ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
-που κλιμακώνει την επίθεση πάνω στους εργαζόμενους και τις κατακτήσεις τους,
-που καθιερώνει την «ευέλικτη» εργασία ανάλογα με τις ανάγκες της εργοδοσίας και θεσπίζει τις 13 ώρες εργασία την ημέρα
-που ποινικοποιεί περαιτέρω την απεργία και κάθε μορφή ταξικής οργάνωσης και δράσης, διευρύνοντας το αντεργατικό-αντισυνδικαλιστικό οπλοστάσιο κράτους-εργοδοσία
ΚΑΜΕΝΑ ΤΑ ΔΑΣΗ, ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΝΕΡΟ…
Ακρίβεια, πλειστηριασμοί, εξώσεις, εργατικά «ατυχήματα», δολοφονίες μεταναστών, κρατική καταστολή, φασιστικές επιθέσεις
…ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΝ ΖΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΔΩ
ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ
ΠΕΜΠΤΗ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 10.30 ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΤΡΑΣ
(ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 10.00 ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ)
Λίγες μέρες έχουν περάσει από το σαρωτικό πέρασμα του «Ντάνιελ» από την περιοχή της Θεσσαλίας. Δεκάδες νεκροί, εκατοντάδες ζώα πνιγμένα, γιγαντιαία καταστροφή -έως ολοκληρωτική- σε δεκάδες χωριά, καταστροφή της παραγωγής και του πρωτογενή τομέα για πολλά χρόνια σχεδόν σε έναν ολόκληρο νομό, κίνδυνος υγειονομικής κρίσης, διάλυση της ζωής χιλιάδων ανθρώπων και της δυνατότητάς τους να έχουν τα στοιχειώδη για την διαβίωση, στεγαστική και επισιτιστική κρίση το επόμενο διάστημα, είναι οι παράγοντες που διαμορφώνουν την δυσβάσταχτη πραγματικότητα.
Όσο κι αν προσπαθούν οι κρατούντες να αποποιηθούν και να συγκαλύψουν τις ευθύνες τους, παρουσιάζοντας την καταστροφή ως κάτι φυσικό και αναπόδραστο, εξαιτίας της σφοδρότητας της κακοκαιρίας, είναι εμφανές ότι η γιγαντιαία καταστροφή που προκλήθηκε από την κακοκαιρία «Ντάνιελ» έχει την σφραγίδα του συστήματος. Ενός συστήματος που λειτουργεί με μόνο γνώμονα την γιγάντωση των κερδών κάποιων λίγων, σε βάρος της ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας. Ενός συστήματος, που ειδικά, εν μέσω κρίσης, δεν έχει να υποσχεθεί τίποτα άλλο πέρα από φτώχεια, εξαθλίωση, καταστροφή και θάνατο.
Η απουσία οποιουδήποτε σχεδιασμού για την αποτροπή τέτοιων φαινομένων, τα μηδαμινά αντιπλημμυρικά έργα σε μια περιοχή που μόλις πριν 3 χρόνια είχε πλημμυρίσει ξανά, με τις τότε ζημιές να μην έχουν αποκατασταθεί ακόμα, δεν αποτελούν κάποια «παραφωνία» του συστήματος, ούτε κάποιο «λάθος προς διόρθωση», αλλά απότοκο των αντικοινωνικών ιεραρχήσεων που θέτει το σύστημα. Μόνο το κέρδος μετράει. Το μεγάλο φαγοπότι εκατομμυρίων που έγινε στην Περιφέρεια Θεσσαλίας για υποτιθέμενα ή μισοτελειωμένα αντιπλημμυρικά έργα και η εγκατάλειψη όσων είχαν πληγεί αποτελούν γεγονότα που επιβεβαιώνουν την παραπάνω διαπίστωση. Η απουσία οποιουδήποτε σχεδιασμού πρόληψης και αντιμετώπισης είναι στην ουσία απαξίωση της ανθρώπινης ζωής αλλά και της δυνατότητας για αξιοπρεπή διαβίωση.
