Μερικές σκέψεις μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Αχαΐα.
Ήλθε το κουτσουρεμένο κυβερνητικό κλιμάκιο και εξήγγειλε κάποια μέτρα.
Λοιπόν τελειώσαμε, το λύσαμε το πρόβλημα; Μάλλον όχι και ως επιχείρημα υπενθυμίζω τις περσινές πυρκαγιές στην Τριταία (Κάλφα, Αγ Βαρβάρα κλπ).
Υλοποιήθηκαν οι εξαγγελίες εκτός από ένα μικρό βοήθημα 3000euro σε κάποιες οικογένειες για την οικοσκευή?
Και εδώ η απάντηση είναι όχι.
Το δεύτερο ζήτημα είναι η παρέλαση των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων.
Κάποτε στην χώρα μας υπήρχαν δύο κόμματα, δεξιά και κέντρο που εναλλάσσονταν στην εξουσία. Υπήρχε επίσης και η αριστερά με μικρότερα ποσοστά.
Αυτό υποστήριζε και η θεωρία των δυομισυ κομμάτων. Όχι ότι είμαι θιασώτης αυτής της θεωρίας, αλλά θέλω να πω το εξής.
Η έλευση του αρχηγού της αξιωματικης αντιπολίτευση αποτελούσε είδηση. Σήμερα με εννέα πολιτικούς αρχηγούς, η έλευσή τους περνάει σε μονόστηλα η διστηλα των εφημερίδων.
Στημένες εκδηλώσεις, κινητοποίηση στελεχών, φωτογραφίες, αντε επιτελεσαμε το χρέος μας και τέλος.
Η ουσία είναι τι γίνεται σήμερα. Θα σκύψουν όλα τα κόμματα ώστε να διαμορφωθούν οι συνθήκες εκείνες που θα μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι έχεις ως κράτος την επάρκεια να αντιμετωπίσεις τις φυσικές καταστροφές ;
Θα αποφασίσουν να εξοπλιστούμε ως χώρα με τα κατάλληλα μέσα?
Έτσι θα μιλάμε για ασφάλεια και πολιτική προστασία.
Όλα τ άλλα είναι ξεπερασμένα και όσο συνεχίζονται ανοίγουν την ψαλίδα δυσπιστίας κράτους έναντι πολίτη.
