Ναυτικοί, εφοπλιστές, ιδιοκτήτες διυλιστηρίου στον Περσικό Κόλπο, παραγωγοί βιολογικών προϊόντων, ιδιοκτήτες ποδοσφαιρικής ομάδας, επενδυτές στις κατασκευές και τον χώρο της ενέργειας, τώρα και καναλάρχες.
Ο Γιάννης Καϋμενάκης και ο Δημήτρης Μπάκος, οι Διόσκουροι ναυτικοί που εξελίχθηκαν σε εφοπλιστές με έδρα τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και πλέον σε πολυσχιδείς επιχειρηματίες, μπορεί να ξεκίνησαν να εισέρχονται αθόρυβα στο ελληνικό γίγνεσθαι τη δεκαετία του 2000, τώρα όμως ετοιμάζονται να πάρουν θέση στην κεντρική σκηνή. Η απόφασή τους να επενδύσουν στα τηλεοπτικά media θα φέρει ένα νέο επεισόδιο στις μεγάλες αλλαγές που έχουν συντελεστεί τα τελευταία χρόνια στο τηλεοπτικό τοπίο και σε μια περίοδο ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα σε συνάρτηση τόσο με τα απόνερα που δημιουργεί ο πόλεμος στην Ουκρανία, όσο και με την εσωτερική πολιτική σκηνή.
Ως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, την Παρασκευή 15 Απριλίου, το δίδυμο, σύμφωνα με απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες, είχε φτάσει στην υπογραφή προσυμφώνου για την εξαγορά δύο περιφερειακών τηλεοπτικών σταθμών της Αττικής.
Το πρώτο είναι το ΚONTRA CHANNEL της οικογένειας Κουρή και το δεύτερο το ACTION 24 του επιχειρηματία Διονύση Παναγιωτάκη. Μάλιστα, ήδη από την περασμένη Τρίτη έχει ξεκινήσει ο ενδελεχής έλεγχος στα οικονομικά των δύο τηλεοπτικών επιχειρήσεων, το due diligence, από ομάδα της Deloitte που θα ανάψει και το πράσινο φως για την ολοκλήρωση των δύο deals.
Είναι λοιπόν ηλίου φαεινότερον ότι οι δύο νέοι «παράγοντες» με τα χοντρά πορτοφόλια και -λένε- μεγάλα «εγώ», από τα Εμιράτα, επιδιώκουν ρόλο στην κοινωνία και στο πολιτικό σκηνικό με την αγορά δύο ή τριών πολυδάπανων μέσων ενημέρωσης, εκ των οποίων τα δύο είναι και αντικυβερνητικά, το δε OPEN το πλέον φιλορωσικό στην Ελλαδα. Γι’ αυτό άλλωστε και εκπρόσωπός τους συναντήθηκε προ ημερών με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Γιάννη Οικονόμου και την κυρία Oλγα Γεροβασίλη του ΣΥΡΙΖΑ για να τους ενημερώσει ότι οι κύριοι Μπάκος και Καϋμενάκης θέλουν να μπουν στα media.
