Πολιτικοί αρχηγοί και κομματικά στελέχη κινούνται ο ένας μετά τον άλλον σε καλοκαιρινούς ρυθμούς. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε την αρχή από τα Χανιά και ο αυγουστιάτικος προγραμματισμός περιλαμβάνει επιπλέον την Τήνο, ο Στέφανος Κασσελάκης είναι στη Μύκονο και θα μεταβεί στην Κρήτη. Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει στο πλάνο σύντομες περιοδείες στα νησιά και την Κρήτη. Στην… ξαπλώστρα οι αρχηγοί δεν κάνουν μόνο σχέδια με ορίζοντα φθινοπώρου αλλά σκέφτονται επίσης εκκρεμότητες και δύσκολα θέματα που έχουν ανοίξει – ή τα περιμένουν. Κάπως έτσι στις μέρες της ξεκούρασης «ξυπνούν» οι – διαφορετικοί για τον καθένα – «εφιάλτες» στην παραλία.
Κυριάκος Μητσοτάκης
Οι πιέσεις διαρκείας και το απρόοπτο
Η «καλή ξεκούραση» για «λίγες μέρες» του Αυγούστου που ευχήθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης διά ζώσης στους υπουργούς του και το μετέπειτα γραπτό σινιάλο (μέσω Facebook) για «σύντομη ανάπαυλα» έχουν θέσει την κυβερνητική ομάδα σε… θερινή λειτουργία περιορισμένης δραστηριότητας. Ο Πρωθυπουργός είναι στα πάτρια εδάφη της Κρήτης και σε Μέγαρο Μαξίμου και υπουργεία εξελίσσεται rotation αδειούχων. Και ενώ ο ίδιος έκλεισε επείγουσες μετεκλογικές εκκρεμότητες, υπάρχουν αγωνίες και θέματα που στενεύουν για την κυβέρνηση τα περιθώρια της θερινής ραστώνης. Πρώτα απ’ όλα, παραμένουν τα προβλήματα της καθημερινότητας με κυρίαρχη για τον Μητσοτάκη την πρόκληση της αποτελεσματικής διαχείρισης – πρακτικά και επικοινωνιακά – κάθε πτυχής της ακρίβειας: ηλεκτρικό ρεύμα, τρόφιμα, ακτοπλοϊκές μεταφορές. Με αυτά πιέζει η αντιπολίτευση, ενόσω «γαλάζια» στελέχη παραδέχονται ότι πρέπει πια να γίνονται άμεσα αισθητές στην τσέπη των πολιτών οι όποιες κυβερνητικές απαντήσεις δίνονται. Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε χθες για «εσκεμμένη αδιαφορία», προειδοποιώντας ότι «η συσσωρευμένη δυσαρέσκεια θα ξεσπάσει», και από το ΠΑΣΟΚ κατήγγειλαν εκτόξευση τιμών «σε όλο το φάσμα αγαθών και υπηρεσιών» επί ΝΔ.
Σε ό,τι αφορά την αντιπολίτευση, το Μαξίμου δεν μπορεί επιπλέον να υποβαθμίσει τον συντονισμό της και τη σφοδρότητα των αντιδράσεων για το θεσμικό θέμα των υποκλοπών, αφού προδιαγράφεται συνέχεια στην προσπάθεια πολιτικής πίεσης της κυβέρνησης. Πέρα από τα… γνωστά μέτωπα, ο Πρωθυπουργός και το κυβερνητικό επιτελείο ανησυχούν για το έκτακτο. Και αυτό αφορά σίγουρα (όχι μόνο) την αντιπυρική περίοδο. Μέχρι στιγμής ο απολογισμός από τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού κρίνεται ικανοποιητικός και στόχος είναι να ενταχθεί στον μετα-καλοκαιρινό «θετικό» λόγο. Ωστόσο η εμπειρία του παρελθόντος – συνθήκες που ανέτρεψαν ξαφνικά κάθε κανονικότητα – δεν επιτρέπουν εφησυχασμό για αρκετές ακόμα εβδομάδες. Ταυτόχρονα είναι σαφές ότι ο Μητσοτάκης έχει ανάγκη τη μέγιστη εσωκομματική ηρεμία. Και όμως ήδη η σκέψη των «γαλάζιων» τρέχει στον Σεπτέμβριο και στην πιθανή νέα κοινή εμφάνιση των δυο πρώην πρωθυπουργών Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.
Στο μεταξύ, το κυβερνητικό «ραντάρ» έχει στραφεί στην ευρύτερη γειτονιά της χώρας, με αξιολόγηση κάθε παραμέτρου των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή και των συνεπειών από ενδεχόμενη, περαιτέρω αποσταθεροποίηση: μεταξύ άλλων εκείνων στην οικονομία (ενεργειακό κόστος, εφοδιαστική αλυσίδα κ.λπ.) και στο Μεταναστευτικό.
Στέφανος Κασσελάκης
Ο εσωκομματικός πονοκέφαλος
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από την ώρα που «έκλεισε» το ζήτημα της Κεντρικής Επιτροπής έχει ουσιαστικά επιλέξει να ασχολείται μόνο με την κυβέρνηση της ΝΔ στις διακοπές του – οι δημόσιες παρεμβάσεις του αφορούν κυρίως υποθέσεις που με πιο έμμεσο ή άμεσο τρόπο αφορούν τα πεπραγμένα της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Θα ήταν ιδανική αυτή η συνθήκη για έναν αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης εν μέσω Αυγούστου, ύστερα από συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις. 
Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά: κάθε λίγο και λιγάκι, με μια αφορμή ή με μια άλλη, όλο και κάποιο μικρό εσωκομματικό ζήτημα προκύπτει στον ΣΥΡΙΖΑ. Είτε αυτό αφορά τον τσακωμό για τον χρόνο διεξαγωγής του συνεδρίου είτε τα απόνερα της διαγραφής του Παύλου Πολάκη από την ΚΟ του κόμματος είτε την παραπομπή του Χρήστου Σπίρτζη στην επιτροπή Δεοντολογίας, ο ΣΥΡΙΖΑ συχνά απασχολεί για τους λάθος λόγους – που μπορεί να είναι ακόμα και μια πισίνα. Αυτό το κλίμα διατηρεί την αίσθηση πως η πυροδότηση της έντασης στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έρθει ανά πάσα στιγμή. Και, με τη σειρά του, δεν διευκολύνει ούτε τον δρόμο προς το καταστατικό συνέδριο του Οκτωβρίου, όπου αναπόφευκτα θα τεθούν και ζητήματα που αφορούν τη φυσιογνωμία του.
Ο όποιος φόβος, σε κάθε περίπτωση, δεν έχει να κάνει με την ίδια την παρουσία του Κασσελάκη στον έβδομο όροφο της Κουμουνδούρου και στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ: η εσωκομματική του αντιπολίτευση δεν έχει δείξει διάθεση αμφισβήτησης της θέσης του και πρόσωπο δεν έχει αναδειχτεί. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ρίξει μέσα στον Αύγουστο κάποιες ανήσυχες ματιές προς την πλευρά του ΠΑΣΟΚ – αυτό που δεν μπορεί να προκύψει εντός, μπορεί να έρθει εκτός αν η διαδικασία στο όμορο κόμμα αποδειχθεί επιτυχημένη. Επιτυχημένη σημαίνει επικίνδυνη: όχι για την πρωτοκαθεδρία στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για το τι μπορεί να σημαίνει για τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Νίκος Ανδρουλάκης
Καλοκαίρι με το μυαλό στις πράσινες κάλπες
Πολύ διαφορετικό θα ήταν αυτό το καλοκαίρι για τον Νίκο Ανδρουλάκη, και γενικά για το ΠΑΣΟΚ, αν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών έφερνε την παράταξη στη δεύτερη θέση. Αυτόν τον Αύγουστο ο Ανδρουλάκης δεν εκπλήσσεται πια, όπως συνέβη τον περασμένο Ιούνιο, βλέποντας στελέχη της πρώτης γραμμής να αμφισβητούν ανοιχτά τις επιλογές του και να διεκδικούν τη θέση που ο ίδιος κατέχει εδώ και τρία χρόνια. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει ανησυχία: ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού είναι μήνας στρατηγικής προετοιμασίας για την τελική ευθεία των εσωκομματικών εκλογών που θα αναδείξουν τον επόμενο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ απέναντι σε τουλάχιστον πέντε βασικούς διεκδικητές, μήνας διαρκώς περιοδειών και επισκέψεων ανά την επικράτεια, μήνας σχεδιασμού για τις επιθέσεις και τις άμυνες που απαιτεί κάθε (επίπονος) εκλογικός εμφύλιος. 
Αγχος νούμερο ένα: η πιθανότητα αυτή η διαδικασία να εξελιχθεί σε μια τοξική αντιπαράθεση, που όχι μόνο δεν θα ενθαρρύνει τους ψηφοφόρους να φτάσουν μέχρι την κάλπη του Οκτωβρίου, αλλά θα τους κάνει να αποστρέψουν το κεφάλι – χαλώντας την αίσθηση πως το κόμμα έχει υπερβεί την ασθένεια που το ακολουθεί τα τελευταία χρόνια της Μεταπολίτευσης ως παράταξη που τρώει τις σάρκες της. Η ευθύνη, από τη θέση του προέδρου, βαρύνει και τον ίδιο τον Ανδρουλάκη, ο οποίος θεσμικά έχει την επίβλεψη των διαδικαστικών αυτής της κάλπης. Αγχος νούμερο δύο: η πιθανότητα, σε δύο μήνες από σήμερα, ο Ανδρουλάκης να μη βρίσκεται στο τιμόνι του κόμματός του να φανεί πως επιβεβαιώνεται. Αυτά έχουν οι εκλογές και οι «γκαστρωμένες» κάλπες, τις οποίες κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια, όσο ευνοϊκές κι αν είναι οι δημοσκοπήσεις.
Για την ώρα, ο Ανδρουλάκης έχει να διαχειριστεί έναν προσωπικό μηχανισμό που ευλόγως έμοιαζε, στην αρχή αυτής της διαδικασίας, σκουριασμένος, καθώς κλήθηκε απρόσμενα νωρίς να μπει σε εσωκομματική εκλογική αναμέτρηση, αλλά και αντιπάλους που δεν παίζουν απλώς «για να μετρηθούν» στο εσωτερικό, αλλά παίζουν για να κερδίσουν.
