Την θλίψη σκορπά η είδηση του θανάτου του ηθοποιού Γιάννη Λαμπρόπουλου ο οποίος έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του ένα ανεξίτηλο στίγμα στον χώρο του θεάτρου.
Γεννημένος στον Πύργο, υπήρξε ο τέταρτος γιος του Θεμιστοκλή και της Αγγελικής Λαμπροπούλου. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, χαράσσοντας μια αξιοθαύμαστη πορεία στο θέατρο, την τηλεόραση και τις τέχνες γενικότερα. Υπήρξε βασικό στέλεχος του Λαϊκού Θεάτρου του Μάνου Κατράκη, ενώ τη δεκαετία του 1980 και του 1990 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, συμμετέχοντας σε πλήθος αξιόλογων παραγωγών.
Αργότερα, ο Λαμπρόπουλος συνέχισε την καριέρα του στην Κύπρο, όπου συνεργάστηκε με τα θέατρα “ΕΝΑ” στη Λευκωσία και “Πράξις” στη Λεμεσό.
Ρόλοι που ξεχώρισαν
Η καλλιτεχνική του παρουσία χαρακτηρίστηκε από την ερμηνεία σημαντικών ρόλων σε θέατρο και τηλεόραση. Στη μικρή οθόνη πρωταγωνίστησε στις σειρές:
“Γυφτοπούλα” του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
“Θρήνος της Καντάς” του Δημήτρη Ρώμα
Στο θέατρο, οι ρόλοι του ξεχώρισαν για την πολυπλοκότητα και το βάθος τους.
Ανάμεσά τους:
Ξέρξης στους Πέρσες
Αλκιβιάδης στο Συμπόσιο
Τειρεσίας και Αγγελιοφόρος στις Βάκχες
Σωκράτης στις Νεφέλες
Ο βασιλιάς στη Ζωή είναι Όνειρο του Καλντερόν
Ένας από τους πιο ιδιαίτερους ρόλους του ήταν ο θεατρικός μονόλογος στο έργο Γκάντι: Η Δύναμη της Ψυχής (2019-2020), όπου η ερμηνεία του κέρδισε το κοινό με την αμεσότητα και τη συναισθηματική του δύναμη.
Ένας ευγενής άνθρωπος
Πέρα από την καλλιτεχνική του διαδρομή, ο Γιάννης Λαμπρόπουλος υπήρξε ένας ευγενικός και αγαπητός άνθρωπος, τον οποίο χαρακτήριζε μια έμφυτη καλοσύνη. Η μητέρα του, η Αγγελική Λαμπροπούλου, γνωστή και ως “Κυρά-Κική”, ήταν μια γυναίκα που ενέπνευσε τον ίδιο και πολλούς γύρω της με τη διορατικότητα και το θάρρος της. Κατά την Κατοχή, βοήθησε πολλούς συμπολίτες της, διακινδυνεύοντας τη ζωή της. Μάλιστα, υπήρξε πηγή έμπνευσης για τον επίσης Ηλείο, θεατρικό συγγραφέα, Παύλο Μάτεσι στο μυθιστόρημά του Η Μητέρα του Σκύλου.
Ο Γιάννης Λαμπρόπουλος αφήνει πίσω του μια σημαντική παρακαταθήκη, καθώς και αναμνήσεις που θα συνοδεύουν όλους όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν. Με την αυθεντικότητα και το ταλέντο του, αποτέλεσε πρότυπο δημιουργίας και προσφοράς.
Η απώλειά του είναι μεγάλη, αλλά η μνήμη του θα ζει μέσα από το έργο και τη γενναιοδωρία του.