Το ερώτημα τώρα είναι τι θα κάνει ο Ιβάν Σαββίδης. Αν δηλαδή θα αντιμετωπίσει την πρόταση των Μπάκου – Καϋμενάκη για την εξαγορά του OPEN (και των ιστότοπων ethnos.gr και imerisia.gr) ως διέξοδο από μια επένδυση που συνεχίζει να αιμορραγεί (λέγεται ότι έχει «κάψει» περί τα 100 εκατ. ευρώ από τη στιγμή που συγκροτήθηκε το κανάλι), αλλά και την οποία εικάζεται ότι μπορεί να απολέσει στην περίπτωση που κλιμακωθούν περαιτέρω οι Δυτικές κυρώσεις σε Ρώσους πολίτες που θεωρείται ότι συνδέονται με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Αν και οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι οι δύο πλευρές φαίνεται να τα βρίσκουν, η πλευρά Σαββίδη επιμένει να διαψεύδει τόσο ένα deal για το OPEN όσο και τη σεναριολογία για επικείμενη έξοδο του Πόντιου επιχειρηματία κι από άλλες επενδύσεις στην Ελλάδα, όπως ο ΟΛΘ. Μια σεναριολογία που τροφοδοτείται και από την ηχηρή απουσία του από την Ελλάδα εδώ και περίπου δύο χρόνια. Σε κάθε περίπτωση, το δίδυμο των εφοπλιστών/επιχειρηματιών φέρεται να θέλει να αποκτήσει το OPEN, που διαθέτει άδεια πανελλαδικής εμβέλειας, θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο μπορεί να αποκτήσει παρεμβατικότητα στον δημόσιο διάλογο. Αυτό εξάλλου φάνηκε και από τις προτάσεις που κατέθεσαν στα δύο συγκεκριμένα περιφερειακά κανάλια τα οποία διατηρούν προφίλ ενημερωτικό διαφορετικής πολιτικής απόχρωσης και με δικό τους κοινό.
Το θέμα είναι πως και τα τρία θα μπορούσαν να «κουμπώσουν» σε ένα ενιαίο στρατηγικό σχέδιο και φυσικά τις απώτερες επιδιώξεις των κυρίων Μπάκου και Καϋμενάκη. Επιχειρηματικά η κίνηση μπορεί να έχει κάποια λογική, εφόσον υπάρξει σημαντική αναδιάρθρωση στη λειτουργία των καναλιών -κυρίως του μεγαλύτερου- ώστε με ένα νέο πλάνο ανάπτυξης και επενδύσεων να καταστούν κερδοφόρα.
Κάτι βέβαια διόλου εύκολο, ιδίως σε αυτή την περίοδο του έντονου ανταγωνισμού αλλά και των αναταράξεων στην αγορά. Στο μεταξύ τα νέα αποκτήματα θα μπορούσαν να «συνδυαστούν» και με άλλες επιχειρηματικές κινήσεις που είτε ήδη έχουν κάνει, όπως η εταιρεία ενέργειας Volton και τα διάφορα ΦΒ πάρκα στα οποία έχουν επενδύσει ανά την Ελλάδα, είτε με νέες.
Πάντως από εποπτικής-ρυθμιστικής άποψης φαίνεται πως ένα πιθανό συνδυαστικό deal δύσκολα θα βρει τοίχο στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, καθώς υπάρχει το προηγούμενο με την κοινή ιδιοκτησία που έχουν οι δύο πανελλαδικοί τηλεοπτικοί σταθμοί, STAR CHANNEL και ALPHA TV. Σε κάθε περίπτωση, ένα πιθανό deal που θα συμπεριλαμβάνει και το OPEN μπορεί να πυροδοτήσει και ένα ντόμινο κινήσεων που θα επηρεάσει κι άλλους χώρους. Στην περίπτωση των Μπάκου – Καϋμενάκη, ίσως και τη συμμετοχή τους στον Ομιλο Ελλάκτωρ, όπου κατέχουν το 30%.
Οι κατασκευές
Αν κάτι οφείλει κανείς να αναγνωρίσει στο δίδυμο των εφοπλιστών Δημήτρη Μπάκου και Γιάννη Καϋμενάκη είναι η τόλμη και η αποφασιστικότητά τους να πέφτουν στα βαθιά νερά του επιχειρείν ακόμη και όταν αυτά είναι αχαρτογράφητα. Αλλωστε, αυτό το πλεονέκτημά τους αποτελεί συχνά και τη χρυσή εφεδρεία των επιχειρημάτων τους, όταν καλούνται να πείσουν τους συνομιλητές τους ότι δεν χρειάζεται να γνωρίζει κανείς πολλά για να επενδύσει σε έναν κλάδο.