Εδώ να σημειώσουμε ότι τόσο η ένταση, όσο και η συχνότητα εμφάνισης τέτοιων καιρικών φαινομένων, δηλαδή αυτό που ονομάζεται «κλιματική κρίση», και αναπαράγεται διαρκώς σε κάθε καταστροφή από τους διευθύνοντες του «επιτελικού κράτους» και τα παπαγαλάκια τους, είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της ανεξέλεγκτης λεηλασίας του φυσικού κόσμου σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η ανεξέλεγκτη καταστροφή ολόκληρων περιοχών για να έρθουν οι μηχανές της ανάπτυξης, η καταλήστευση μέχρι εξάντλησης των φυσικών πόρων για να μετατραπούν σε εμπορικά αγαθά και γενικότερα ολόκληρη η λειτουργία του υπάρχοντος παραγωγικού και καταναλωτικού μοντέλου είναι που έχει φέρει ολόκληρο τον πλανήτη και τα οικοσυστήματά του στα όρια τους, είναι μερικοί από τους παράγοντες που παράγουν ή συμβάλλουν στην ένταση και στην συχνότητα αυτών των φαινόμενων.
Όσοι λοιπόν, επιχειρούν, πατώντας πάνω στον ανθρώπινο πόνο και την καταστροφή, να θάψουν κάτω από τις λάσπες τις ευθύνες τους, να γνωρίζουν ότι αυτές δεν κρύβονται. Η ταξική διάσταση του εγκλήματος είναι προφανής και για αυτό κράτος-δήμος-περιφέρεια, είναι υπεύθυνοι για αυτό και όχι ευεργέτες όπως θέλουν να πλασάρονται στην συνέχεια.
Αυτό άλλωστε φάνηκε τόσο πριν και κατά τη διάρκεια, όσο και μετά το πέρασμα του «Ντάνιελ». Οι άνθρωποι χωρίς καμία ενημέρωση και χωρίς καμία βοήθεια επιχειρούσαν να σώσουν τις ζωές τους και τα σπίτια τους. Το σύνθημα «μόνο ο λαός σώζει τον λαό» έγινε πράξη και πάλι. Η παντελής απουσία του κρατικού μηχανισμού ήρθε να επιβεβαιώσει τον παρασιτικό προς την κοινωνία χαρακτήρα του. Ολόκληρες περιοχές και κάτοικοι ήταν παρατημένες στο έλεος της κακοκαιρίας. Μόνο η αλληλεγγύη και η αυτοοργάνωση λειτούργησε. Απεγκλωβισμοί, παροχή βοήθειας και τροφίμων, εργασίες αποκατάστασης πραγματοποιούνται από ένα μεγάλο δίκτυο αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας που έχει δημιουργηθεί. Είναι ζητούμενο η οργή και η αγανάκτηση του κόσμου να βρει διέξοδο και να στοχοποιήσει τους πραγματικούς υπευθύνους, δηλαδή την τοπική και κεντρική εξουσία, και να έρθει σε σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική βάζοντας μπροστά τις διεκδικήσεις των κοινωνιών. Άλλωστε, το κράτος και το κεφάλαιο, θα χρησιμοποιήσουν και αυτή την καταστροφή για να κάνουν στην συνέχεια «business» και να γιγαντώσουν την κερδοφορία τους. Ανοικοδόμηση, αντιπλημμυρικά έργα και άλλα πολλά πράγματα θα αποτελέσουν πεδία κερδοφορίας. Χαρακτηριστικό του αμοραλισμού και της απανθρωπιάς του συστήματος του κέρδους είναι τα φαινόμενα μαυραγοριτισμού που παρουσιάστηκαν στην Θεσσαλία με την εκτόξευση της τιμής του νερού την στιγμή που δεν υπήρχε άλλη πρόσβαση σε πόσιμο και ποιοτικό νερό. Το σύστημα «αυτορυθμίζεται» όταν βλέπει «ευκαιρίες». Πόσο αξίζουν άραγε οι ζωές μας;
Αντίστοιχα, μόνο ένας μήνας έχει περάσει μετά από την τεράστια φωτιά στην Αλεξανδρούπολη που κατέκαψε εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους αφήνοντας πίσω μια πρωτοφανή οικολογική καταστροφή και σχεδόν έναν ολόκληρο νομό στάχτη και αποκαΐδια. Το κρατικό αφήγημα περίπου το ίδιο. Ακραία καιρικά φαινόμενα, «στρατηγός άνεμος» αλλά και στοχοποίηση των μεταναστών ως υπαίτιων για τις φωτιές. Οι ίδιες πολιτικές που αφήνουν αθωράκιστες και χωρίς αντιπλημμυρικά έργα ολόκληρες περιοχές, είναι υπεύθυνες για την διάλυση των δομών δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης, για την αποψίλωση και την υποστελέχωση του πυροσβεστικού σώματος, για την παντελή έλλειψη σχεδιασμού πρόληψης και αντιμετώπισης των πυρκαγιών. Η επόμενη μέρα θα σημαίνει φτώχεια και εξαθλίωση για τον ντόπιο πληθυσμό -ίσως με μερικά πενιχρά επιδόματα για τα καμένα σπίτια και χωράφια-, κατεστραμμένη φύση, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα ζωής των κατοίκων -τόσο σε κοινωνικό, όσο και σε εργασιακό επίπεδο-, αλλά και για τον κίνδυνο εμφάνισης πλημμυρικών φαινομένων. Άλλωστε, και σε αυτό το επίπεδο, μέσα από τις στάχτες της καταστροφής, θα ξεπροβάλλουν οι μηχανές της ανάπτυξης και της ανάπλασης. Όχι προφανώς για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών ή για την επούλωση της καταστροφής αλλά για την ικανοποίηση των αναγκών του κεφαλαίου, την πολλαπλή επιχειρηματική αξιοποίηση των καμένων εκτάσεων και την ικανοποίηση των ευρύτερων οικονομικών και γεωπολιτικών σχεδιασμών που έχουν για την περιοχή το ελληνικό κράτος και οι νατοϊκοί σύμμαχοί του.
