματογράφους μας. Ποιο όμως, σύστημα χρησιμοποιεί στα διηγήματα του για να μιλήσει; Πολλοί μελετητές προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν ακόμη και σήμερα τη λογοτεχνική του δυναμική κι εν τέλει, αυτό καταδηλώνει τη σημαντικότητα του έργου του.
Η γραφή του Παπαδιαμάντη, ιδιότυπη και πρωτότυπη, εκτείνεται σε δύο, κυρίως, πεδία: Στο ρεαλιστικό, οπότε γίνεται άριστος ηθογράφος και στο ποιητικό, οπότε γίνεται ψυχογράφος και αναζητά την ανατομία της ανθρώπινης ψυχής. Οι ρεαλιστικοί τόνοι εναλλάσσονται με τις ποιητικές εκφάνσεις της καθημερινής ζωής και μαζί με τους συμβολισμούς και τις αλληγορίες, που η εκκλησιαστική παιδεία του κοσμοκαλόγερου φέρνει στο προσκήνιο, χτίζουν το θαυμαστό μωσαϊκό του Παπαδιαμαντικού κόσμου.
Το «θέρος έρος» είναι μία αποθεωτική καταγραφή της ιεροτελεστίας της Άνοιξης. Η Ματή, η ηρωίδα του διηγήματος, εκπάγλου καλλονής, λες και ζωντάνεψε ο πίνακας του Μποτιτσέλλι, αντιπροσωπεύει την ίδια τη Ζωή, στην πλέον αξιέραστη εκδοχή της. Την κόρη διεκδικούν δύο νέοι άνδρες, που αντιπροσωπεύουν, ο καθένας, άλλες κατά προτεραιότητα δυνάμεις της φύσης. Ο Αγρίμης, εν είδει Πανός, εκφράζει την ακατάλυτη ζωική ορμή και το ακατέργαστο πάθος. Ο Κωστής με τη σειρά του, είναι ο ενσυναίσθητος ποιητικός νους, που πολιορκεί, πρωτευόντως, την καρδιά της μούσας του. Η συμπλοκή των δύο αντεραστώνσυμβολίζει την αιώνια διαμάχη ανάμεσα στο άλογο και το έλλογο, ανάμεσα στο ένστικτο και τη συνείδηση. Ποιος επικρατεί; Ούτως ή άλλως, ο Έρωτας!
Την μουσικοθεατρική παράσταση παρακολούθησαν ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού – Προγραμματισμού, και Δημοτικής Περιουσίας Αποστόλης Αγγελής, δημοτικοί και διαμερισματικοί σύμβουλοι.
