Η πρώτη φορά που ένας άνθρωπος θα κάνει σεξ είναι πολύ σημαντική. Σε όποια ηλικία και αν συμβεί αυτό πρόκειται για μια εμπειρία-σταθμό. Σημαντικός είναι, επίσης, και ο άνθρωπος με τον οποίο θα έρθει πρώτη φορά σε σεξουαλική επαφή, ενώ το πότε και με ποιον θα κάνει σεξ είναι ξεκάθαρα μια δική του απόφαση.
Η Amanda McCracken αποφάσισε στα 16 της πως θα περιμένει να κάνει σεξ πρώτη φορά με τον άντρα που θα παντρευτεί και εξιστορεί στο insider.com τι αποκόμισε όλα αυτά τα χρόνια που περίμενε.
«Περίμενα μέχρι τα 41 μου για να έχω ολοκληρωμένη σεξουαλική επαφή με έναν άντρα που θα με αγαπούσε και είχα μαζί του μια αφοσιωμένη σχέση. Αυτός ο άντρας έγινε ο σύζυγός μου και έπειτα ο πατέρας του παιδιού μου.
Όταν ήμουν 16 επέλεξα να λάβω μέρος σε μία τελετή στην εκκλησία στην οποία ορκίστηκα πως θα περιμένω μέχρι τον γάμο για να κάνω σεξ. Ενώ η συγκεκριμένη εμπειρία μου έβαλε αυτή τη σκέψη, δεν θεωρώ πως ήταν η μόνη που συνέβαλε στο να μείνω παρθένα τόσο καιρό. Περίπου στα 25 μου χρόνια δεν περίμενα πια να παντρευτώ για να κάνω σεξ. Ωστόσο, συνέχιζα να θέλω να μοιραστώ αυτή την εμπειρία σε μια σχέση αφοσιωμένη και αποκλειστική, με κάποιον που θα με αγαπούσε. Και ενώ η λίμπιντός μου και οι ανάγκες μου το έκαναν δύσκολο να συγκρατηθώ, ο φόβος του πώς θα αντιδρούσε όποιος άκουγε πως ήμουν ακόμη παρθένα, έκανε ακόμη δυσκολότερο το να προχωρήσω.
Αφού βγήκα πολλά ραντεβού με πάνω από 100 άντρες μέσα σε αυτά τα 20 χρόνια, κατάλαβα ότι είναι δυνατό – ακόμα και υγιές- να περιμένεις να κάνει σεξ σε μία σχέση με αγάπη και αφοσίωση. Το να περιμένω για αυτό που επιθυμούσα δεν ήταν λάθος. Το να “κυνηγάω” άντρες που δεν ήταν διαθέσιμοι και θα με απέρριπταν για 25 χρόνια δεν ήταν υγιές. Τελικά, έμαθα πως η παρθενία αποκτά τόση αξία όση εμείς της δίνουμε. Και παρά τα όσα λένε, είσαι ολοκληρωμένος άνθρωπος είτε κάνεις σεξ είτε όχι».
Δεν ξόδεψα τα καλύτερα μου χρόνια χωρίς σεξ
»Δεν χρωστάμε το σεξ σε κανέναν. Ούτε στον άνθρωπο που μας προσφέρει ένα φαγητό σε ακριβό εστιατόριο, ούτε σε εκείνον που μας έκανε δώρο ένα ταξίδι στο εξωτερικό ούτε σε εκείνον που μας μάγεψε με τα λόγια του. Χρωστάμε μόνο στον εαυτό μας την άδεια να κάνουμε σεξ όποτε και όταν νιώσουμε έτοιμες.