Η συνωμοσιολογική και ακροδεξιά αφήγηση που στοχοποιούσε τους μετανάστες ως υπεύθυνους για τις δασικές πυρκαγιές, είναι μια αφήγηση που αθωώνει την κυβέρνηση και το ελληνικό κράτος για την πλήρη εγκατάλειψη μιας συγκροτημένης πολιτικής δασοπυρόσβεσης. Άλλωστε, ο φασισμός πάντα αποτελούσε την χρήσιμη εφεδρεία του συστήματος για να στραφεί η κοινωνική βάση μακριά από τα πραγματικά της προβλήματα και την ταξική ανάλυση των συνθηκών εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Η Αλεξανδρούπολη έχει μετατραπεί σε βασικό πεδίο δραστηριότητας του ακροδεξιού εσμού, που έχει σχηματίσει με τις κυβερνητικές πλάτες άτυπες εθνικιστικές πολιτοφυλακές που εξαπολύουν αντιμεταναστευτικά πογκρόμ. Tα μαντρόσκυλα των αφεντικών, οι φασίστες, λειτουργούν πάντα παραπληρωματικά ως προς την κρατική πολιτική. Μια πολιτική που δολοφονεί μετανάστες και οχυρώνει ακόμα περισσότερο πολεμικά το ελληνικό κράτος. Η πολεμική οχύρωση του ελληνικού κράτους ξεδιπλώνεται και μέσα από την ένταση της δολοφονικής αντιμεταναστευτικής πολιτικής του. Οι φράχτες, οι επαναπροωθήσεις, τα ναυάγια, τα ανθρωποκυνηγητά σε Εγνατία και στα σύνορα με την συνδρομή των παρακρατικών πολιτοφυλακών είναι μια πλευρά της πολεμικής που ακολουθεί το ελληνικό κράτος απέναντι στους κατατρεγμένους, απέναντι στα εξιλαστήρια θύματα της θανατοπολιτικής του. Η άλλη όψη είναι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι αποθήκες ψυχών όπου με τις επιταγές της ΕΕ στοιβάζει χιλιάδες ανθρώπινες ζωές σε άθλιες συνθήκες, εξαναγκάζοντας τους να ζούνε σε πλήρη εξαθλίωση.
Τα δολοφονικά τάγματα εφόδου που συγκροτήθηκαν στον Έβρο και με αφορμή τις πυρκαγιές, πιστά πάντα στα συμφέροντα των αφεντικών τους, εξαπέλυσαν επίθεση προς τους αγωνιστές που βρισκόντουσαν στο Αναγνωστήριο και είχαν δημιουργήσει ένα δίκτυο στήριξης και ενίσχυσης των πληγέντων, όσων συμμετείχαν στην πυρόσβεση και όσων βρίσκονταν σε ανάγκη, κάνοντας πράξη το σύνθημα «ο λαός σώζει τον λαό με αλληλεγγύη και αγώνα ταξικό».