Είναι το ίδιο αφήγημα που χρησιμοποιούν λέγοντας ότι ούτε από μπίζνες της θάλασσας γνώριζαν, ούτε από ποδόσφαιρο, αλλά η επιμονή και η δουλειά τούς αντάμειψαν.
Στην Ελλάκτωρ μπήκαν σε μια περίοδο σκληρής μετοχικής αντιπαράθεσης μεταξύ της προηγούμενης διοίκησης Καλλιτσάντση και της ολλανδικής Reggeborgh Invest, δηλώνοντας άγνοια για τα εργοτάξια, αλλά πρόθυμοι να μάθουν.
Στο μυαλό τους, λένε όσοι τους γνωρίζουν, υπήρχε πάντα το μοντέλο διοίκησης της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ του κ. Γιώργου Περιστέρη. Ηθελαν δηλαδή ο Ολλανδός μέτοχος, ο οποίος αρχικά είχε επενδύσει στον κατασκευαστικό όμιλο της Μεσογείων, να έχει έναν ρόλο παθητικού επενδυτή, όπως στη ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, κι εκείνοι να διοικούν.
Ο ρόλος του Εξάρχου
Με τις πληροφορίες να συγκρούονται για τον άνθρωπο που έφερε στο κατώφλι των κατασκευών τους κύριους Μπάκο – Καϋμενάκη, η επικρατέστερη εκδοχή λέει ότι η γνωριμία τους με τη διοίκηση Καλλιτσάντση έγινε με την μεσολάβηση του κ. Αλέξανδρου Εξάρχου, τέως επικεφαλής του Ακτωρα και νομικού συμβούλου της εταιρείας. Κατ’ άλλους, στον μετοχικό γάμο με τους εφοπλιστές και την Ελλάκτωρ καθοριστικό ρόλο διαδραμάτισε και χρηματιστηριακός παράγοντας με προσβάσεις στον όμιλο και τους πρώην μετόχους του.
Ο κ. Εξάρχου, τον οποίο είχε χρήσει CEO ο κ. Σάκης Καλλιτσάντσης αμέσως μετά το proxy war για την απόκτηση του ελέγχου του τεχνικού ομίλου, φέρεται να είχε γνωρίσει στις χώρες των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων τους δύο εφοπλιστές και να τους εμφάνισε σαν μπαλαντέρ την περίοδο της μεγάλης αναμέτρησης των αδερφών Καλλιτσάντση με τους Ολλανδούς.
Οταν οι μετοχικές ισορροπίες άλλαξαν και η Ελλάκτωρ γύρισε με τον πιο επεισοδιακό τρόπο σελίδα, ο κ. Εξάρχου, έμπιστος και στενός συνεργάτης της προηγούμενης διοίκησης, πέρασε στο στρατόπεδο των εφοπλιστών και σήμερα εμφανίζεται ως το alter ego της ολιγομελούς ομάδας τους.
Πλέον οι δύο επιχειρηματίες αποτελούν έναν ισχυρό μέτοχο με ποσοστό 30% του κατασκευαστικού ομίλου, με τη διαφορά όμως, όπως άλλωστε υποστηρίζουν, ότι αν και ελέγχουν ισχυρή πλειοψηφία στον όμιλο, δεν συμμετέχουν στη διοίκηση. Ο λόγος δεν είναι άλλος από μια σκληρή διαμάχη που ξέσπασε την τελευταία διετία με τη Reggeborgh Invest, η οποία έχει εξελιχθεί σε βιομηχανία εξωδίκων που τροφοδοτούν και οι δυο πλευρές.
Οσοι αναρωτιούνται πού θα οδηγήσει αυτή η σύγκρουση εκτιμούν ότι έχουν αρχίσει να ωριμάζουν από καιρό οι σκέψεις ότι η συμπόρευση όχι μόνο δεν είναι εφικτή, αλλά αποδεικνύεται και επιζήμια για την πορεία ανάκαμψης του ομίλου. Αναζητείται, επομένως, ένας τρόπος εξόδου που θα είναι επωφελής για τους επενδυτές του Περσικού κόλπου.
