Η γυναίκα είναι επιστήμονας, σοβαρή, καταρτισμένη. Υπάρχει συνάφεια του αντικειμένου της με τη δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου, που κατηγορείται ότι σκότωσε τα τρία κορίτσια της στην Πάτρα.
Θέλησε να διατηρηθεί η ανωνυμία της (τα στοιχεία της είναι στη διάθεση της Πελοποννήσου). Δεσμεύτηκε όμως ότι όταν ολοκληρωθεί η ακροαματική διαδικασία για τον θάνατο της Τζωρτζίνας, θα μιλήσει επώνυμα.
Σήμερα τεκμηριώνει τους λόγους που συμπεριφέρεται ως… συνήγορος του διαβόλου, δηλαδή της κατηγορουμένης και του δικηγόρου της, Αλέξη Κούγια:
«Διαπίστωσα ότι πολλοί γιατροί κατέθεσαν στο δικαστήριο πως είχαν υποψιασθεί ότι η μητέρα ήταν πιθανό να έκανε κακό στο παιδί της. Ερώτημα πρώτο: Γιατί δεν πήγαν στην Αστυνομία; Ερώτημα δεύτερο: Γιατί της επέτρεψαν να πάρει το παιδί στο σπίτι; Για να το… αποτελειώσει; Ομως, στο σπίτι δεν συνέβη κάτι κακό…».
Η συνομιλήτριά μας κάνει και μια χαρακτηριστική επισήμανση: «Ενας γιατρός δεν πηγαίνει στο δικαστήριο ως μάρτυρας κατηγορίας, αλλά ως μάρτυρας ειδικών γνώσεων».
Η επιστήμονας έχει μείνει με τις απορίες: «Γιατί όταν γιατροί σύρονται στα δικαστήρια για υπαρκτές ή ανύπαρκτες αμέλειες, δεν τυγχάνουν δημόσιας στήριξης από επίσημους ιατρικούς φορείς και κάτι τέτοιο συνέβη μόνο στην εκδικαζόμενη υπόθεση της κ. Πισπιρίγκου; Αλλά και γιατί; Ενώ την περίοδο της πανδημίας καθυβρίσθηκαν και συκοφαντήθηκαν γιατροί διότι δήθεν οδήγησαν συνανθρώπους μας στον θάνατο, ούτε τότε κάποιος ιατρικός σύλλογος εξέφρασε την συμπαράστασή του;».
Αν μη τι άλλο, οι απορίες δεν είναι αβάσιμες. Είναι δε βέβαιο ότι θα πάρουν έκταση σ’ ένα διευρυμένο πεδίο αντιπαράθεσης μόλις διατυπωθούν και επώνυμα.
