Του Θεόδωρου Λουλούδη και του Σωτήριου Σαρδελή*
Το προηγούμενο διάστημα υπήρξε έντονη συζήτηση για την εγγραφή των αγροτών στα κατά τόπους επιμελητήρια. Μάλιστα, είχε προχωρήσει η διαδικασία με την ανάρτηση προς διαβούλευση σχετικού νομοσχεδίου, την οποία μπορείτε να βρείτε στον σύνδεσμο http://www.opengov.gr/ypaat/?p=2951.
Μπορούν να προκύψουν οφέλη όμως από μια τέτοια υποχρέωση;
Είναι βέβαιο ότι στον αγροτικό κόσμο η ιδέα μιας ακόμη ετήσιας οικονομικής επιβάρυνσης δεν γίνεται δεκτή με θετική διάθεση. Υπάρχουν έντονες αντιδράσεις, καθώς δημιουργείται η αίσθηση ότι τα Επιμελητήρια, επεκτείνοντας τις δραστηριότητές τους σε νέους τομείς, απαιτούν επιπλέον αμοιβές.
Ο νομός Αχαΐας στηρίζεται παραδοσιακά στην αγροτική παραγωγή. Με κύρια προϊόντα την κορινθιακή σταφίδα, το κρασί, το ελαιόλαδο, το αιγοπρόβειο γάλα αλλά και τα κηπευτικά, αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της επιχειρηματικότητας, από κοινού με τον τομέα μεταποίησης των προϊόντων αυτών. Αυτό που χρειάζεται ο ευρύτερος τομέας είναι εξωστρέφεια και τεχνογνωσία για τον εκσυγχρονισμό του.
Το Επιμελητήριο αποτελεί έναn φορέα με εκτόπισμα και γνώση σε αυτούς του τομείς. Η διοργάνωση εκθέσεων, συνεδρίων, επιστημονικών ημερίδων όπως και η παρουσία σε εγχώριες ή διεθνείς εκθέσεις, είναι κάτι το οποίο υπάρχει σήμερα, αλλά δεν είναι στο επίπεδο που θα έπρεπε. Είναι χαρακτηριστικό ότι Επιμελητήρια σε άλλους νομούς της χώρας έχουν ιδρύσει αγροτικά τμήματα εδώ και αρκετά χρόνια, με οικειοθελή συμμετοχή από τους αγρότες και τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά.
Πρέπει να υποχρεωθούν οι παραγωγοί να εγγραφούν στο επιμελητήριο;
Η υποχρέωση θα πρέπει να έρθει μέσα από μια αναγκαιότητα. Το επιμελητήριο πρέπει να έρθει κοντά στους αγρότες επιχειρηματίες. Να προσφέρει την τεχνογνωσία και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις συνεργασιών με τους υπόλοιπους παραγωγικούς φορείς του νομού. Είναι χαρακτηριστικό ότι για την εφαρμογή νέων πρακτικών καλλιέργειας πλέον απαιτούνται ειδικότητες που δεν είχαν καμία σχέση με τον πρωτογενή τομέα παλιότερα, με αιχμή του δόρατος τους επαγγελματίες στο τομέα της πληροφορικής.
Η απάντηση στο ερώτημα που τίθεται, δηλαδή, είναι ότι το Επιμελητήριο θα πρέπει να κάνει το άνοιγμα προς τον αγροτικό τομέα. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μόνο θετικό και η συμμετοχή των αγροτών θα είναι δεδομένη.
Κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί και εφαρμοστεί σημαντικά μέτρα για την ανάπτυξη των τοπικών προϊόντων. Όμως σύντομα το ένα ή το άλλο ατονούν και αναμένουμε μια νέα εξαγγελία για να συνεχίσουμε. Δεν έχει λείψει η δημιουργικότητα από την προώθηση των προϊόντων, αυτό που λείπει είναι η χάραξη μιας σταθερής πολιτικής ανάπτυξης, marketing και προώθησης σε επίπεδο τοπικό ή ευρύτερης κλίμακας. Ένα μακροχρόνιο σχέδιο που θα αποτελέσει τον οδηγό για την οικονομική ανάπτυξη της Αχαΐας.
Οι τομείς στους οποίους θα πρέπει να εστιάσουμε είναι:
Βελτίωση των τεχνικών παραγωγής.
Αλληλεπίδραση/συνεργασία με τον τομέα της μεταποίησης για βελτίωση του τελικού προϊόντος.
Αλληλεπίδραση/συνεργασία με τον τομέα της εστίασης και του τουρισμού, για τη διαμόρφωση μιας ισχυρής γαστρονομικής ταυτότητας, που θα αναβαθμίσει την εμπειρία του επισκέπτη στην Αχαΐα.
Δημιουργία νέων, και ενίσχυση της θέσης των υπαρχόντων, προϊόντων γεωγραφικής ένδειξης και προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης.
Παραγωγή πιστοποιημένων προϊόντων.
Σταθερή παρουσία σε εγχώριες και διεθνείς εκθέσεις.
Εκπαίδευση των γεωργών/ κτηνοτρόφων.
Δημιουργία μακροχρόνιου πλάνου προωθούμενων καλλιεργειών/προϊόντων σε επίπεδο νομού.
*Ο Θεόδωρος Λουλούδης είναι υποψήφιος πρόεδρος Επιμελητηρίου Αχαΐας και επικεφαλής του συνδυασμού «Επιμελητήριο Πρωταγωνιστής».
*Ο Σωτήριος Σαρδελής είναι γεωπόνος μελετητής, σύμβουλος αγροτικών επιχειρήσεων και υποψήφιος με το συνδυασμό «Επιμελητήριο Πρωταγωνιστής».