Πρόταση εξαγοράς
Παρά το γεγονός ότι δεν επιβεβαιώνεται από τους ίδιους, πληροφορίες αναφέρουν ότι οι δύο μέτοχοι της Ελλάκτωρ απέρριψαν πρόσφατα πρόταξη εξαγοράς του ποσοστού τους στην εταιρεία από ισχυρό επιχειρηματικό όμιλο της χώρας. Η πλευρά των εφοπλιστών δηλώνει ότι δεν προτίθεται να πουλήσει τις μετοχές της, ωστόσο άλλοι υποστηρίζουν ότι η πρόταση απορρίφθηκε γιατί δεν ικανοποιήθηκαν από το προσφερόμενο τίμημα.
Οι δύο εφοπλιστές έχουν δαπανήσει τα τελευταία χρόνια πάνω από 140 εκατ. ευρώ για την απόκτηση μετοχών στην Ελλάκτωρ. Τις μετοχές αυτές απέκτησαν σταδιακά μέσω της Farallon, αγοράζοντας τα μερίδια της οικογένειας Καλλιτσάντση (25,5%), που ήταν ενέχυρο στο επενδυτικό fund έναντι δανείoυ που είχε χορηγήσει στους πρώην μεγαλομετόχους του ομίλου, στη μάχη που έδωσαν με την πλευρά Μπόμπολα – Κούτρα το καλοκαίρι του 2018.
Mετά την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Ελλάκτωρ κατά 125 εκατ. ευρώ, αύξησαν τη συμμετοχή τους στην εταιρεία στο 30%, αγοράζοντας δικαιώματα και αδιάθετες μετοχές της αύξησης. Κρίσιμο σταυροδρόμι για την επόμενη μέρα στο εσωτερικό του ομίλου εκτιμάται ότι θα είναι και η επικείμενη αύξηση κεφαλαίου της Ελλάκτωρ, η οποία προετοιμάζεται αθόρυβα για να ενισχυθεί κεφαλαιακά η εταιρεία εν όψει των μεγάλων δημοπρατήσεων και του διαγωνισμού της Αττικής οδού.
Πολλοί μιλούν για μεγάλη αύξηση, η οποία θα αποτελέσει ισχυρό μοχλό πίεσης στην πλευρά των εφοπλιστών και μπορεί να λειτουργήσει και ως επιταχυντής μετοχικών εξελίξεων στον όμιλο Ελλάκτωρ.
Ειδικές αποστολές
Πάντως αν για κάτι διακρίνονται οι δύο εφοπλιστές/επιχειρηματίες, που διανύουν την έκτη δεκαετία της ζωής τους, είναι η επιμονή και η μεθοδικότητα. Κάτι εξάλλου που τους βοήθησε να εξελιχθούν σε αυτό που είναι σήμερα ξεκινώντας ο καθένας από διαφορετική αφετηρία. Από το χωριό Κολλίνες της Αρκαδίας ο Δημήτρης Μπάκος, απ’ τον Κορυδαλλό ο Γιάννης Καϋμενάκης, ως τη ναυτική σχολή στις αρχές του ’70 και την επαγγελματική συνάντηση πάνω στα δεξαμενόπλοια γνωστής εταιρείας που αναλάμβανε εξαιρετικά δύσκολες αποστολές, η σχέση τους εξελίχθηκε σε αδερφική φιλία!
Ο ένας στη γέφυρα και ο άλλος στο μηχανοστάσιο, έφτασαν με τα χρόνια να εξελιχθούν σε καπετάνιο και α’ μηχανικό αντίστοιχα, αντιμετωπίζοντας κάθε είδους πρόκληση ως ευκαιρία.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, αποφάσισαν να αφήσουν τα μπάρκα και να ασχοληθούν με τη ναυτιλία επιχειρηματικά. Ξεμπάρκαραν στο λιμάνι της Φουτζέιρα, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και με τις γνωριμίες που είχαν φροντίσει να κάνουν κατάφεραν να υπογράψουν το πρώτο τους συμβόλαιο για μεταφορά καυσίμων. Ηδη το «κομπόδεμα» από τις αποστολές χωρίστηκε σε ποσοστά ενός παλιού πλοίου.