Δέκα χρόνια μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα είναι ξεκάθαρο πως οι φασιστικές ομάδες αναδιοργανώνονται σε διάφορα επίπεδα. Η φασιστική δολοφονία του μετανάστη εργάτη από το Πακιστάν Σιράζ Σαφτάρ στις 12/8 στον Περισσό, τα γεγονότα στον Έβρο με τους επίδοξους κυνηγούς κεφαλών μεταναστών και την επίθεση στην αντιφασιστική συγκέντρωση, οι επιθέσεις σε βάρος αγωνιστών (μαχαίρωμα μέλους της Ταξικής Αντεπίθεσης στη Βικτώρια, ενέδρας το σπίτι μέλους της Λαϊκής Δράσης στου Γκύζη) και μεταναστών σε γειτονιές της Αθήνας καταδεικνύουν πως οι φασίστες επανεμφανίζονται στους δρόμους και μάλιστα με μαχητικούς όρους. Είναι χρέος του αντιφασιστικού κινήματος να τους ξανά τσακίσει στον δρόμο, σε κάθε γειτονιά, σχολή, σχολείο και χώρο εργασίας.
Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, στις 5 Σεπτέμβρη παρακολουθήσαμε σε κοινή θέα την δολοφονία του Αντώνη Καρυώτη στο λιμάνι του Πειραιά. Ο Αντώνης σπρώχτηκε από μέλη του πληρώματος του «Blue Horizon» καθώς επιχειρούσε να επιβιβαστεί στο πλοίο την ώρα που έφευγε με αποτέλεσμα να πνιγεί στη θάλασσα. Το πλοίο αναχωρεί και τα μέλη του πληρώματος ατάραχα συνεχίζουν τη βάρδια τους ενώ οι εκκλήσεις των επιβατών να σταματήσει το πλοίο και να σωθεί ο Αντώνης απαξιώνονται, με τον καπετάνιο μάλιστα να συνεχίζει την πορεία του πλοίου. Η στυγερή δολοφονία του Αντώνη συμπυκνώνει την ουσία του καπιταλιστικού συστήματος και των κοινωνικών σχέσεων εξουσίας, επιβολής, εξαχρείωσης και κανιβαλισμού που αυτό παράγει. Ενός συστήματος που βασίζεται στην αδικία και στην γιγάντωση του κέρδους, απαξιώνει την ανθρώπινη ζωή, κανονικοποιεί τον θάνατο και παράγει αποκτήνωση.
Γίνεται φανερό πως στην παρούσα συγκυρία, η επανεκλογή της ακροδεξιάς-νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης της ΝΔ μέσα στο καλοκαίρι και η εν μέρει αποτύπωση των υπαρχόντων κοινωνικών συσχεστισμών προοιωνίζει μια ακόμα πιο δύσκολη περίοδο για την κοινωνική πλειοψηφία. Ήδη η πραγματικότητα του εργασιακού μεσαίωνα, των ιδιωτικών πανεπιστημίων, των διαλυμένων νοσοκομείων, των καμένων δασών,της «πράσινης» ανάπτυξης, των ιδιωτικοποιήσεων, των εργατικών «ατυχημάτων», των μαζικών δολοφονιών προσφύγων-μεταναστών, των γυναικοκτονιών την προοικονομεί.
Από τις πρώτες κιόλας μέρες διακυβέρνησης, φάνηκε ότι η επίθεση κράτους και κεφαλαίου στη ζωή μας, τις ανάγκες και τις κατακτήσεις θα συνεχιστεί και θα κλιμακωθεί. Εν μέσω καλοκαιριού και καταστροφικών πυρκαγιών συνεχίστηκε η επίθεση στους κατειλημμένους χώρους αγώνα με την εκκένωση 4 καταλήψεων (Ε.Κ.Χ. Βοτανικός Κήπος Πετρούπολης,Ζιζάνια, Άνω Κάτω, Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου).Άλλωστε το χτύπημα των καταλήψεων, το τσάκισμα των αντιστάσεων και ο ασφυκτικός περιορισμός και καταστολή οποιασδήποτε κινητοποίησης αποτελεί διακηρυγμένο στόχο της κυβέρνησης από την εκλογή της το 2019.
Την επιθετικότητα της «ανάπλασης» δηλαδή του εξευγενισμού δέχτηκε εν μέσω καλοκαιριού το Πάρκο Δρακόπουλου και οι πρωτοβουλίες κατοίκων που αγωνίζονται για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων ενάντια στα αντιδραστικά σχέδια του δήμου Αθήνας και των επιχειρηματιών που τους επιβουλεύονται.
