«Και μένα τι με νοιάζει;», «Τι μας το λέει τώρα;», «Ας κάνει ό,τι θέλει καθένας στο κρεβάτι του». Οι παραπάνω φράσεις είναι μόνο μερικές από τις μομφές -μεταμφιεσμένες σε οιονεί φιλελεύθερα και χιλιομηρυκασμένα σλόγκαν- που διατυπώθηκαν φλύαρα και με σπουδή αμέσως μετά την κυκλοφορία της είδησης ότι ο Γιώργος Περρής μίλησε για πρώτη φορά για τη σεξουαλική ταυτότητά του στην αμερικανική έκδοση του περιοδικού «People».
Ο αυτοματισμός των ομοφοβικών αντιδράσεων είναι τελικά και αυτός που δικαιώνει μέχρι κεραίας την απόφαση του καλλιτέχνη. Προφανώς και κανείς δεν θα έδινε δεκάρα αν ένας ετεροφυλόφιλος άνδρας ρωτούνταν για την ερωτική ζωή του ή μια ετεροφυλόφιλη γυναίκα καλούνταν να αναμετρηθεί από τους δημοσιογράφους με την κλισέ ερώτηση σχετικά με τον γάμο, τα παιδιά και την οικογένεια.
Θα ήταν μία ακόμα ημέρα στο γραφείο. Ωστόσο, στην περίπτωση του Περρή είχαμε πρωταγωνιστή έναν ομοφυλόφιλο άνδρα ο οποίος με νηφαλιότητα και θάρρος δήλωσε ανάμεσα σε άλλα: «Ποτέ δεν κρύφτηκα στη ζωή μου, πάντα ζούσα έτσι ακριβώς όπως ήθελα, απλώς δεν είχα βρει το κουράγιο να μιλήσω γι’ αυτό δημόσια. Νιώθω ανακουφισμένος, είμαι χαρούμενος και υπερήφανος για τον εαυτό μου που μπορώ να το κάνω πλέον». Αυτό που για τον τραγουδιστή είναι ένα μικρό βήμα, για την ελληνική, τουλάχιστον, κοινωνία που επιμένει να περιστρέφεται γύρω από τον άξονα της ετεροκανονικότητας θα μπορούσε να γίνει ένα πραγματικό άλμα.
Αλλωστε, όπως ο ίδιος είπε, μεγάλωσε κουβαλώντας μια ανομολόγητη ενοχή, τρέφοντας την πεποίθηση ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τον ίδιο. Γιατί; Διότι αισθανόταν αφόρητα αταίριαστος με τον κυρίαρχο κοινωνικό κανόνα, πως δηλαδή οι άνδρες ερωτεύονται γυναίκες και οι γυναίκες άνδρες. Οτιδήποτε άλλο θεωρούνταν -και από πολλούς εξακολουθεί να θεωρείται- από ανήκουστο έως αφύσικο.
Η Ελλάδα που πληγώνει
Ο τραγουδιστής δεν αποφάσισε έτσι ξαφνικά να βγει στη ρούγα των μέσων ενημέρωσης και να διατρανώσει τη σεξουαλικότητά του. Αφορμή για την προσωπική εξομολόγηση με το δυνητικά οικουμενικό αντίκρισμα ήταν η κυκλοφορία του νέου του άλμπουμ με τίτλο «No Armor», δηλαδή χωρίς πανοπλία. Πάντως, φρόντισε να διευκρινίσει ότι δεν θεωρεί τη «συνταρακτική», όπως πουλήθηκε στα ελληνικά media, αποκάλυψή του ένα coming out, αφού επισημαίνει ότι ποτέ δεν κρύφτηκε και πάντοτε ζούσε με τον τρόπο που ο ίδιος ήθελε. Οσο για την απορία πολλών γιατί επέλεξε ένα διεθνές και όχι κάποιο εγχώριο μέσο για την de profundis εξομολόγησή του, η απάντηση είναι ότι την τελευταία δεκαετία ο Περρής ζει περισσότερο εκτός παρά εντός των ελληνικών συνόρων.