Ομως οι ίδιοι βρίσκονταν στην καρδιά της παγκόσμιας πετρελαϊκής βιομηχανίας και η ευκαιρία φάνταζε μοναδική. Ιδίως όταν λίγο καιρό μετά ξέσπασε ο πόλεμος του Περσικού κόλπου. Η ζήτηση αυξήθηκε, οι αμοιβές το ίδιο, όπως επίσης και το ρίσκο…
Ηδη οι Ιρακινοί άδειαζαν χιλιάδες τόνους πετρελαίου στον Κόλπο απειλώντας με «πύρινη κόλαση» που θα εξαπλωνόταν ως τα ανατολικά παράλια της Σαουδικής Αραβίας. Μόνο που η ευκαιρία που γεννά η ανάγκη να μη διαταραχθεί η εφοδιαστική αλυσίδα πετρελαίου από την περιοχή θα είναι μεγάλη. Το ίδιο βέβαια και τα λεφτά.
Αυτό θα αποτελέσει εξάλλου και το πρώτο ορόσημο στη μετέπειτα πορεία τους.
Το 1997 θα δημιουργήσουν την εταιρεία Akron Trade and Transport, με έδρα το λιμάνι της Φουτζέιρα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, μόλις 70 ναυτικά μίλια από τα στενά του Ορμούζ. Η εταιρεία, που σήμερα αποτελεί τη ναυαρχίδα των επιχειρήσεών τους, θα προσφέρει αρχικά υπηρεσίες πετρέλευσης και αργότερα ship management στην ευρύτερη περιοχή και κυρίως σε Ινδία και Κίνα. Παράλληλα θα αναπτύξει και τμήμα trading προϊόντων πετρελαίου.
Ο δεύτερος πόλεμος στον Κόλπο, το 2003, είναι που θα δώσει τρομερή ώθηση στην εταιρεία τους, πυροδοτώντας ένα μεγάλο ράλι στις τιμές του πετρελαίου και ωθώντας ανοδικά και τις τιμές στα ναύλα.
Οι δουλειές ανοίγουν έτι περαιτέρω και ο στόλος σταδιακά αρχίζει να αυξάνεται. Σήμερα η Akron εμφανίζεται να διαθέτει στόλο από 11 δεξαμενόπλοια, τα λεγόμενα bunker vessels. Σύμφωνα με ναυτιλιακές πηγές, οι δύο επιχειρηματίες φέρονται να σχετίζονται έμμεσα ή άμεσα και με άλλες εταιρείες, όπως η Smart Tanker με έδρα την Ελλάδα, η οποία έχει στόλο με 8 δεξαμενόπλοια, χωρητικότητας από 100.000 έως 300.000 τόνους, η AltoMare με δύο δεξαμενόπλοια VLCC, χωρητικότητας άνω των 300.000 τόνων, και άλλες. Συνολικά οι δύο άνδρες φέρονται να ελέγχουν πάνω από 30 πλοία, όλα για τη μεταφορά πετρελαίου.
Το διυλιστήριο
Μάλιστα τα τελευταία χρόνια έχουν μπει αρκετά δυναμικά και στον χώρο της διύλισης, καθώς εταιρεία συμφερόντων τους έχει κατασκευάσει και λειτουργεί ένα από τα τέσσερα διυλιστήρια στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Το διυλιστήριο, δυναμικότητας 20.000 βαρελιών πετρελαίου την ημέρα, που ως το 2026 σχεδιάζεται να έχει επεκταθεί στα 62.000 την ημέρα μέσα από ένα ευρύ πλέγμα επενδύσεων, βρίσκεται επίσης στο Εμιράτο Φουτζέιρα.