Την ίδια στιγμή βλέπουμε το δικαίωμα στη στέγαση, όπως και κάθε ανθρώπινη ανάγκη και δραστηριότητα, να μετατρέπεται σε εμπόρευμα.Το κράτος έχει δημιουργήσει το νομοθετικό πλαίσιο έτσι ώστε να δώσει ελεύθερο έδαφος στα μεγαλοαρπαχτικά των τραπεζών και των funds να ξεσπιτώνουν τον λαό από τα ίδια του τα σπίτια με τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας να πυκνώνουν όλο και περισσότερο.
Το βάθεμα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης αποτυπώνεται και από το αντεργατικό νομοσχέδιο του υπ. Εργασίας με τίτλο «Ενσωμάτωση οδηγίας του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και του συμβουλίου Ε.Ε για διάφανους και προβλέψιμους όρους εργασίας» που αποτελεί συνέχεια του κατάπτυστου Νόμου Χατζηδάκη που νομιμοποίησε την 10ώρη εργασία και την απλήρωτη υπερωρία, χτυπώντας και παρανομοποιώντας περαιτέρω την ταξική-συνδικαλιστική οργάνωσηκαι δράση.
Όπως γράψανε και οι σύντροφοι-ισσες από την Ταξική Αντεπίθεση στο efodos.net:
«το νομοσχέδιο προωθείται από την κυβέρνηση και την Ε.Ε με στόχο την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου σε μια συγκυρία έντασης της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και ανόδου του φασισμού. Στο φόντο αυτό οι εκμεταλλευόμενες τάξεις θα κληθούν ξανά μέσω νέων αντιπρολεταριακών τομών να «πληρώσουν την κρίση», να θυσιαστούν δηλαδή στον βωμό των αναπτυξιακών -επενδυτικών σχεδίων του κεφαλαίου. Το αντεργατικό ν/σ του λαομίσητου ακροδεξιού υπουργού Εργασίας Α. Γεωργιάδη αποτελεί μια ακόμα επίθεση στα εργατικά κεκτημένα αφού, μεταξύ άλλων, εμβαθύνει την ποινικοποίηση και εγκληματοποίηση των ταξικών αγώνων και διεκδικήσεων. Με στόχο το τσάκισμα των απεργιών και των πολιτικών – ταξικών παρεμβάσεων το κράτος επιβάλλει ποινές φυλάκισης και βαριά πρόστιμα για καταλήψεις κτιρίων και περιφρούρηση των εργατικών κινητοποιήσεων. Η επίθεση εκτός από κατασταλτική στον κόσμο της εργασίας είναι και βαθιά ιδεολογική. Επιχειρείται η μετατροπή του «απεργοσπάστη» από φιγούρα λαομίσητη και περιθωριακή, φιγούρα που συμπυκνώνει την κοινωνική χλεύη και αποδοκιμασία, σε «ιερή αγελάδα». Επιχειρείται η απονοηματοδότηση των σκληρών κοινωνικών και ταξικών αγώνων που δόθηκαν στην μεταπολίτευση, η επικράτηση ενός νέου αφηγήματος για την ίδια την ιστορία και η εδραίωση εντέλει της ακροδεξιάς/ νεοφιλελεύθερης ιδεολογικής ηγεμονίας που θα κανονικοποιεί τη φτώχεια, τη συστημική βία, τον πόλεμο.