Του λόγου το ασφαλές επισφραγίζουν το δισκογραφικό συμβόλαιό του με την εμβληματική Decca Records, η συνεργασία του με τον Μισέλ Λεγκράν, οι συναυλίες του στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και τον Καναδά, όπου το προσωνύμιό του είναι «The Greek Singer». Ο ίδιος φροντίζει να δικαιώνει το διεθνές ακροατήριό του ανοίγοντας πάντα τις συναυλίες του με κάποιο ελληνικό τραγούδι. Οταν ο Περρής πήρε των ομματιών του και έφυγε από την Ελλάδα το 2009, φόρτωσε τις αποσκευές του με καντάρια απογοήτευσης. Οπως έχει πει, οι δισκογραφικές εταιρείες και οι μάνατζερ δεν ήξεραν τι να τον κάνουν και πού να τον κατατάξουν καλλιτεχνικά.
«Μου ζητούσαν να πάω σε ένα ρεπερτόριο που εγώ ενστικτωδώς ήξερα ότι δεν μου ταίριαζε, όμως δεν μπορούσα να το εκφράσω σωστά. Εχω κι ένα ελάττωμα το οποίο προσπαθώ να αποβάλω όσο περνούν τα χρόνια. Εχασα πολύ χρόνο προσπαθώντας να είμαι αρεστός σε όλους. Είχα την ανάγκη να με αγαπήσουν όλοι. Και αυτό με έκανε να μην μπορώ να πω όχι. Παρότι άκουσα το ένστικτό μου και δεν πήγα στη νύχτα, στο εύκολο τραγούδι, υπήρξε ένα κρίσιμο σημείο όπου θα μπορούσα να είχα παρασυρθεί. Είμαι πολύ χαρούμενος που τελικά το απέφυγα», αφηγούνταν το καλοκαίρι του 2020 σε συνέντευξή του στο «Gala».
Ο ίδιος δεν ένιωθε ποτέ άπατρις. «Πατρίδα είναι αυτό που κουβαλά κανείς μέσα του. Εγώ στη φωνή μου, στα μάτια μου, στη μούρη μου, στον τρόπο μου έχω την Ελλάδα, παρότι είμαι μισός Γάλλος, από τη μητέρα μου. Η Ελλάδα είναι η χώρα μου, με μεγάλωσε, μου έμαθε, εδώ ξεκίνησα. Oλα είναι εδώ», έχει πει.
Celebrity coming out
Πολλοί με αφορμή τον Περρή παρατήρησαν -μάλλον ελαφρά τη καρδία και προφανώς χωρίς να βουτήξουν τη γλώσσα στο μυαλό τους- ότι η δημόσια παραδοχή της σεξουαλικότητας από αναγνωρίσιμους και διάσημους ανθρώπους είναι αποτέλεσμα τάσης. Δηλαδή ένα τέχνασμα των celebrities για να προσελκύουν δημοσιότητα, να καταναλώνουν τηλεοπτικό χρόνο και να πιάνουν χώρο στα κοινωνικά δίκτυα. Είναι όμως έτσι; Η περίπτωση του Γιώργου Καπουτζίδη, ενός δημιουργού που κεφαλαιοποιεί την αναγνωρισιμότητα, την επιρροή και την επιδραστικότητά του για να υπενθυμίζει το αυτονόητο και όχι, όπως συνηθίζεται, για να ακκίζεται, είναι το καλύτερο αντίβαρο στην παραπάνω αυθαίρετη και ατεκμηρίωτη άποψη.
Πρόσφατα ο Γιώργος Καπουτζίδης ήταν φιλοξενούμενος (μέσω τηλεδιάσκεψης, από το νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται ύστερα από ατύχημα που είχε) στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, όπου και είχε την ευκαιρία να μιλήσει για το ευρύτερο νόημα της νέας σειράς του «Σέρρες». Σε ειδική συζήτηση για την καταπολέμηση του αποκλεισμού και των διακρίσεων, ο ηθοποιός και σεναριογράφος αναφέρθηκε στη σημασία της προβολής των ΛΟΑΤΚΙ ζητημάτων ακόμη και μέσω της τηλεοπτικής μυθοπλασίας.
