Η Δημοτική Αρχή για δεύτερη φορά βγαίνει με βαρύτατους και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, ενάντια σε αυτούς που έχουν διαφορετική άποψη από την ίδια, για το θέμα του τραίνου στην Πάτρα. Η πρώτη φορά ήταν όταν χαρακτήριζε τους μελετητές του Code Patras ως «πρόθυμους μελετητές» και τώρα τους υποστηριχτές της επιφανειακής διέλευσης της σιδηροδρομικής γραμμής ως σύγχρονους «νενέκους»
Οι απόψεις της Δημοτικής Αρχής για ένα μείζον θέμα για την πόλη στηρίζονται σε πολιτικές γενικότητες που όπως η ίδια υποστηρίζει είναι «οραματικές και προς το λαϊκό συμφέρον», χωρίς πουθενά αυτές να έχουν την παραμικρή τεχνική τεκμηρίωση. Όμως σε τέτοιου είδους θέματα επειδή η τεχνική διάσταση είναι εξαιρετικά πολύπλοκη, οι τελικές πολιτικές αποφάσεις οφείλουν να λαμβάνονται έχοντας αξιολογήσει όλες τις διαφορετικές προσεγγίσεις και έχοντας εξετάσει πολύ προσεκτικά και τις τεχνικές παραμέτρους που τις συνοδεύουν.
Προσωπικά, ανήκω σε αυτούς που εδώ και τουλάχιστον μία 15ετία, υποστηρίζω με Σαφήνεια, Ανοικτά και Δημοσίως ότι είναι αναγκαιότητα για την πόλη μας η ένταξη ενός σιδηροδρομικού διαδρόμου που θα εξυπηρετεί τις υπεραστικές, τις εμπορικές αλλά κυρίως τις αστικές μετακινήσεις. Η μη οχλούσα πολεοδομική ένταξη αυτού του διαδρόμου έχει κατ’ αρχήν τεκμηριωθεί και υπάρχουν και τα αντίστοιχα παραδείγματα υλοποίησης της. Επίσης κάτι τέτοιο είναι κοινωνικοοικονομικά βιώσιμο και χρηματοδοτούμενο. Αντίθετα δεν έχω δει απολύτως τίποτα για την περίφημη υπόγεια διέλευση και το γραμμικό πάρκο πέρα από δύο απλοϊκές γραφιστικές προσεγγίσεις τηλεοπτικού animation.
Επίσης, ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι η Πάτρα έχει καθυστερήσει πάρα πολύ όχι μόνο για την σιδηροδρομική της σύνδεση με την Πρωτεύουσα, αλλά κυρίως να αποκτήσει ένα σύγχρονο δίκτυο αστικών μετακινήσεων με Μέσα Σταθερής Τροχιάς και με Λεωφορεία. Και γνωρίζω επίσης ότι για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο απαιτεί χρόνο, μελέτες και επίπονο δημόσιο διάλογο, για τον οποίο απαιτείται η εκλαΐκευση δύσκολων τεχνικών θεμάτων, έτσι ώστε όλοι να μπορούν με σαφήνεια και διαφάνεια να αξιολογήσουν τις επιμέρους προτάσεις. Μάλιστα με κάθε τρόπο έχω τονίσει ότι οφείλουμε να καθίσουμε στο τραπέζι έτσι ώστε να βρεθεί η καλύτερη πρόταση για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου. Οπότε εκτός από το «νενέκοι» εκείνο το «τρένο να’ ναι κι όπως να ’ναι» που αναφέρει η ανακοίνωση της Δημοτικής Αρχής, στην καλύτερη των περιπτώσεων αποτελεί φαντασίωση των συντακτών της για την δημιουργία εντυπώσεων, η οποία όμως έχει ως αποτέλεσμα την λάσπη στον ανεμιστήρα.
Είναι λίγο περίεργο ότι οι υβριστικοί χαρακτηρισμοί, προέκυψαν με αφορμή μία «αδιάφορη» όσον αφορά το θέμα της διέλευσης, επιστολή του Επιμελητηρίου προς την Κυβέρνηση, αφού αυτή δεν μιλά για επιφανειακή διέλευση (χωρίς όμως και να υποστηρίζει την υπόγεια όπως ήταν η στάση του επιμελητηρίου μέχρι τώρα) και όχι μετά την συνέντευξη του κ. Τερεζάκη όπου μία έντονη ανακοίνωση θα ήταν κάτι πιο λογικό και αναμενόμενο. Φαίνεται ότι αυτή η διαφαινόμενη διαφοροποίηση της στάσης του Επιμελητήριου εξόργισε την Δημοτική Αρχή.
Είναι η αφωνία των Παρατάξεων της Αντιπολίτευσης, των Φορέων, των Συλλόγων των Μηχανικών, του ΤΕΕ αλλά και των Κομματικών Οργανώσεων που σιωπούν εκκωφαντικά στην υβριστική αντιμετώπιση μίας άποψης (ανεξαρτήτως της συμφωνίας – διαφωνίας με αυτή).
Είναι αυτή η εκκωφαντική σιωπή που δίνει την δυνατότητα στον οποιονδήποτε κ. Σπίρτζη ή κ. Καραμανλή να αντιμετωπίζει ένα σημαντικό θέμα για την πόλη μόνο ψηφοθηρικά και να αγνοεί οποιαδήποτε τεχνική τεκμηρίωση και να ανακοινώνει στο πόδι οραματισμούς, λαϊκίζοντας έχοντας την σιγουριά ότι θα βρει ακολούθους.
Είναι αυτή η εκκωφαντική σιωπή που δίνει την δυνατότητα στην Δημοτική Αρχή να υβρίζει τον οποιονδήποτε έχει διαφορετική άποψη, και μάλιστα χωρίς η ίδια να έχει την παραμικρή τεκμηρίωση για την άποψή της.
Φαίνεται λοιπόν ότι ως πόλη αντιμετωπίζουμε ένα πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα πέρα από την όποια διαφωνία στο θέμα του Τραίνου. Είναι πρόβλημα της ταύτισης του Δημοσίου Διαλόγου με την Ανούσια Αντιπαράθεση, γεγονός που αφήνει την πόλη παντελώς ανοχύρωτη στην υλοποίηση επιθυμιών και σχεδιασμών του οποιουδήποτε.
Είναι πρόβλημα στην διαδικασία του Δημοσίου Διαλόγου, στην Λήψη Αποφάσεων αλλά και πρόβλημα Δημοκρατικής λειτουργίας και Διαφάνειας.