Το νομοσχέδιο βέβαια δεν περιορίζεται μόνο σε κατασταλτικού τύπου διατάξεις. Ως συνέχεια των μνημονιακών δεσμεύσεων για τις «βέλτιστες πολιτικές ανταγωνιστικότητας στην αγορά εργασίας», διαμορφώνει συνθήκες ακόμα μεγαλύτερης κερδοφορίας του κεφαλαίου και υποτίμησης της εργατικής τάξης, η οποία αντιμετωπίζεται από κράτος και εργοδοσία ως ακόμα πιο φθηνό εξάρτημα και ευέλικτο δυναμικό χωρίς δικαιώματα. Η γενίκευση και νομιμοποίηση της ευέλικτης εργασίας χωρίς όρια, μια ρύθμιση που μεταξύ άλλων λειτουργεί ευνοϊκά για τα αφεντικά αφού δεν απαιτείται η πληρωμή των αυξημένων αποδοχών που δικαιούται να λαμβάνει ο εργαζόμενος για τις υπερωρίες, ακυρώνει ακόμα και τις εργατικές κατακτήσεις του προηγούμενου αιώνα μέσα από τις οποίες η εργατική τάξη εξασφάλιζε 8 ώρες εργασίας και 16 ώρες ελεύθερου χρόνου και ύπνου. Ο Άδωνις Γεωργιάδης μαζί με τα ΜΜΕ, υπό το άγρυπνο βλέμμα και την καθοδήγηση Αμερικάνων επικοινωνιολόγων εξειδικευμένων να βαφτίζουν το κρέας ψάρι, προβαίνουν καθημερινά σε μια εκστρατεία ανακατασκευής της αλήθειας, διατυπώνοντας ψέματα και μισές αλήθειες ώστε να παρουσιάσουν το ν/σ σαν φιλεργατικό. Η ανάγκη των εργαζομένων για αύξηση των ωρών εργασίας που προκύπτει ως στυγνός εκβιασμός εξαιτίας του χαμηλού βασικού μισθού που δεν αρκεί ούτε για τα βασικά την ώρα που το κύμα ακρίβειας τσακίζει το λαϊκό εισόδημα, παρουσιάζεται εντέχνως σαν ελεύθερη επιλογή του εργαζομένου, αντίστοιχα όπως η απάτη του «καλαθιού της νοικοκυράς» παρουσιαζόταν από τον ίδιο γκεμπελίσκο της κυβέρνησης ως η λύση για της ανατιμήσεις.
Ελεύθερη επιλογή είχε ο εργάτης στην ΕΒΓΑ που δούλευε 12ωρα συνεχή και πέθανε πάνω στη μηχανή; Ελεύθερη επιλογή είχε ο εργάτης στα Ναυπηγεία Ελευσίνας που δούλευε ντάλα μεσημέρι και πέθανε; Ή μήπως ελεύθερη επιλογή είχε ο Μιχάλης που ξεψύχησε στο παρκάκι της Καλλιθέας επειδή υποχρεώθηκε εν μέσω καύσωνα να εργαστεί;
Η θεσμοθετημένη αύξηση του χρόνου εργασίας υπερβαίνοντας ακόμα και τα όρια της ανθρώπινης αντοχής και η ένταση της εκμετάλλευσης οδηγεί όλο και μεγαλύτερα τμήματα της ανειδίκευτης εργατικής τάξης και ειδικά της νεολαίας σε ένα κύμα «εποχιακής μετανάστευσης» ή αλλιώς σε « φθηνό εργατικό δυναμικό» που αναζητά εργασία με καλύτερους μισθούς σε χώρες κυρίως της βόρειας Ευρώπης. Η εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης που ορισμένες φορές αποβαίνει δολοφονική για την εργατική τάξη στον αγώνα για την επιβίωση, διογκώνει το άγχος και τα ψυχικά νοσήματα, εθίζοντας τους εργαζόμενους/ες συχνά σε εξαρτησιογόνες ουσίες που αυξάνουν την αποδοτικότητα και την ενέργεια ώστε να βγει η βάρδια. Σε κάθε περίπτωση, για τις προσωπικές και οικογενειακές σχέσεις, για τον ελεύθερο χρόνο και για την ψυχική και σωματική υγεία του εργαζόμενου λαού η εφαρμογή του ν/σ θα είναι εξοντωτική».
Μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται για την εργατική τάξη και την πληττόμενη κοινωνική βάση οφείλουμε να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ανασυγκρότηση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Να βρεθούμε στους δρόμους του αγώνα, σε κάθε σχολείο, σχολή, γειτονιά οργανώνοντας την κοινωνική αυτοάμυνα και διεκδικώντας ότι μας ανήκει. Γιατί κανένα «τέλος της ιστορίας» δεν ήρθε, γιατί η κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα δεν αποτελεί μια αναπόδραστη συνθήκη. Γιατί η προοπτική δεν βρίσκεται στον ατομικό αγώνα δρόμου για επιβίωση αλλά στον αγώνα και στην αλληλεγγύη. Γιατί για να ανασάνουμε πρέπει να αντισταθούμε. Γιατί για να ζήσουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια πρέπει να αγωνιστούμε.
Ραντεβού στους δρόμους, εκεί που αναπνέει η ζωή…
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΦΥΣΗ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ-ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
ΠΕΜΠΤΗ 21/9 – ΑΠΕΡΓΙΑ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: 10.00 Παράρτημα
ΠΟΡΕΙΑ: 10.30 Εργατικό Κέντρο Πάτρας
αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος»
ipposd.org
