Να αρχίσουμε με λίγα λόγια για τον πλανήτη μας. Η Γη είναι ο τρίτος πιο κοντινός πλανήτης στον ήλιο (ιδανική απόσταση για ζωή). Δημιουργήθηκε πριν από 4,54 δισεκατομμύρια χρόνια.
Η περιφέρεια της μετρημένη στον Ισημερινό είναι 40.075 χιλιόμετρα και το συνολικό εμβαδόν της επιφάνειας της είναι 510.072.000 χλμ εις την δευτέρα. Το 29,2% είναι στεριά και το 70,8 είναι θάλασσα.
Η μέγιστη τροχιακή της ταχύτητα είναι 109.044 χιλιόμετρα την ώρα. Και αυτό είναι που μας ενδιαφέρει. Εάν με κάποιον τρόπο σταματούσε να γυρίζει τι θα συνέβαινε; Ο διευθυντής στο Πλανητάριο Χέιντεν του Αμερικάνικου Μουσείου Φυσικής Ιστορίας είχε εξηγήσει σε μια εκπομπή του Λάρι Κινγκ τι να περιμένουμε σε μια τέτοια περίπτωση.
«Θα ήταν καταστροφικό. Καταστροφικό» επαναλαμβάνει και συνεχίζει: «Αυτή τη στιγμή, εδώ στη Νέα Υόρκη, κινούμαστε μαζί με τη Γη, με ταχύτητα 800 μιλίων την ώρα (1.245 χιλιόμετρα/ώρα). Αν σταματούσες την περιστροφή και δεν είχες δεθεί στη Γη, τότε θα έπεφτες και θα κυλούσες με ταχύτητα 800 μιλίων/ώρα προς την Ανατολή. Θα τους σκότωνε όλους πάνω στη Γη. Θα έβλεπες κόσμος να πετάγεται έξω από τα παράθυρα. Θα ήταν μια πολύ κακή μέρα στη Γη».
Τα 10 πράγματα που θα συνέβαιναν
Ας δούμε αναλυτικά τι θα γινόταν. Όπως είπαμε το πρώτο που θα συνέβαινε θα ήταν τα πάντα να αρχίσουν να πετάνε με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς τα ανατολικά. 
Στη συνέχεια θα δημιουργούνταν τεράστια τσουνάμι. Η δύναμη της ορμής θα μετέφερε με τεράστια κύματα όλο το νερό των θαλασσών και αυτό προς τα ανατολικά. Θα αφάνιζαν τα πάντα. 
Εκτός από τις θάλασσες και η ατμόσφαιρα με τη δύναμη της ορμής θα συνέχιζε. Θα φυσούσαν άνεμοι δυσθεώρητης ταχύτητας προς τα ανατολικά που θα παρέσυραν τα πάντα. Μέχρι που στο τέλος ένα μέρος της ατμόσφαιρας θα χανόταν.
Θα αλλάξει η μορφολογία. Από την ξαφνική διακοπή ταχύτητας. Το νερό των ωκεανών (μετά τα τσουνάμι) θα συγκεντρώνονταν στους δυο πόλους. Έτσι θα είχαμε Ένας Βόρειο Ωκεανό και έναν Νότιο Ωκεανό και στη μέση μια νέα τεράστια ήπειρο. 
Η τεράστια κινητική δύναμη θα είχαν καταστροφικά αποτελέσματα για τον πυρήνα της γης. Κάτι που σημαίνει ότι θα ακολουθούσαν μεγάλες εκρήξεις ηφαιστείων και τεράστιοι σεισμοί παντού.
Θα άλλαζε το σχήμα της Γης. Από γεώδες που είναι σήμερα (πεπλατυσμένη στους πόλους και διογκωμένη στον ισημερινό) θα γινόταν περισσότερο σφαιρικό.
Θα άλλαζε το κλίμα. Δεν θα υπήρχε πλέον εύκρατο ή τροπικό αλλά δυο κλίματα. Στο ένα ημισφαίριο ζέστη με θερμοκρασίες ερήμου και στο άλλο ημισφαίριο κρύο με πολικές θερμοκρασίες. Η ζωή θα ήταν εύκολη μόνο εκεί που θα ενώνονταν τα δυο κλίματα. Μια ακόμη θεωρία της NASA, αναφέρει ότι στη Γη θα υπήρχαν 6 μήνες μέρας και 6 μήνες νύχτας. 
Θα εξαφανιζόταν το μαγνητικό πεδίο που περιβάλλει τον πλανήτη μας (λόγω της αστάθειας του πυρήνα) και μας προστατεύει από τον ήλιο, κάτι που σημαίνει ότι οι ακτίνες θα κατέστρεφαν κάθε ζωή μέσα σε λίγες ώρες. Αυτό σημαίνει ότι όσοι επιβίωναν θα έπρεπε να ζουν υπογείως και να βγαίνουν έξω με ειδικές στολές. 
Τέλος ο καθηγητής Βόγκαν Πρατ του πανεπιστημίου του Στάνφορντ προβλέπει ότι σταδιακά η απόσταση από τη Σελήνη θα μειωνόταν και κάποια στιγμή μετά από καιρό εκείνη θα έπεφτε επάνω στη Γη.
