Ακολουθεί ο διάλογος:
Αμάντα: «Μου αρέσει πάρα πολύ η πασμίνα, έτσι όπως την έχεις ρίξει στον ώμο σου. Με ενοχλεί πάρα πολύ το στρογγυλό σκουλαρίκι με τη γεωμετρία που έχει το κολιέ σου. Η εικόνα σου η μέσα είναι εντάξει»
Αμάντα: «Εμένα δεν με ενοχλεί η εικόνα σου που είναι απλή μέσα. Παρόλα αυτά θα ήθελα το σακάκι σου να είναι πιο μακρύ. Αυτό που με χαλάει είναι στα μήκη, δηλαδή θα ήθελα το σακάκι να είναι όντως ημίπαλτο»
Μιμή: «Αυτή η εικόνα παρότι που είναι πάρα πολύ απλή και κλασική μου βγάζει τέρμα μόδα»
Αμάντα: «Είναι μόδα». Και συνέχισε: «Αυτό που επίσης με ενοχλεί πιο πολύ απ’ όλα είναιη τσάντα. Δεν ξέρω μου βγάζει άνοιξη»
Μιμή: «Είναι όλο πέτρες»
Διονυσία: «Μιμή μου εγώ θα το σχολιάσω, δεν το έχω πει ποτέ, κάποια παπούτσια δεν μπορείς να τα περπατήσεις. Εμένα με ενοχλεί»
Διονυσία: «Με ενοχλεί γιατί είναι πολλές κυρίες εκεί έξω που δεν μπορούν να περπατήσουν με τα ψηλά παπούτσια. Οπότε ας έβαζες ένα παπούτσι με αυτό το ντύσιμο που να μπορεί κάποια κυρία να περπατήσει. Κουράστηκα να σε βλέπω – γιατί πίστεψέ μου χαλάς όλη την εμφάνιση όταν σε βλέπω να πηγαίνεις σκυφτή, κοιτάς πίσω και πας… ετοιμόρροπη. Με ενοχλεί πάρα πολύ. Δεν γίνεται σε όλους εμάς να μας σχολιάζουν ας πούμε αν φοράω εγώ ένα παπούτσι που δεν το περπατάω καλά θα μου πουν: “Διονυσία, είναι άβολο! Πώς θα περπατήσεις στον δρόμο εδώ δεν μπορείς να περπατήσεις πέντε βήματα;”. Και να μου αφαιρούν βαθμό και να μην το έχω πει τόσο καιρό» και πρόσθεσε: «Άλλα παπούτσια τα περπατάει πάρα πολύ ωραία, το συγκεκριμένο το τερμάτισες. Πολύ ωραίο παπούτσι»
Γεωργία: «Μην στεναχωριέσαι»
Μιμή: «Δεν στεναχωριέμαι»
Διονυσία: «Πραγματικά δεν το είπα για να σε προσβάλω»