Όταν ήμουν 35 χρονών και έγραψα για το γεγονός ότι ήμουν ακόμα παρθένα πολλοί άνθρωποι μου έστελναν συμβουλές για το τι πρέπει να κάνω και για το πώς ξόδευα τα καλύτερά μου χρόνια χωρίς σεξ. Όλοι αυτοί οι άγνωστοι δεν γνώριζαν το πόσο συχνά ερχόμουν σε οργασμό. Όταν τελικά έκανα σεξ για πρώτη φορά στα 41 μου, ήταν ακόμα κάτι σημαντικό για εμένα. Μου πήρε πάνω από δύο δεκαετίες για να καταλάβω ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο “οργασμικό” από το να κάνεις σεξ με έναν άνθρωπο που σε αγαπά χωρίς όρους. Είμαι 43 και έχουν περάσει 16 μήνες από τη στιγμή που έγινα μητέρα και το σεξ είναι ακόμα μια όμορφη και ευχάριστη εμπειρία».
Το όνειρο του “κύριου Τέλειου” είναι εθιστικό
»Όλες έχουμε στη ζωή μας έναν κύριο Τέλειο, τον Mr. Big, όπως τον μάθαμε από το Sex and The City. Έναν άνθρωπο που δεν είναι διαθέσιμος σωματικά, ψυχικά και συναισθηματικά. Ο δικός μου ήταν ένας ζωγράφος από το Σικάγο, με τον οποίο άρχισα να βγαίνω στη δεκαετία των 20 και με τον οποίο ασχολήθηκα για αρκετά χρόνια μετά. Ένιωθα πολύ πιο άνετα -μέχρι που ενθουσιαζόμουν- να λαχταράω την αγάπη του και να περιμένω την αποδοχή του, παρά να ρισκάρω να βρω την αγάπη αλλού. Εκείνος δεν με αγάπησε ποτέ. Σπάνια απαντούσε στα τηλεφωνήματά μου.
Ο έγκεφαλός μας είναι προγραμματισμένος έτσι ώστε να επιζητά αυτό που δεν έχουμε. Η προσμονή και η αναμονή, και όχι αυτό που δεν έχουμε, είναι που συμβάλλει στην απελευθέρωση ντοπαμίνης. Όπως ακριβώς με το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά, λαχταράμε την επίκαιρη διέξοδο από την πραγματικότητα. Όταν σταμάτησα να περιμένω, σταμάτησα να έχω και την ψευδαίσθηση του ότι είχα τον έλεγχο.
Και μπορεί να μην έκανα σεξ, όπως πολλοί συνομίληκοί μου, αλλά “έπεφτα” στην παγίδα της κοινωνίας που μας λέει ότι οι γυναίκες που δεν δένονται συναισθηματικά γίνονται πιο σωστές φεμινίστριες. Εθίστηκα τόσο στο να μην συνδέομαι συναισθηματικά με τους άντρες που οι περισσότερες συναντήσεις γίνονταν έπειτα από την κατανάλωση μεγάλης ποσότητας αλκοόλ. Χρειάστηκε ένας γιατρός που έβγαινα τότε να ραγίζει την καρδιά μου, ώστε να καταλάβω σε πόσο επικίνδυνα μονοπάτια είχα αρχίσει να βαδίζω. Έκτοτε, έκλαιγα με λυγμούς και έτρεμα κάθε φορά που ερχόμουν πιο κοντά με κάποιον. Δεν άφηνα το σώμα μου να ζει πια στο ψέμα. Δεν μπορούσα να προσποιούμαι ότι δεν χρειάζομαι τη συναισθηματική φροντίδα. Έξι μήνες μετά το συγκεκριμένο περιστατικό με τον γιατρό και έπειτα από μερικά ακόμη λάθη στα ραντεβού μου, γνώρισα τον σύζυγό μου.
Η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχει μια ατελείωτη σειρά από “πρώτες φορές”. Η, λίγων μηνών, κόρη μου μού το δίδαξε αυτό. Στη διάρκεια του πρώτου χρόνου της ζωής της έλαβε το πρώτο της mail, έστειλε το πρώτο της φιλί, έφαγε την πρώτη της σοκολάτα και χόρεψε παρέα με τον μπαμπά της. Οι σημαντικές πρώτες φορές της ζωής μας δεν καθορίζονται από κάποιο βιβλίο με οδηγίες. Εμείς δίνουμε αξία στις πρώτες μας εμπειρίες. Αναζητήστε αυτές τις πρώτες φορές και θα βρείτε περισσότερη χαρά στη ζωή σας».