Ως ιδιοκτήτρια εταιρεία εμφανίζεται η ECOMAR Εnergy Solutions. Μάλιστα για την επίβλεψη του μεγαλεπήβολου έργου οι κύριοι Μπάκος και Καϋμενάκης επιστράτευσαν πρώην στελέχη των Ελληνικών Πετρελαίων. Παράλληλα με το διυλιστήριο εξαγόρασαν και κατασκεύασαν μεγάλες αποθήκες καυσίμων.
Ποδόσφαιρο και βιολογικά
Στην Ελλάδα, πάλι, σχεδόν συμπτωματικά, με την έναρξη του νέου πολέμου στον Κόλπο το 2003, που θα δώσει «φτερά» στην Akron, οι δύο άνδρες θα κάνουν τις πρώτες τους κινήσεις επί ελληνικού εδάφους.
Η πρώτη είναι μία ιδέα του Δημήτρη Μπάκου. Θα εξαγοράσουν τις μετοχές της ποδοσφαιρικής ομάδας του Αστέρα Τρίπολης και ταυτόχρονα θα ενεργοποιήσουν ένα φιλόδοξο σχέδιο, τη δημιουργία της μεγαλύτερης φάρμας βιολογικής καλλιέργειας στη χώρα, στα ορεινά της Αρκαδίας, κοντά στο χωριό του Δημήτρη Μπάκου.
Ο μύθος θέλει οι δυο τους να αποφασίζουν να εμπλακούν με το ποδόσφαιρο έπειτα από ένα φιλικό ματς που παρακολούθησαν μεταξύ του Αστέρα Τρίπολης και της ιστορικής ομάδας της πόλης, του Παναρκαδικού.
Ο Καϋμενάκης, με καταγωγή (από την πλευρά του πατέρα του) από το Αρχοντοχώρι της Αιτωλοακαρνανίας και από τον Κάλαμο (από την πλευρά της μητέρας του), το γαλαζοπράσινο νησί δίπλα στη Λευκάδα και απέναντι από την Αιτωλοακαρνανία, λέγεται ότι κόλλησε το μικρόβιο της μπάλας μεγαλώνοντας στον Κορυδαλλό, την εποχή της ένδοξης Προοδευτικής. Ο δε Μπάκος γνώριζε καλά τα δρώμενα -ποδοσφαιρικά και μη- των Αρκάδων.
Η υπόλοιπη ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή. Ο Αστέρας Τρίπολης από μια συνοικιακή ομάδα («στη γειτονιά των φαναρτζίδικων», όπως λένε οι ντόπιοι), έφτασε στα σαλόνια της Super League όχι σαν φωτοβολίδα, αλλά κερδίζοντας μια θέση στις υπολογίσιμες δυνάμεις του πρωταθλήματος. Το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι ο Αστέρας χτίστηκε από το μηδέν: απέκτησε επαγγελματικές υποδομές, το γήπεδο «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης» ανακατασκευάστηκε πλήρως, δημιουργήθηκε προπονητικό κέντρο, δημιουργήθηκε ακαδημία που αιμοδοτεί την ομάδα και φέρνει έσοδα από μεταγραφές.
Σε ό,τι αφορά την Αρκαδική Οικολογική Φάρμα, όπως ονομάζεται η δομή που έχει δημιουργηθεί σχεδόν στο όριο μεταξύ Λακωνίας και Αρκαδίας, ήταν περισσότερο ένας τρόπος σύνδεσης του κ. Μπάκου με την πατρίδα του, την οποία όμως έχει «υιοθετήσει» και ο κ. Καϋμενάκης, αφού και ο ίδιος κατεβαίνει και διαμένει συχνά στις Κολλίνες.
