του Δημήτρη Παλούμπη, Υποψήφιου Βουλευτή Αχαΐας – Ελληνική Λύση
Ο Άγνωστος Στρατιώτης δεν έχει όνομα, αλλά έχει ταυτότητα: είναι το σύνολο των Ελλήνων που έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα χωρίς να ζητήσουν τίποτα σε αντάλλαγμα. Το μνημείο του, στο κέντρο της Αθήνας, δεν είναι απλώς λίθοι και επιγραφές· είναι ο καθρέφτης της συλλογικής μας μνήμης και αξιοπρέπειας.
Κάθε φορά που η Πολιτεία αδιαφορεί, αφήνοντας αυτό το ιερό σημείο στο περιθώριο της καθημερινής φροντίδας ή το μετατρέπει σε αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης, τραυματίζει κάτι πολύ βαθύτερο από την εικόνα της: τραυματίζει τη σχέση της με την Ιστορία. Ο σεβασμός προς τον Άγνωστο Στρατιώτη είναι μέτρο του πολιτισμού ενός κράτους και δείκτης της ηθικής του συνέπειας.
Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών δείχνουν ότι η Πολιτεία έχει χάσει την ιεραρχία των αξιών. Είδαμε ακόμη και πρωθυπουργούς να σκύβουν μπροστά σε μνημεία ηρώων όχι από σεβασμό, αλλά για να δέσουν τα κορδόνια τους. Μια εικόνα που, όσο κι αν επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί ως «ανθρώπινη στιγμή», αποκαλύπτει την επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίζονται τα σύμβολα της εθνικής μνήμης. Όταν ο σεβασμός γίνεται μέρος της επικοινωνίας, παύει να είναι σεβασμός.
Η συζήτηση γύρω από τον ρόλο του στρατού, τη φύλαξη και τη διαχείριση του χώρου, αποδεικνύει την απώλεια προτεραιοτήτων. Ο ελληνικός στρατός δεν είναι ούτε εργολάβος ούτε καθαριστής συμβόλων. Είναι ο θεματοφύλακας της ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Η ευθύνη για τη φροντίδα των ιερών τόπων ανήκει στην Πολιτεία συνολικά, και κυρίως σε εκείνους που οφείλουν να δίνουν το παράδειγμα του σεβασμού, όχι να αναζητούν επικοινωνιακά άλλοθι.
Ο Άγνωστος Στρατιώτης δεν ζητά τίποτα, ούτε δόξα, ούτε τιμές, ούτε μνημόσυνα.
Ζητά μόνο ένα πράγμα: σεβασμό.
Από την κυβέρνηση, από την Πολιτεία και από όλους εμάς.
Γιατί όποιος ξεχνά τον Άγνωστο, ξεχνά και ποιος είναι ο ίδιος.