Στη μεγάλη έκταση της φάρμας, απ’ όπου διέρχεται ο ποταμός Ευρώτας και διαθέτει και δύο τεχνητές λίμνες, λειτουργεί ένα παραδοσιακό τυροκομείο, ενώ εκτρέφονται διάφορα ζώα, από μοσχάρια και αίγες ως πρόβατα, αγριογούρουνα και πτηνά – όλα με βιολογικό τρόπο. Επίσης καλλιεργούνται αγροτικά προϊόντα. Τα προϊόντα της φάρμας διατίθενται αποκλειστικά από ένα κατάστημα στο κέντρο της Τρίπολης καθώς και από ένα ακόμη στα νότια προάστια των Αθηνών.
Οι επενδύσεις στην ενέργεια
Πέραν των παραπάνω, αναζήτησαν ευκαιρίες και στην αγορά της ενέργειας με τη Volton, καθώς και με σειρά πάρκων με φωτοβολταϊκά συστήματα ανά την επικράτεια. Η Volton, που ξεκίνησε τη λειτουργία της το 2017, δραστηριοποιείται στον τομέα προμήθειας και εμπορίας ηλεκτρικού ρεύματος και στην παροχή υπηρεσιών παροχής φυσικού αερίου.
Προ τριετίας, με την εξαγορά της ΚΕΝ του Ομίλου Καράτζη, ενίσχυσε σημαντικά το μερίδιό της στην αγορά, με τους πελάτες της πλέον να προσεγγίζουν τους 200.000. Το 70% της εταιρείας το έχουν οι δύο άνδρες και το 30% ο κ. Δημήτρης Τσίτος, ο οποίος ασκεί και τη διοίκηση.
Τον περασμένο μήνα, πάντως, η εταιρεία προσέλκυσε αρνητική δημοσιότητα, όταν ο δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά εις βάρος της ισχυριζόμενος ότι εμφάνιζε αυξημένα δημοτικά τέλη -τα οποία δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα- ως χρεώσεις του Δήμου Αθηναίων προς τους δημότες του. Σύμφωνα με στοιχεία της Volton, η εγκατεστημένη ισχύς των πάρκων που ήδη λειτουργούν, αλλά και αυτών που είναι στη διαδικασία εγκατάστασης, φτάνει στα 19 MW. Σύντομα, δε, ξεκινά η εγκατάσταση ενός νέου πάρκου ισχύος 12 MW, με τη λειτουργία του οποίου η συνολική ισχύς θα ανέβει στα 31 MW. Τέλος, βρίσκονται σε διαδικασία αδειοδότησης εγκαταστάσεις επιπλέον ισχύος 63 MW, οι οποίες εφόσον ενεργοποιηθούν θα δημιουργήσουν μια παραγωγική ικανότητα συνολική ισχύος 94 MW.
Οι οικογένειες
Τόσο ο Γιάννης Καϋμενάκης όσο και ο Δημήτρης Μπάκος έχουν παντρευτεί δύο φορές. Ο ένας έχει τέσσερα παιδιά και ο άλλος δύο. Ολα μεγάλα σε ηλικία που έχουν πάρει πλέον τον δρόμο τους και ακολουθούν τη δική τους σταδιοδρομία στην Ελλάδα. Εξ αυτών οι μισοί έχουν ενεργό συμμετοχή στις οικογενειακές επιχειρήσεις. Ο ένας γιος του κ. Μπάκου, ο Θάνος, ασχολείται με το βασικό αντικείμενο του ομίλου, την Akron Trade and Transport, στη Φουτζέιρα. Ο άλλος του γιος, ο Νίκος Μπάκος, μαζί με την Αλεξάνδρα Καϋμενάκη ασχολούνται με τις δύο ναυτιλιακές στην Ελλάδα.
Σημειώνεται ότι η οικογένεια του Γιάννη Καϋμενάκη πέρασε προ οκταετίας μια σοβαρή περιπέτεια, όταν η ανιψιά του είχε πέσει θύμα απαγωγής με σκοπό τα λύτρα. Μια υπόθεση με αίσιο τέλος, αφού το θύμα απελευθερώθηκε έπειτα από λίγες μέρες, ενώ συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν οι δράστες.
